Πριν ανάψουν τα φώτα και η Μαρία Μπεκατώρου υποδεχτεί τους παίκτες για μία ακόμα καταδίωξη γνώσεων, ο Βασίλης Φασιάς κάνει κάτι απλό: παίρνει μια ανάσα. Στη συνέχεια, παίρνει θέση μπροστά στις κάμερες όπου γίνεται το «Βουνό», ο γνώριμος chaser από το τηλεπαιχνίδι «The Chase» του Mega. Η εκπομπή που κρατάει τα απογεύματα τους τηλεθεατές καθηλωμένους στους δέκτες τους, στην πέμπτη της χρονιά έχει επιστρέψει με ακόμα μεγαλύτερη αγωνία, απρόσμενες ερωτήσεις και τους chasers έτοιμους για κάθε πρόκληση. Σε αυτές προσπαθεί να ανταποκριθεί ο Βασίλης Φασιάς επιστρατεύοντας την πειθαρχία, την περιέργεια και το μυαλό που δεν σταματάει να δουλεύει και να διαβάζει. Αφήνοντας για λίγο τον ρόλο του κυνηγού, ο στρατιωτικός γιατρός στην πραγματική του ζωή, μιλάει στα «Πρόσωπα» τον ρόλο του chaser, το παιχνίδι και τη γνώση.
Πέμπτη σεζόν για το «Chase». Πώς τη βιώνεις;
Είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι όλοι που συνεχίζουμε, έχει αγαπηθεί το παιχνίδι πολύ κι έχει βρει το κοινό του. Το παιχνίδι είναι έτσι δομημένο που κάθε γύρισμα είναι διαφορετικό και σου κρατάει το ενδιαφέρον. Οι παίκτες είναι ξεχωριστοί μεταξύ τους κάθε φορά, οπότε και να θες, δεν μπορείς να βαρεθείς.
Αν ο κάθε chaser έχει ένα όπλο γνώσης, ποιο είναι το δικό σου;
Είναι κάποιες κατηγορίες ερωτήσεων που μπορεί να είναι καλύτερος κάποιος από τους άλλους. Σε γενικές γραμμές τα αθλητικά δεν είναι το φόρτε μου. Ο ελληνικός κινηματογράφος είναι όμως, όπως και τα θρησκευτικά. Το καλό με το παιχνίδι είναι ότι ακόμα κι εκεί που θεωρείσαι καλός, μπορεί να σου τύχει μια ερώτηση την οποία δεν έχεις ξανακούσει ή να θεωρείς πολύ απλή την απάντηση και να μην την πετύχεις κι αντίστοιχα κάτι που δεν θεωρείς τόσο καλό να το απαντήσεις. Δεν ξέρουμε τα πάντα. Οταν οι ερωτήσεις είναι άπειρες, μπορεί να σε ρωτήσουν μια πάρα πολύ μικρή λεπτομέρεια που πρέπει να την έχεις δει, να την έχεις διαβάσει για να την ξέρεις γιατί δεν συνάγεται από κάπου κι αυτό είναι που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του παιχνιδιού. Οσον αφορά το στυλ του παιχνιδιού, νομίζω ότι ο καθένας μας ύστερα από τόσο καιρό έχει «κατασταλάξει» στα όπλα του, τα οποία βέβαια δεν αποκαλύπτουμε σε κανέναν. Είναι ο τρόπος να διαχειριστείς το άγχος, την πίεση του χρόνου. Κάποιος μπορεί να θέλει να κάνει προετοιμασία πιο πριν, να του κάνουν ερωτήσεις σαν ζέσταμα. Εγώ προσπαθώ να ηρεμώ λίγο, να καθαρίζω τις σκέψεις μου γιατί είναι άπειρες οι ερωτήσεις που μπορούν να μου δοθούν οπότε στον τελικό όσο γίνεται χρειάζεται το μυαλό να είναι καθαρό.
Στο παιχνίδι σε βλέπουμε να έχεις πάντα τον έλεγχο και να είσαι πολύ ψύχραιμος. Υπάρχουν όμως στιγμές που νιώθεις πίεση ή αγωνία;
Αυτό είναι ένα στοιχείο που μου το λένε κι άλλοι. Το παραδέχομαι κι εγώ. Γιατί όπως μπορούν να αντιληφθούν όλοι, δεν είμαστε μηχανές ή υπολογιστές. Είμαστε άνθρωποι με συναισθήματα, με την κούραση, τις έγνοιες μας ενδεχομένως, με όλα τα χαρακτηριστικά εν πάση περιπτώσει ενός ανθρώπου. Η ψύχραιμη εμφάνισή μου έχει γίνει λίγο ασυνείδητα, είναι ο τρόπος για να κρύβω την αγωνία μου. Αν έρθεις και πιάσεις όμως την καρδιά μου εκείνη την ώρα, θα καταλάβεις αν είμαι ήρεμος ή όχι. Πάντα υπάρχει ανησυχία και άγχος και νομίζω ότι αυτό ισχύει και για τους υπόλοιπους. Οχι απαραίτητα γιατί πρέπει να κερδίσω αλλά σ’ ένα γενικότερο πλαίσιο και λόγω της έκθεσης στο κοινό αλλά και της ανάγκης να δείχνεις ότι καλώς είσαι εκεί που είσαι. Ολα αυτά μαζί, ανάλογα και με την ψυχοσύνθεση του καθενός, δημιουργεί σίγουρα συνθήκες άγχους.
