Τον Μάρτιο του 1819, παραμονές της Ελληνικής Επανάστασης, τα κελεύσματα του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού αντηχούσαν με ένταση στον ελλαδικό χώρο. Τα γεγονότα εγκυμονούσαν εξελίξεις, όταν ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε’ εξέδωσε μια ιστορική εγκύκλιο: Στην τελευταία της παράγραφο, με μια απρόσμενη αναφορά του, ο Γρηγόριος Ε΄ στηλιτεύει ως «ανάρμοστη κατάχρηση» την επαναφορά της αρχαίας ονοματοδοσίας στα παιδιά και καθοδηγεί τους κληρικούς να πράττουν αναλόγως. Ο Πατριάρχης αποφασίζει να παρέμβει καθώς το φαινόμενο έχει αρχίσει να λαμβάνει μαζικά χαρακτηριστικά. Η ευρωπαϊκή αρχαιολατρία μεταφέρεται στην Ελλάδα με ραγδαίους ρυθμούς, με ενδεικτική την περίπτωση των ελληνικών πλοίων: λίγο πριν απ’ την Επανάσταση το 90% των πλοίων που θα λάμβαναν μέρος στον Αγώνα έφεραν αρχαιοελληνικά ονόματα. Και αυτό που ξεκίνησε ως πειραματισμός με τα πλοία, συνεχίστηκε με τα παιδιά που γεννιούνταν.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
