Οσο κι αν ο συνθηματικός λόγος προκρίνει τη φιλαλήθεια και τη διαφάνεια ως πολιτικές αξίες, μεταξύ μας, όλοι παραδέχονται ότι η θεατρικότητα και η καλλιέργεια ψευδαισθήσεων είναι συστατικά στοιχεία της πολιτικής ανέκαθεν. Κι αυτό είναι ένα παιχνίδι που, για να γίνει πολύ καλά, θέλει σωστό τάιμινγκ και τουλάχιστον δύο πλευρές. Εναν πολιτικό ή μια πολιτική ομάδα, δύναμη, που είναι έτοιμη να κάνει και να πει ό,τι χρειάζεται για την εξουσία, κι έναν λαό που επιθυμεί να εξαπατηθεί. Γιατί, ας μη γελιόμαστε, δεν είναι ότι ο λαός δεν καταλαβαίνει ή δεν διαισθάνεται ενστικτωδώς την εξαπάτηση, απλώς τις περισσότερες φορές που αυτό συμβαίνει δεν θέλει να ξέρει.

Η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ ξεχωρίζει και θα έχει, οπωσδήποτε, μια ολόδική της σελίδα στην πολιτική ιστορία και τις μελέτες των κοινωνικών επιστημών. Την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ δεν ειπώθηκαν ψέματα. Ψέματα λες όταν είσαι σε μια κατάσταση κανονικότητας, σε μια κατάσταση διαφάνειας, αλήθειας και αποκλίνεις. Στη δική μας περίπτωση, ο ΣΥΡΙΖΑ, με αποφασιστικότητα αλλά και ευνοούμενος από το τάιμινγκ, ξεκίνησε μια απόπειρα να επανορίσει το πλαίσιο της πραγματικότητας, να αλλάξει την κατάσταση, ώστε το ψέμα κι η αλήθεια να μην είναι ευδιάκριτα και να μην έχουν κι ιδιαίτερη σημασία πια. Εχτισε ένα «Μάτριξ», τη συριζαϊκή αναπαράσταση του κόσμου μας, της ζωής μας. Οι περισσότεροι δεν εξαπατήθηκαν για να μπουν στο «Μάτριξ» αυτό, το αποζητούσαν, το ζήταγε ο οργανισμός τους. Μια από τις πιο συνηθισμένες φράσεις που ακούγαμε από ψηφοφόρους του Αλέξη Τσίπρα ήταν το «και λίγα να κάνει μόνο, από όσα λέει, θα τον στηρίξω». Ελλείψει κοινωνικών και ταξικών αναφορών ο ΣΥΡΙΖΑ έφτιαξε, έτσι, την τάξη των οπαδών του: τους πολίτες χαμηλών προσδοκιών.

-Πώς έστησε ο ΣΥΡΙΖΑ τον ιερό αντιμνημονιακό αγώνα;

-Ποιους όρους επέβαλε στην επικοινωνία και στην σχέση των ΜΜΕ με το Μαξίμου;

-Τι χαρακτηρίζει fake news η κυβέρνηση;

Διαβάστε όλο το ρεπορτάζ στην έντυπη έκδοση των ΝΕΩΝ Σαββατοκύριακο

Η περίπλοκη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την αλήθεια