Μία εποχή χαράς
Μόλις έσφιγγαν οι ζέστες, τέλη Ιουνίου – αρχές Ιουλίου, έφευγα από την ισόγεια γκαρσονιέρα μου στην πλατεία Κολιάτσου. Σάλπαρα για το νησί που είχα βαφτίσει δεύτερη πατρίδα μου. Δεκαετία του ’90. Στις γραμμές των Κυκλάδων δεν είχαν μπει ακόμα σούπερ φέρι, χάι σπιντ και ιπτάμενες γάτες, φλάινγκ κατς. Εξι και εφτά ώρες έκανε το καράβι […]
























