|
Πέντε σπουδαίοι τερματοφύλακες στον Ολυμπιακό (1954-1959): Καραπατής, Θεοδωρίδης, Σούλανδρος, Ζαρίκος, Δελαπόρτας
|
Ο στυγνός επαγγελματισμός που έχει ισοπεδώσει κάθε έννοια συναισθηματισμού στο
ελληνικό ποδόσφαιρο, τα τελευταία 22 χρόνια, έχει διαλύσει και τη μακροχρόνια
παράδοση που κρατούσε ο Ολυμπιακός, από τότε που ιδρύθηκε, με το να
αναδεικνύει τους πιο σπουδαίους τερματοφύλακες. Χωρίς να θέλουμε να θίξουμε
πρόσωπα, από το 1997 μέχρι σήμερα οι «ερυθρόλευκοι» στις κορυφαίες ευρωπαϊκές
διοργανώσεις χωλαίνουν φανερά στη θέση των γκολκίπερ. Ίσως οι σημερινοί,
σύγχρονοι επαγγελματίες τερματοφύλακες του Ολυμπιακού, που αποδεδειγμένα
λατρεύουν την ομάδα τους, δεν έχουν διδαχθεί από τους αρμόδιους παράγοντες τη
συγκλονιστική ιστορική παράδοσή του με τους τερματοφύλακες από το 1924 ώς το
1979. Κάτω από τα δοκάρια της ομάδας-θρύλου του ελληνικού ποδοσφαίρου είχαν
σταθεί οι πιο άξιοι γκολκίπερ, που συνδύαζαν το μεγάλο ταλέντο τους με την
υψηλή συνείδηση και ευθύνη που έδειχναν παντού και πάντα όταν φορούσαν και
τιμούσαν τη φανέλα με το νούμερο 1 του Ολυμπιακού. Δεν μπορούν να λησμονηθούν
τα μεγάλα ονόματα αυτών που υπήρξαν ιδανικοί υπερασπιστές της «ερυθρόλευκης»
εστίας. Ο Αντώνης Καραμούζης που έπαιζε στην Πειραϊκή Ένωση και παρέδωσε τη
θέση του στον Κλειδουχάκη όταν ιδρύθηκε ο Ολυμπιακός (1925). Και μετά τον
Κλειδουχάκη, ο βετεράνος Αχιλλέας Γραμματικόπουλος (που ζει σήμερα στον
Πειραιά και αναπολεί το χρυσό παρελθόν του Ολυμπιακού). Και μετά από αυτόν οι
Καλογερόπουλος, Βέλλας, Κοκκινάκης, Λούβαρης. Μετά τον πόλεμο, ο Νίκος Πολίτης
και ο Στέλιος Κουρουκλάτος, που έβαλαν τα θεμέλια για τους θριάμβους χωρίς
επανάληψη της ομάδας-θρύλου. Αλλά εκεί που ο Ολυμπιακός έφθασε να διαθέτει
τους καλύτερους τερματοφύλακες όλων των εποχών ήταν η πενταετία 1954-1959.
Τότε, πέντε τερματοφύλακες των «ερυθρολεύκων» έπαιζαν στις εθνικές ομάδες! Ο
Κώστας Καραπατής (που προερχόταν από τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης), ο Σάββας
Θεοδωρίδης (από την Α.Ε. Αμπελοκήπων), ο Μιχάλης Σούλανδρος (από τον
Ηλυσιακό), ο Μπάμπης Ζαρίκος (από τον Αττικό) και ο Γιώργος Δελαπόρτας (από τη
Δόξα Αλεξανδρουπόλεως). Μεταξύ 1955-1957, ο Καραπατής έπαιζε στην Εθνική και
στον Ολυμπιακό. Εθεωρείτο ο πλέον μοντέρνος τερματοφύλακας για την εποχή του.
Καθιέρωσε τις εξόδους. Αγωνιζόταν έξω από το τέρμα του και κατηύθυνε ολόκληρη
την ομάδα. Όταν έφυγε πάλι για τον Ηρακλή, τη θέση του πήρε ο Σάββας
Θεοδωρίδης. Τερματοφύλακας με τα πιο σπουδαία προσόντα.
Ήταν θεαματικός, αποτελεσματικός και ριψοκίνδυνος. Εθεωρείτο ο καλύτερος
Έλληνας τερματοφύλακας (μετά τους Πεντζαρόπουλο – Μανταλόζη). Ο Θεοδωρίδης,
όμως, που έπαιζε και στην Εθνική Ελλάδος, είχε επί τέσσερα χρόνια υπό την σκιά
του τρεις καταπληκτικούς νεώτερους τερματοφύλακες, που ενώ δεν μπορούσαν να
παίξουν στην α’ ομάδα του Ολυμπιακού, είχαν καθιερωθεί ως τερματοφύλακες της
Εθνικής Νέων και Ενόπλων. Έτσι, ο Μιχάλης Σούλανδρος έγινε διεθνής επτά φορές
(!), ο Γιώργος Δελαπόρτας τρεις και ο Μπάμπης Ζαρίκος δύο. Κάποιες φορές
έπαιζαν εναλλάξ σε φιλικά ματς με τον Ολυμπιακό. Με τον Σάββα Θεοδωρίδη είχαν
και οι τρεις τους ένα κοινό στοιχείο.
Εγκατέλειψαν τα γήπεδα πολύ νέοι, σε ηλικία 24 ετών!
Μετά τον Σάββα Θεοδωρίδη η παράδοση των σπουδαίων τερματοφυλάκων στον
Ολυμπιακό συνεχίστηκε. Από το 1960 έπαιξαν με το Νο 1 υπέροχοι πορτιέρο:
Στάθης Τσανακτσής, Βαγγέλης Λιαδέλης, Παράσχος Αυγητίδης, Αντώνης
Τζανετουλάκος, Γιάννης Φρονιμίδης, Τάκης Ξαρχάκος, Γιώργος Αραβαντινός, Νίκος
Κόης, Μιχάλης Μυλωνάς, Γιώργος Καρυπίδης, Παναγιώτης Κελεσίδης, Νίκος Σαργκάνης.
