Ο Κρόνος νίκησε τον πατέρα του τον Ουρανό, αλλά νικήθηκε από τον γιο του, τον Δία. Μακρινή μυθολογία χωρίς καμιά σχέση με την πραγματικότητα; Οχι και τόσο. Για παράδειγμα, πριν από μερικά χρόνια ο Αλέκος Αλαβάνος επέβαλε τον Αλέξη Τσίπρα και τελικά παραμερίστηκε από το δημιούργημά του. Θα ήταν σύμπτωση, αν δεν υπήρχαν πλείστες όσες ενδείξεις ότι το φαινόμενο τείνει να επαναληφθεί στο ΠΑΣΟΚ –τουλάχιστον ως προς το πρώτο μέρος του: ο Βαγγέλης Βενιζέλος επιβάλλει τον Νίκο Ανδρουλάκη ως Νο 2 στο ΠΑΣΟΚ.

Γραμματέας κόμματος μόλις στα 34 δεν είναι λίγο. Αυτή η ταχύτατη καριέρα άρχισε από τους εκσυγχρονιστές του Σημίτη. Αλλά ο Βενιζέλος είναι αυτός που επέμενε να την αναδείξει –ακόμη και όταν οι γύρω του έλεγαν ότι τελικά θα έχει την τύχη του Κρόνου και του Αλαβάνου.

Ο ίδιος έχει ένα συγκεκριμένο επιχείρημα για την επιλογή του: είναι ό,τι χειροπιαστό διαθέτει για να στείλει το μήνυμα ότι η εποχή της άσκησης κληρονομικού δικαιώματος πέρασε. Η ανανέωση στο ΠΑΣΟΚ αρχίζει και αρχίζει από αυτόν. «Ο επόμενος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θα είναι τριαντάρης», τους είχε εξομολογηθεί προ καιρού. Από αυτή την άποψη, δεν θέλει να φέρει στο προσκήνιο τον Ανδρουλάκη αλλά τη γενιά του.

ΣΤΟΙΧΗΜΑ. Πόσο πραγματικά «νέα» είναι όμως αυτή η γενιά στο ΠΑΣΟΚ; Το περιγράφει γλαφυρά o Γιάννης Δατσέρης, εξ απορρήτων του πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ: «Οι σημερινοί τριαντάρηδες πήραν τον σφυγμό και το βήμα των προηγουμένων: δεν επιδιώκουν να ανατρέψουν και να αλλάξουν, θέλουν να διαδεχτούν και να αντικαταστήσουν κληρονομώντας και τα καλά και τα κακά». Σε απλή μετάφραση: όλα αυτά είναι ένα στοίχημα.

Αυτό ακριβώς είναι ο νέος γραμματέας, ο πιο χαρακτηριστικός εκφραστής αυτής της επιλογής. Στην οποία ωστόσο πρέπει να προστεθεί και ακόμη μία παράμετρος, την οποία δεν ομολογούν ευθέως στο ΠΑΣΟΚ, αλλά υπάρχει: εδώ και καιρό ψάχνουν τον αντι-Τσίπρα.

Ο Ανδρουλάκης είναι συνομήλικος του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, αναδείχθηκε από αντίστοιχες εσωκομματικές διαδικασίες, είναι πολιτικός μηχανικός επίσης, τον πλησιάζει σε ύφος δημόσιας παρουσίας και δεν κρύβει ότι είναι φιλόδοξος. Αν είναι ο «Αλέξης Τσίπρας» ή θα γίνει απλώς ο «Χρήστος Παπουτσής» του ΠΑΣΟΚ, είναι νωρίς για να προκύψει. Σε κάθε περίπτωση, μιλάμε για ένα είδος «απαράτσικ», με την έννοια του κομματικού γραφειοκράτη που κομίζει δυναμικά τη βούλησή του να ανατρέψει τους… κομματικούς γραφειοκράτες! Σύμφωνα με φιλοσοφημένο κομματικό παράγοντα, «είναι ό,τι πιο καινούργιο μπορούσε να γεννήσει το παλιό ΠΑΣΟΚ που έμεινε στο ΠΑΣΟΚ».

Οσοι έχουν συνεργαστεί με τον Νίκο Ανδρουλάκη σε πολιτικές δραστηριότητες παραδέχονται ότι είναι δημιούργημα του κομματικού σωλήνα, αλλά τονίζουν ότι είναι ικανός και έχει σχέδιο για το μέλλον του. «Αποκομίζεις θετική αύρα», λέει μέλος του προηγούμενου Πολιτικού Συμβουλίου. Εκτός από σχέδιο και αύρα, όμως, έχει και ομάδες αφοσιωμένων από τη Νεολαία ΠΑΣΟΚ, με νοοτροπία Ταλιμπάν. Είναι ο νεότερος ομαδάρχης στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ με ευρεία γεωγραφική επιρροή. Τις παραμονές του Συνεδρίου υπήρξαν περιπτώσεις οργανωμένων νεαρών που εμφανίστηκαν στις ισχνές κομματικές διαδικασίες της περιφέρειας και φώναζαν συνθήματα για «το ΠΑΣΟΚ της νέας εποχής με ηγέτη τον Νίκο Ανδρουλάκη».

