Τι είδαμε από τον ΠΑΟΚ στο πρώτο πολύ δυνατό αλλά και κρίσιμο τεστ της σεζόν; Κόντρα στον Αγιαξ που μοιάζει με Λερναία Υδρα από την άποψη της παραγωγής ταλέντων και της αναπλήρωσής τους όταν αυτά ανοίγουν τα φτερά τους για τις κορυφαίες ομάδες της Γηραιάς Ηπείρου, ο Δικέφαλος είδε το σκορ να θυμίζει… μηδέν εις το πηλίκον. Γιατί; Διότι ασφαλώς, το τελικό αποτέλεσμα ήταν το ίδιο με τις προηγούμενες δύο φορές που η ομάδα της Θεσσαλονίκης υποδέχθηκε τον Αίαντα τα τελευταία 9 χρόνια: Ισοπαλία.
Πίσω από αυτό όμως, μπορούμε να εξάγουμε μερικά συμπεράσματα που δείχνουν ότι αγωνιστικά ο ΠΑΟΚ ωριμάζει και θέλει να βλέπει στα ίσια, όχι μόνο από πλευράς πάθους αλλά και από καθαρά τεχνικής άποψης τους μεγάλους αντιπάλους του. Σε αυτό φυσικά, μεγάλο ρόλο, ακόμα και αν βρίσκεται λίγο καιρό στην Τούμπα, έχει παίξει ο Αμπελ Φερέιρα και ειδικά στο ματς της περασμένης Τρίτης, όσον αφορά το διάβασμα του αντιπάλου του. Και αν μπορεί να διαβάσει καλά τον Αγιαξ, πιθανότατα το ίδιο μπορεί να κάνει και σε υποδεέστερους αν όχι ισάξιους αντιπάλους.
Από εκεί και πέρα, η ποιότητα του Δικεφάλου από τη μέση και μπροστά είναι δεδομένη. Ελ Καντουρί, Μπίσεσβαρ, Ζαμπά, Πέλκας και Ακπομ, συγκροτούν μία πεντάδα – φωτιά στο κομμάτι της δημιουργίας φάσεων με υψηλή τεχνική και καλή συνεργασία, όμως το πρόβλημα φαίνεται να βρίσκεται στον ανασταλτικό τομέα. Ο νεοαποκτηθείς Εσίτι κακώς έμεινε εντός αγώνα σε όλο το 90λεπτο αφού σχεδόν σε όλο το δεύτερο ημίχρονο, περισσότερα προβλήματα δημιουργούσε παρά έλυνε. Δεν είναι πως δεν έχει δυνατότητες, αλλά ειδικά στην παρούσα φάση είναι βαρύς και θέλει ακόμα χρόνο. Το δεύτερο, σημαντικό – όπως αποδεικνύεται – πρόβλημα είναι στο Νο1 του ΠΑΟΚ. Ο Πασχαλάκης έχει φτάσει ταβάνι στην καριέρα του, αλλά, για τους στόχους που έχει βάλει ο Δικέφαλος, ειδικά στην Ευρώπη, αυτό μάλλον δεν είναι αρκετό. Ο Φερέιρα πάντως ξέρει καλύτερα. Ιδωμεν.
