Πρόσφατα είδαμε τους κατοίκους της Σύρου να διαμαρτύρονται με παλαιστινιακές σημαίες και τελικά να απωθούν την πρόσδεση κρουαζιερόπλοιου που μετέφερε Ισραηλινούς οι οποίοι επέλεξαν να κάνουν τουρισμό στη χώρα μας, αφού αρχικά είχε εκδοθεί ανακοίνωση για απαγόρευση κυκλοφορίας στην κεντρική πλατεία λόγω της έλευσης των τουριστών. Παρόμοιο σκηνικό συνέβη στις αρχές του καλοκαιριού στον Αγιο Νικόλαο της Κρήτης. Λίγο καιρό πριν ήταν οι κάτοικοι της Χίου που έκαναν τη δική τους διαμαρτυρία για την εξόρυξη του καρκινογόνου –όπως έχει ενοχοποιηθεί – αντιμονίου από το νησί τους.
Το νόμισμα έχει και άλλη όψη. Ακροδεξιά στοιχεία διαμαρτυρήθηκαν στα Χανιά για την έλευση μεταναστών και την παραμονή τους στην Κρήτη, για να έρθει λίγο μετά η απάντηση από τους κατοίκους σε συγκεντρώσεις κατά της ξενοφοβίας.
Λίγο καιρό νωρίτερα διαβάζαμε για τους κατοίκους της Σερίφου που είχαν κινητοποιηθεί ενάντια στις βλέψεις ενός επενδυτικού fund που σκοπό είχε την εκμετάλλευση 2.500 στρεμμάτων στον ιστορικό χώρο των μεταλλείων της Σερίφου. Ο αγώνας των κατοίκων έφερε ως αποτέλεσμα τα μεταλλεία να ενταχθούν στο Παγκόσμιο Παρατηρητήριο Μνημείων (World Monuments Watch) για τον κύκλο 2025-2027 με τον χαρακτηρισμό ως μνημείο σε κίνδυνο. Στη Λέσβο, ύστερα από πολύμηνο αγώνα της τοπικής κοινωνίας, το σχέδιο για υβριδικό σταθμό παραγωγής ενέργειας στην Ερεσό αποσύρθηκε. Πέρυσι ήταν η καταπάτηση των παραλιών στην Πάρο, η κινητοποίηση των κατοίκων της Αναβύσσου για ελεύθερες παραλίες, πιο παλιά ήταν η προάσπιση του νερού στις Σταγιάτες του Πηλίου, οι Σκουριές και ξανά η Χίος.
Τα παραδείγματα ενεργοποίησης των πολιτών πέρα από τις μεγαλουπόλεις είναι πολλά και διαρκώς πυκνώνουν. Οι τοπικές κοινωνίες παραμένουν ζωντανές και αντιδρούν σε εκείνους που αντιλαμβάνονται ως «εισβολείς» ή στέλνουν τα δικά τους πολιτικά μηνύματα θέλοντας άλλοτε να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους και άλλοτε να υπερασπιστούν την εικόνα, τη φύση, τον χαρακτήρα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του τόπου τους, τα οποία λόγω υπερτουρισμού ή άλλων επενδυτικών σχεδίων βλέπουν να αλλοιώνονται.
Κάποιες φορές τα καταφέρνουν, κάποιες όχι. Σε κάθε περίπτωση πάντως οι πολίτες από κλειστές κοινωνίες εκφράζουν την αγωνία τους και επειδή δεν είναι άνθρωποι δεύτερης διαλογής – όπως συχνά αντιμετωπίζονται – θα πρέπει οι φωνές τους να ακούγονται.
Η Τζίνα Μοσχολιού απουσιάζει με άδεια