Πατέρας ενός παιδιού σήμερα ο νέος γραμματέας γεννήθηκε το 1979 στο Ηράκλειο Κρήτης και πριν μάθουν αυτόν οι εντρυφούντες στα εσωκομματικά του ΠΑΣΟΚ, ήξεραν τον πατέρα του: ο Μαρίνος Ανδρουλάκης υπήρξε από τους πιο ενθουσιώδεις υποστηρικτές του Κ. Σημίτη στο νησί.

Ο νεαρός σπούδασε πολιτικός μηχανικός στη Θράκη και το όνειρο του Μαρίνου ήταν να τον διαδεχτεί σε μια επιχείρηση που δημιούργησε εκ του μηδενός στο Ηράκλειο. Δεν του έκανε ποτέ το χατίρι –με εξαίρεση τη διαχείριση μιας μικρής τουριστικής μονάδας. Ηθελε να σταδιοδρομήσει στην πολιτική.

ΑΠΟ ΤΑ 18 ΤΟΥ. Στα 18 του έγινε γραμματέας της ΠΑΣΠ στην Ξάνθη και στα 21 του ήταν μέλος του Κεντρικού Συμβούλιου της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, με τους εκσυγχρονιστές που είχαν «κράτος και βασίλειο» εκείνη την περίοδο στο κόμμα, αλλά όχι και στη Νεολαία.

Θα αποκτήσει σύντομα κουλτούρα επαγγελματικού στελέχους, που θα τον αναδείξει μέλος του Εθνικού Συμβουλίου το 2008 επί Γ. Παπανδρέου –την εποχή που άρχισε να ανατέλλει το αστέρι του Τσίπρα. Αυτός όμως έχει επιλέξει από νωρίς το στρατόπεδο Βενιζέλου, στο οποίο πέρασε απευθείας από τον «σημιτικό πυρήνα» χωρίς αμφιταλαντεύσεις.

Δεν του βγήκε σε κακό. Ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τον προώθησε στο Πολιτικό Συμβούλιο και από εκείνη τη στιγμή βάλθηκε να αποκτήσει εθνικό ακροατήριο και εν μέρει τα κατάφερε.

Οπως οι περισσότεροι αυτής της γενιάς που έχουν ξεμείνει στην πολιτική, δεν έχει ταξιδέψει πολύ, δεν σπούδασε ούτε έζησε στο εξωτερικό και δεν έχει ιδιαίτερα πλούσιο βιογραφικό, που θα τον έκανε οικεία φιγούρα στους ανερχόμενους γιάπηδες της νέας ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής τους οποίους είχε προσπαθήσει να προσεγγίσει με άλλου τύπου πρόσωπα ο Γ. Παπανδρέου.

Ωστόσο, ο 8ος κατά σειρά γραμματέας στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ, με το κρητικό αξάν στην προφορά και το κάπως παλαιομοδίτικο μούσι, καλείται να αποδείξει ότι δεν έφτασε τυχαία στο ρετιρέ ενός κόμματος που προσπαθεί να ξαναγίνει μεγάλο με κινήσεις όπως αυτές που τον ανέδειξαν πρώτο σε σταυρούς σύνεδρο και γραμματέα.

Ενα από τα εργαλεία που έχει στη διάθεσή του είναι «ότι διαθέτει μυαλό μηχανικού», όπως λέει κομματικό στέλεχος.

Για κόμμα που πρέπει να ξανακτιστεί από την αρχή, δεν είναι κι άσχημα. Πάντως, μόνο έτσι θα επαληθευτεί ο αρχαίος μύθος…

Με στόφα πολιτευτή

Του καταλογίζουν ότι «είναι πολωτικός» και αψίκορος αλλά και ότι από νωρίς δημιούργησε δίκτυο προσωπικών επαφών. «Τραπέζωνε συχνά ομάδες νεολαίων», κάλυπτε έξοδα εκδηλώσεων και γενικά κινήθηκε ως πολιτευτής με υψηλούς στόχους, τους οποίους δεν έκρυβε. Ο Νίκος Ανδρουλάκης ωστόσο είναι προσεκτικός. Διατηρεί τεχνικό γραφείο με συναδέλφους του, διδάσκει σε ΤΕΙ και επιτηρεί διακριτικά τις οικογενειακές επιχειρήσεις, ώστε να καλύπτει τις δαπάνες του χωρίς να δημιουργούνται σχόλια.