Θα μπορούσε να είναι και μια ερώτηση κρίσεως: «Πες μου τι ανασταλτικά χαφ έχεις και θα σου πω για την ομάδα σου».
Ο Ολυμπιακός διαθέτει ποδοσφαιριστές με ταλέντο στον άξονα. Ο Γκιγέρμε, για παράδειγμα, έπειτα από ένα εύλογο διάστημα προσαρμογής, μονιμοποιήθηκε στην ενδεκάδα και η προσφορά του είναι πολυκύμαντη. Τρέχει, μαρκάρει, καλύπτει χώρους. Ο δε Μπουχαλάκης, υψηλόσωμος και αριστεροπόδαρος, έχει το χάρισμα με τις μακρινές του μεταβιβάσεις να αλλάζει γρήγορα το παιχνίδι, να το μεταφέρει από τη μία πλευρά στην άλλη. Κι όμως, αυτός ο σεμνός και μαχητής ποδοσφαιριστής, είναι υποτιμημένος. Οι Γκιγέρμε και Μπουχαλάκης έως χθες είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: δυσκολεύονταν αφάνταστα στον τομέα του γκολ. Και ξαφνικά, αυτός ο τοίχος που έμπαινε μπροστά τους, γκρεμίστηκε και από τους δύο! Την ίδια ημέρα, σχεδόν ταυτόχρονα. Πρώτα ο Βραζιλιάνος τίναξε τα δίχτυα. Αργότερα τον μιμήθηκε ο έλληνας διεθνής μέσος. Με τα γκολ τους χάρισαν τη νίκη στον Ολυμπιακό, ένα τρίποντο πολύτιμο κυρίως για τον τρόπο που ήρθε και έδειξε ότι το σύνολο του Μαρτίνς έχει μάθει να παλεύει, να μην τα παρατά, να συγκινεί με το πάθος του. Απέναντι στην πολύ καλή ομάδα του Ατρομήτου οι (χθεσινοί) γηπεδούχοι έδειξαν αυτό που συνήθως ονομάζουμε «χαρακτήρα».
Το γεγονός ότι τα γκολ πέτυχαν δύο χαφ που κατά βάση έχουν ρόλο να σταματούν τους αντιπάλους, έχει τη σημασία του. Κυρίως γιατί σε μια ισχυρή ομάδα που επιτίθεται, τα αμυντικά χαφ πρέπει να κοιτούν και την απέναντι πλευρά του αγωνιστικού χώρου. Αλλά και διότι χρειάζεται να έχουν στο ενεργητικό τους γκολ. Οταν ο Ολυμπιακός βρίσκει βαθμούς που έρχονται από προσπάθειες πολλών ποδοσφαιριστών του, είναι καλό σημάδι για το κλαμπ. Για κάθε ομάδα που λογίζεται πως έχει ρόλο πρωταγωνιστικό. Σημαίνει ότι κάτι καλό γίνεται στον τομέα του δημιουργίας και αυτό το είδαμε χθες βράδυ στο Γ. Καραϊσκάκης.
