Το βράδυ της Κυριακής πέρασε μπροστά στην τηλεόραση, με ολόκληρη την κεντρική πολιτική σκηνή να παρελαύνει από το σαλόνι μας, σε έναν τρομερό συντονισμό, από όλα τα χρώματα και τις παρατάξεις. Λες και τελικά υπάρχει όντως κάποιο «χάπι» που σπεύδουν άπαντες να προμηθευτούν με την ανακοίνωση των πρώτων exit polls. Το χάπι για τις εκλογές που κανείς δεν χάνει: ούτε καν η – καταποντισμένη – κυβέρνηση.
Ναι, ούτε εκείνη έχανε, μέχρι ο Πρωθυπουργός να ανακοινώσει – υπό το πρίσμα των αποτελεσμάτων – κοινοβουλευτικές εκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ απέφευγε τη στρατηγική ήττα(!) και αυτό συνιστούσε στα μάτια των στελεχών του μια κάποια επιτυχία. Ποιος θα τολμούσε άλλωστε να επιχειρηματολογήσει για το αντίθετο;
Εννοείται πως κάπου εκεί σου μπαίνουν τα… δαιμόνια: Γιατί δεν μπορεί, σίγουρα κάπου θα έχετε ακούσει την περίφημη ατάκα «Μην ποδοσφαιροποιείτε την πολιτική» που λανσάρουν αρκετοί με ύφος δασκάλου. Μην τη ρίχνουμε χαμηλά, ένα πράγμα. Στα τάρταρα της λογικής!
Εκεί που οι νικητές είναι νικητές και οι χαμένοι… χαμένοι.
Εκεί που – ενίοτε ακόμη και – εκείνοι που νικούν, τελικά χάνουν!
Σκεφτείτε, για παράδειγμα, να ήταν η Μπαρτσελόνα του Ερνέστο Βαλβέρδε θέμα πολιτικής ανάλυσης στα πάνελ το βράδυ της Κυριακής. Η Μπάρτσα που «πιέζεται» έντονα και από τα καταλανικά ΜΜΕ και από μια μερίδα του κόσμου ώστε να απολύσει τον προπονητή, του οποίου πρόσφατα το συμβόλαιο ανανέωσε.
Πήρε το δεύτερο σερί πρωτάθλημα στην Ισπανία. Πήρε το Σούπερ Καπ. Εφτασε ώς τους ημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ. Πήγε για δεύτερη σερί χρονιά στον τελικό του Κυπέλλου Ισπανίας. Τέσσερα τρόπαια σε δύο σεζόν.
Και όμως υπάρχει απογοήτευση. Σαν ήττα.
Ο καλός μας Ερνέστο, ίσως τελικά να κριθεί πως απέτυχε.
Σκληρό αλλά πραγματικό. Γιατί έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Γιατί έτσι συμβαίνει στην κανονική ζωή.
Το «χάπι» της νίκης το κρατά η κεντρική πολιτική σκηνή για… λογαριασμό της. Δεν το διαθέτουν στα φαρμακεία.
