«Τα αυτοκίνητα είναι το μεράκι μου, ειδικά τα παλιά. Όταν τα φτιάχνεις και τα περιποιείσαι εσύ ο ίδιος, σε προδιαθέτουν διαφορετικά, ευχάριστα. Δεν πληρώνω για να μου τα επισκευάσουν, ούτε τα συλλέγω απλά για να τα καβαλάω. Τα ζω, τα αισθάνομαι ένα ένα…».


O Παναγιώτης Φωτεινόπουλος το παραδέχεται: το χόμπι του, η συλλογή κλασικών αυτοκινήτων, είναι πια και ψώνιο του! «Αρχίζει από το παλιό, πορτοκαλί και μαύρο, Fiat του πατέρα μου, μοντέλο του 1936. Το κράτησε για πολλά χρόνια, αν και στο ενδιάμεσο είχε κι άλλα αμάξια. Στη συνέχεια το πήρα εγώ, το είχα και στο σχολείο, ώσπου, στα μέσα της δεκαετίας του ΄80, μας το έκλεψαν», θυμάται. Η προσπάθειά του να βρει ένα ίδιο ακριβώς αμάξι απέτυχε. «Το 2005 πήρα με 12.000 ευρώ μια μαύρη Μercedes 170, του 1953, 1.700

κυβικών, επειδή του μοιάζει στα εξωτερικά φτερά και στα φανάρια. Για έναν χρόνο έκανα βόλτες, μέχρι που το έλυσα και το έκανα φύλλο και φτερό μέσα-έξω, πρέπει να ΄χω δώσει ίσως και 50.000 ευρώ για να το ανακατασκευάσω πλήρως. Σήμερα είναι πιο ωραίο, όλο φτιαγμένο με γνήσια ανταλλακτικά».

Σύντομα προσθέτει στη συλλογή του ένα δεύτερο απόκτημα, «συνομήλικο» της… Μικρασιατικής Καταστροφής: «Ένα κιτρινόμαυρο Citro n του 1922, 850 κυβικών, που έχει το τιμόνι δεξιά. Διαφέρει όμως και στα πεντάλ, με το γκάζι στη μέση και το φρένο δεξιά. Το βρήκα στη Γερμανία», αφηγείται.

Μέχρι Αυστραλία!

Πέρυσι έφτασε ώς την Αυστραλία, όπου αγόρασε το μπλε- σκούρο και μαύρο Columbia, μοντέλο του 1923. «Το εργοστάσιο κατασκευής του, στο Ντιτρόιτ των ΗΠΑ, έκλεισε έναν χρόνο αργότερα· πρόκειται δηλαδή για σπανιότατο αυτοκίνητο, ίσως και για το μοναδικό κομμάτι σήμερα στον κόσμο, το πιο πολύτιμο της συλλογής μου», λέει με καμάρι. Με δύο, επίσης αμερικάνικα, οχήματα, ένα Οldsmobile του 1928 κι ένα Dodge του 1930, μετρά σήμερα συνολικά πέντε κλασικά «κοσμήματα», τα τέσσερα σε κάμπριο έκδοση. Άλλα τέσσερα, σύγχρονα, αυτοκίνητα και μια μηχανή της οικογένειάς του, τον υποχρεώνουν να νοικιάζει και δεύτερο γκαράζ. Αξίζουν, ωστόσο, όπως λέει, τη φροντίδας του. Μέλος της ΦΙΛΠΑ (Φίλοι Παλαιού Αυτοκινήτου), κατεβαίνει και σε αγώνες για κλασικά αυτοκίνητα.

Και δεν σταματά εδώ: «Είμαι στο ψάξιμο για ένα προπολεμικό Rolls κι ένα Citroen Τraction του ΄50, που αρέσει και στη σύζυγό μου και θα το οδηγεί εκείνη».

«Νιώθω σαν αρχαιολόγος της τεχνολογίας»


ΠΕΝΤΕ Τζάγκουαρ, μοντέλα από το 1951 ώς το 1974, και ένα ΜGΒ roadster του 1971 κρύβουν «το μικρόβιο και τον ρομαντισμό» του κ. Τάσου Παπάζογλου με τα κλασικά αυτοκίνητα. Ο ίδιος εντάσσει τον εαυτό του στους συλλέκτες τους «με άποψη». «Υπάρχουν αυτοί που απλά τα συλλέγουν για να τα βλέπουν κι εκείνοι, όπως εγώ, που τους αρέσει πάρα πολύ και να τα ξαναφτιάχνουν οι ίδιοι, σαν “αρχαιολόγοι τεχνολογίας”. Προσωπικά, σαν μηχανικός- ναυπηγός μηχανολόγος – τα μαστορεύω πάρα πολύ, με εξαίρεση τη φανοποιία και τη βαφή τους. Καθένα που θα πάρω, το ανακατασκευάζω με εργοστασιακές προδιαγραφές και ακόμα καλύτερες, συμβατές όμως οπωσδήποτε με τη γενιά τουσταυροκατσάβιδο, πχ, σε αυτοκίνητο του ΄51 δεν σηκώνει», εξηγεί στα «ΝΕΑ». «Μου αρέσουν όλα το ίδιο. Νιώθω σαν τη μάνα που δεν μπορεί να διαλέξει ποιο από τα παιδιά της αγαπά περισσότερο». Για την αγορά ενός παλαιού αυτοκινήτου, που θα βρει μέσω Ίντερνετ ή ξένων εξειδικευμένων περιοδικών, θα χρειαστεί να δαπανήσει συνήθως από 10.000 έως 20.000 ευρώ. Με την ανακατασκευή του, ωστόσο, το αμάξι μπορεί να πιάσει ακόμα και τις 100.000 ευρώ. «Τα δικά μου όλα μαζί κοστίζουν όσο ένα πολύ καλό σύγχρονο αυτοκίνητο. Αντί, όμως, για ένα, έχω έξι! Θέλουν κυρίως δουλειά, πολύ προσωπικό χρόνο, όχι τόσο χρήματα», διευκρινίζει κι έχει να το λέει πως όλα τους, παρά τα… χρονάκια τους, τον βγάζουν μονίμως ασπροπρόσωπο. «Έχω ταξιδέψει άνετα μ΄ αυτά σ΄ όλη την Ελλάδα, δεν κινδυνεύω να μου μείνουν στον δρόμο. Καθώς τα έχω ανακατασκευάσει κιόλας, τα ξέρω απ΄ έξω, καταλαβαίνω ακόμα κι από πού προέρχεται ο κάθε θόρυβός τους. Τα προτιμώ, σε σχέση με τα δύο σύγχρονα αυτοκίνητα της οικογένειάς μου, με τα οποία νιώθεις σαν να οδηγείς…

simulator στο κομπιούτερ».

Ιστορία… παλιά


«ΚΛΑΣΙΚΑ» χαρακτηρίζονται τα οχήματα που έχουν κατασκευασθεί τουλάχιστον πριν από 25 χρόνια και διατηρούνται στην αρχική, αυθεντική, καλή κατάστασή τους. Ανάλογα με την ημερομηνία κατασκευής τους, κατατάσσονται χρονολογικά σε κατηγορίες, από την Α (για οχήματα μέχρι και το 1904) έως και την G (για οχήματα μέχρι και το 1981).

Τελευταία Νέα