Σε κάθε επεισόδιο οι παίκτες προσπαθούν να σου ξεφύγουν. Τι είναι πιο σημαντικό για σένα: να τους νικήσεις ή να δεις ότι έπαιξαν καλά;
Το παιχνίδι ως παιχνίδι έχει πάρα πολλές όψεις και γύρους με διαφορετική ψυχολογία κάθε φορά, ακόμα και για τους παίκτες. Είναι ατομικό αλλά και ομαδικό. Οταν βλέπεις παίκτες οι οποίοι είναι ανταγωνιστικοί, αυτά που απαντούν τα γνωρίζουν κι έχουν στοιχεία να επιβεβαιώσουν την κάθε τους επιλογή, σίγουρα είναι πιο θετικό. Εκεί αισθάνεσαι ότι δεν έπιασες έναν πολύ καλό παίκτη. Από κει και πέρα, όπως και στη ζωή, η τύχη παίζει τον ρόλο της επίσης. Δεν θα πω ότι ο παίχτης με κέρδισε γιατί απάντησε κατά τύχη, αφού όλα είναι μέσα στο παιχνίδι. Οταν η καταδίωξη πηγαίνει σκαλοπάτι σκαλοπάτι, ο παίκτης σού ξεφεύγει λίγο και τον φτάνεις και υπάρχει ανταγωνισμός περισσότερος, είναι για μας πολύ πιο ενδιαφέρουσα όλη η διαδικασία. Μπορείς να ξεχωρίσεις τον καλό παίκτη ο οποίος όμως έχει άγχος από τον όχι τόσο καλό που είναι πιο χαλαρός αλλά τον ευνοεί ενδεχομένως η τύχη. Οπως και κάποιον ο οποίος ναι μεν έχει γνώσεις, αλλά δεν είναι ούτε χαλαρός, ούτε αγχωτικός, μα σε μια μεσαία κατηγορία κι αυτόν μπορείς να κερδίσεις ή να χάσεις. Το μη προβλέψιμο του παιχνιδιού είναι αυτό που κρατάει το ενδιαφέρον του κοινού τόσο καιρό.
Η γνώση είναι όπλο, ταχύτητα, στρατηγική. Για σένα προσωπικά τι είναι;
Είναι σίγουρα χαρά και από κάποιο σημείο και μετά γίνεται και λίγο τρόπος ζωής. Οχι τόσο η απόκτησή της όσο ο συνδυασμός της ώστε να καταλήγει σε συμπεράσματα για να είναι χρήσιμη σε όλο το πλαίσιο της ύπαρξης, από την καθημερινότητα μέχρι κάτι πιο εξειδικευμένο επαγγελματικά. Γενικά, δεν είμαι ως άνθρωπος υπέρ της χρησιμοθηρικής εκμετάλλευσης της γνώσης, ότι δηλαδή κάνω κάτι για να έχω κάποιο άμεσο όφελος. Το όφελος μπορεί να σου έρθει μετά με άλλους τρόπους που μπορεί να σε εκπλήξουν και να μην το θυμάσαι καν.
Ποιο διάσημο πρόσωπο θα ήθελες να αντιμετωπίσεις ως αντίπαλος σ’ ένα σπέσιαλ επεισόδιο του «Chase»;
Τη Ριάνα που είναι μια από τις αδυναμίες μου.
Στη ζωή σου υπάρχει χώρος για παιχνίδι γενικά ή τα παίρνεις όλα πολύ σοβαρά;
Υπάρχει, ειδικά από τότε που έγινα μπαμπάς. Με τα παιδιά γίνεσαι κι εσύ παιδί. Χρειάζεται το παιχνίδι για να αποστασιοποιείσαι για κάποια διαστήματα, ειδικά σε περιόδους πίεσης. Αλλωστε, ένα παιχνίδι είναι στην ουσία και η ζωή. Οχι με την έννοια της ελαφρότητας αλλά του ότι υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες, όπως και η πιθανότητα άλλοτε να κερδίσεις κι άλλοτε να χάσεις αλλά πάντα να αγωνίζεσαι.
Το βουνό έχει πάντα μια κορυφή. Εσύ έχεις φτάσει στη δική σου ή συνεχίζεις να ανεβαίνεις για να τη βρεις;
Τα βουνά είναι γεωλογικοί σχηματισμοί οι οποίοι αν γίνει κάποιος σεισμός ή εκραγεί κάποιο ηφαίστειο μπορούν να καταρρεύσουν. Δεν μπορώ να πω ότι έχω φτάσει στην κορυφή μου αλλά γενικά δεν είμαι και της λογικής ότι θα φτάσω εκεί και θα σταματήσω. Στη ζωή μου βάζω στόχους κατά διαστήματα αλλά ως ψυχοσύνθεση δεν έχω ό,τι πρέπει να τους πετύχω με το ζόρι. Είμαι της λογικής ότι αφήνουμε ανοιχτές διάφορες πόρτες και υπηρετούμε πολλούς ρόλους. Αυτό βέβαια πολύ συχνά είναι κουραστικό και αγχωτικό αλλά δεν είναι τόσο μονομερές. Διαμορφώνονται τα όνειρά μου με βάση τις συνθήκες και τη φάση που βρίσκομαι κάθε φορά, χρησιμοποιώντας τις δυνάμεις και τα πλεονεκτήματά μου για να πάω όχι υποχρεωτικά προς τα πάνω αλλά πιο μακριά. Προσπαθώ όμως για το καλύτερο πάντα. Αλλωστε, αν σταματήσεις, αν επαναπαυτείς, θα καταρρεύσεις γιατί η φύση είναι δομημένη προς αυτήν την κατεύθυνση. Κάθε μέρα προσπαθώ να πάω λίγο παραπέρα είτε σε αυτό που λέγεται προσωπική εξέλιξη, είτε βελτίωση των σχέσεων με τους άλλους, είτε βοήθεια από ή προς τους άλλους.
