Δεν θα θυμάται κανείς το Μόναχο στα μέσα Δεκέμβρη, όταν ολοκληρωθεί η διαδρομή του δευτέρου ομίλου. Γιατί αυτό το ματς σε καμία περίπτωση δεν θα παίξει σοβαρό ρόλο στο συμπέρασμα αν ο Ολυμπιακός πέτυχε ή δεν πέτυχε τους στόχους του. Θα θυμούνται όλοι όμως την προσωπική παράσταση του Ζοσέ Σα. Του πορτογάλου πορτιέρο που κράτησε τους Πειραιώτες σε τροχιά αποτελέσματος ως το 89′ με τις επεμβάσεις του. Αληθινή παράσταση του «ενός» από τον 26άχρονο τερματοφύλακα που από πέρυσι στο Γιουρόπα Λιγκ έχει μια σειρά από σπουδαία βράδια στα κύπελλα Ευρώπης. Τα πέναλτι που έπιασε στις έδρες της Μπέτις και της Μπασακσεχίρ, για παράδειγμα, είναι τα πρώτα που σου έρχονται στο μυαλό. Οχι όμως οι μοναδικές «στιγμές» του. Η επιβεβαίωση πως μια πραγματικά καλή ομάδα ξεκινά από έναν πολύ καλό τερματοφύλακα. Εκείνον που ο Ολυμπιακός το καλοκαίρι καταβάλλοντας τη «ρήτρα» στην Πόρτο τον έκανε δικό του. Ενα μεγάλο περιουσιακό στοιχείο, με κλήσεις στην πρωταθλήτρια Ευρώπης Πορτογαλία και σε μια ηλικία που ουσιαστικά η καριέρα του είναι… μπροστά.
Την Τετάρτη ο Μαρτίνς επένδυσε σε ένα «σχέδιο», το οποίο ήθελε προφανώς τον Σα σε «εγρήγορση» αλλά όχι σε κατάσταση «μόνος μου και όλοι σας». Δεν λειτούργησε γιατί οι Ερυθρόλευκοι δεν μπόρεσαν ποτέ να… καβαλήσουν το κύμα του ρυθμού. Να κρατήσουν την μπάλα, να πάρουν ανάσες μέσα από τις κατοχές τους, να δημιουργήσουν στην Μπάγερν μια «ανησυχία» ότι δεν πρέπει η αμυντική της γραμμή να ανεβαίνει δέκα μέτρα πάνω από τη σέντρα στη φάση της επίθεσης. Κάπως έτσι ο Λεβαντόφσκι, ο Μίλερ και οι άλλοι βρέθηκαν με το προνόμιο 27 τελικών προσπαθειών!
Εύσημα
Η ατάκα του προπονητή για τον τερματοφύλακά του τα λέει όλα: «Ηταν ξεκάθαρα ο καλύτερος παίκτης μας. Σταμάτησε πολλές ευκαιρίες της Μπάγερν. Ευτυχώς που ήταν τόσο καλός» είπε ο Μαρτίνς για τον Σα. Για τον ίδιο που γνώρισε μικρό παιδί στη Μαρίτιμο το 2012 και του άνοιξε την πόρτα για μια αληθινή καριέρα. Δική του «εισήγηση» να πιάσει λιμάνι. Δική του και η μονιμοποίηση μπροστά από την ερυθρόλευκη εστία πέρυσι τέτοια εποχή. Στο Μόναχο ήταν η 50ή συμμετοχή του με τα κόκκινα γάντια. Κρίμα που ο οίστρος του Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι δεν του επέτρεψε να την έχει κατά νου με άλλο τελικό αποτέλεσμα.
