Για αρκετούς στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιεί ο Τραμπ τους δασμούς δεν απειλεί μόνο τις σχέσεις της Αμερικής με τους εμπορικούς της εταίρους. Αποτελεί κίνδυνο για το ίδιο το πολίτευμα επειδή έτσι επιχειρεί να πάρει από το Κογκρέσο εξουσίες – όπως της επιβολής φόρων, της αύξησης των εσόδων και της διαμόρφωσης των οικονομικών υποχρεώσεων των πολιτών – που του έδωσαν οι Ιδρυτές Πατέρες των ΗΠΑ. Το έθνος τους γεννήθηκε από το σύνθημα «καμία φορολογία χωρίς εκπροσώπηση», επιμένουν. Το επιχείρημα δεν ακούγεται αποκλειστικά από Δημοκρατικούς. Και συντηρητικοί ανησυχούν για την τάση του προέδρου να αγνοεί τα νομοθετικά σώματα, καθώς και τους κανόνες που εξασφαλίζουν τη διάκριση των εξουσιών (βέβαια, οι περισσότεροι δεν είναι εν ενεργεία γερουσιαστές ή βουλευτές). Κανένας ρεαλιστής δεν περιμένει η εκδίκαση της συγκεκριμένης υπόθεσης να κλονίσει τόσο τον πλανητάρχη όσο θα επιθυμούσαν οι πολιτικοί του αντίπαλοι. Ωστόσο, οι ακροάσεις στο δικαστήριο μπορούν να υπενθυμίσουν ότι το αμερικανικό σύστημα διαθέτει ασφαλιστικές δικλίδες που εμποδίζουν τις φιλοδοξίες όποιου φαντασιώνεται τον εαυτό του σαν κάτοχο του παπικού αλάθητου ή ως απολυταρχικό ηγέτη. Για την ακρίβεια, σχεδιάστηκε για να αποτρέπει την εκπλήρωση τέτοιων φιλοδοξιών.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
