Ο Στέφανος Κασσελάκης μετέβη αυτοπροσώπως στο Σινά για συμπαράσταση στους μοναχούς. Δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση η σπουδή του προέδρου. Θεοσεβούμενος είναι, μπορεί κιόλας να τον επισκέφθηκε στον ύπνο του ο Οσιος Τσαλίκης και να τον παρότρυνε, οπότε πήγε κάτω να δει πώς μπορεί να βοηθήσει. Αλλωστε, γυμνασμένο παιδί είναι, μπορεί να χρειάζεται, αν πάει να μπουκάρει η Αστυνομία και χρειαστεί να πέσει ένα κλασικό ελληνικό σπρωξίδι με υλακές, προπηλακισμούς και συμβολικές σφαλιαρίτσες. Ανεξαρτήτως του τι έχει ο ίδιος στο μυαλό του, το ερώτημα που υποβάλλεται στον νου του παρατηρητή, κάθε φορά που ο κ. Κασσελάκης αναλαμβάνει κοινωφελή δράση, είναι γιατί παιδεύεται τζάμπα. Ποιος ο λόγος, δηλαδή, να ξοδεύει τη ζωή του, τον χρόνο του και τους πόρους του κυνηγώντας κάτι για το οποίο όλοι ξέρουμε ότι δεν πρόκειται να το πετύχει. Εκείνος δεν αποκλείεται να το έχει πιστέψει – δεν αμφισβητώ την ειλικρίνειά του –, όλοι όμως ξέρουμε ότι δεν πρόκειται ποτέ να γίνει πρωθυπουργός. Ολοι, ακόμη και η Φάρλη. Εκτός από τον ίδιο, που προσπαθεί και επιμένει, προκαλώντας στους τρίτους το συναίσθημα της θλίψης που νιώθουμε πάντα μπροστά στην άσκοπη προσπάθεια.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επιμονή, με την οποία ο κ. Κασσελάκης κυνηγάει το όνειρό του, είναι αξιοσημείωτη έως και συγκινητική, αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι τα αποτελέσματά της είναι από μηδαμινά, στην καλύτερη περίπτωση, ως και ανύπαρκτα. Ολόκληρο συνέδριο έκανε (ιδρυτικό!) και δεν θα το παίρναμε είδηση αν η κ. Τζάκρη δεν έβαζε τα κλάματα στην ομιλία της. Χαρακτηριστικό, τόσο της αδεξιότητάς του όσο και της αγωνίας του για επιβίωση, είναι το φιάσκο με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Προσήλθε ικέτης στην πόρτα της, με πρόσχημα τη συνεργασία τους για την υπόθεση των Τεμπών. Η κ. Κωνσταντοπούλου δεν του είπε καν να μπει μέσα· απλώς, του έδειξε το σπιτάκι του σκύλου στον κήπο, αν ήθελε να βολευτεί για τη νύχτα. Στην προσπάθειά του να σωθεί, έφτασε τώρα στο σημείο να συζητά με τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο μέχρι πρότινος μαλλιοτραβιόντουσαν και σκυλοβρίζονταν.

Δεν μου είναι συμπαθές πρόσωπο ο κ. Κασσελάκης, αλλά λυπάμαι κιόλας να βλέπω έναν νέο άνθρωπο να πετάει τη ζωή του και αναρωτιέμαι γιατί το κάνει. Δεν χωρεί αμφιβολία, στον δικό μου νου τουλάχιστον, ότι η μοιραία συνάντηση, που έδωσε την εντελώς νέα τροπή σε μια μέχρι τότε επιτυχημένη ζωή, ήταν εκείνη με το μικρόβιο της πολιτικής. Μέχρι τότε, είχε ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αμερική, είναι βέβαιο ότι ο δρόμος του θα διασταυρώθηκε πολλές φορές με κάθε είδους ναρκωτικά, αλλά αυτός δεν είχε ούτε μπλεξίματα ούτε εξαρτήσεις. Γι’ αυτό και τα κατάφερε στα επαγγελματικά του. Μέχρι που κάποιοι συνωμότησαν για να τον πείσουν ότι είναι Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Και εκείνος το πίστεψε…

ΕΚΤΟΝΩΝΕΙ ΑΤΜΟ

Οι μόνοι που θεωρούν σχεδόν βέβαιο ότι ο Αντώνης Σαμαράς θα κατέβει στις επόμενες εκλογές με δικό του κόμμα βρίσκονται στο περιβάλλον του ίδιου του κ. Σαμαρά. Αυτό και μόνο αρκεί για να καταλάβουμε ότι δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο – είναι από αυτά που ανήκουν στην κατηγορία των πραγμάτων που λέγονται, αλλά δεν γίνονται. Η σχετική φημολογία, λοιπόν, είναι ένας τρόπος για να εκτονώνει τον ατμό που μαζεύεται μέσα του, καθώς βρίσκεται μονίμως εν βρασμώ, με το γνωστό παράπονο που τον βασανίζει: γιατί αυτός και όχι εγώ. Είναι ένα πολυπαραγοντικό πρόβλημα το παράπονό του, διότι συντρέχουν πολλά μαζί, όπως το σχολείο στο οποίο πήγε, η δυσαναλογία των προσδοκιών που έτρεφε για τον εαυτό του και των πενιχρών επιτευγμάτων, η ηλικία, επίσης, που δεν επιτρέπει πια περιπέτειες και, βεβαίως, η βεντέτα με τους Μητσοτάκηδες, την οποία ζει με ένα πάθος που θυμίζει τη Ρώμη της Αναγέννησης και τον ανταγωνισμό των Κολόνα με τους Ορσίνι. Ψυχολογικό, δηλαδή, είναι το πρόβλημα και εκείνος του δίνει πολιτικές προεκτάσεις.

Πάντως, κόμμα Σαμαρά, δηλαδή παρωδία στο τετράγωνο (γιατί η Πολιτική Ανοιξη ήταν παρωδία κόμματος), δεν θα δούμε. Για να στήσεις ένα κόμμα χρειάζονται χρόνος, κόπος και χρήματα. Τα διαθέτει ο κ. Σαμαράς; Κι αν τα διαθέτει, είναι πρόθυμος να τα σπαταλήσει; Ο σκοπός του δεν είναι να κάνει κόμμα. Σκοπός του είναι να κάνει ζημία και, για να το πετύχει αυτό, δεν χρειάζεται κόμμα…

Τελευταία Νέα