«Οχι δάκρυα γι’ αυτόν τον Ολυμπιακό». Δεν το λες απλά και μόνο επειδή αυτή η ατάκα μπαίνει πλάι σε μια στιγμή που έχει τη γεύση της πίκρας. Το λες γιατί είναι η πραγματικότητα. Και όχι, δεν είναι αποτυχία για τους Ερυθρόλευκους η δεύτερη θέση στην Ευρώπη, ένα χρόνο μετά την κατάκτηση της κορυφής. Δεν μπορεί να θεωρηθεί αποτυχία αν κάποιος παρακολούθησε τον τελικό με τη Φερεντσβάρος και έμεινε με το στόμα ανοιχτό λόγω της γιγαντιαίας προσπάθειας που έκαναν αυτοί οι αθλητές, οι οποίοι αξίζουν το χειροκρότημα όλων.
Εχαναν με 10-7 λίγο πριν από το φινάλε και με 3-0 κατάφεραν να στείλουν το παιχνίδι στα πέναλτι. Λύγισαν σε αυτά, αλλά αλήθεια ποιος μπορεί να ρίξει έστω και μισό… δάκρυ απογοήτευσης γι’ αυτήν την ομαδάρα; Σε μια διοργάνωση που τα τελευταία επτά χρόνια έχουμε επτά διαφορετικούς πρωταθλητές, ο Ολυμπιακός άγγιξε το repeat. Κάτι που έχει γίνει μονάχα μια φορά από την ιταλική Προ Ρέκο, που θεωρείται η πλουσιότερη ομάδα της Ευρώπης.
Ο Ολυμπιακός επικράτησε πέρσι των Ιταλών στον τελικό, εφέτος τους… ξεπέταξε στον ημιτελικό, δείχνοντας με τρόπο επιβλητικό πως είναι μια σπουδαία ευρωπαϊκή δύναμη. Δεδομένα θα παραμείνει στις κορυφαίες, δεδομένα τα χρόνια που έρχονται θα προστεθούν κι άλλοι τελικοί στους τρεις που έχει πάει τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Συνηθίζουμε να ακούμε πως… «ο πρώτος όλα, ο δεύτερος τίποτα». Ο συγκεκριμένος Ολυμπιακός κατάφερε να το καταρρίψει και αυτό. Η Φερεντσβάρος είναι πρώτη μεταξύ ίσων. Η Φερεντσβάρος ανέβηκε στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου, όμως ποιος διαφωνεί ότι οι λεπτομέρειες ήταν αυτές που σταμάτησαν την ελληνική ομάδα; Ο τελικός κρίθηκε στα πέναλτι, θα μπορούσε η… μπίλια να κάτσει στην ελληνική πλευρά. Το δύσκολο, λένε, δεν είναι να φτάσεις στην κορυφή, αλλά να κρατηθείς σε αυτή. Και ο Ολυμπιακός κρατιέται. Αποδεικνύει δε ότι είναι φτιαγμένος από το καλύτερο υλικό. Τα ακόμη ωραιότερα είναι μπροστά του!
