«Δεν τρώω γιατί μετά θα νιώσω τύψεις»

Στον δρόμο έξω από το σπίτι της γινόταν λαϊκή. Είχε κατέβει να με βρει,

γιατί είχα χαθεί ανάμεσα σε καφάσια από μανταρίνια και βουνά από μπρόκολα. Μια

περιποιημένη κοπέλα, υπερβολικά αδύνατη με δύο μεγάλα μπουκάλια λάιτ

αναψυκτικό στα χέρια. Εδώ και χρόνια δεν πίνει νερό, όπως δεν τρώει μαγειρευτό

φαγητό, δεν τρώει κρέας, δεν τρώει ψωμί. «Τρώω φρούτα», μου είπε, λες και

κατάλαβε τη σκέψη μου -ότι τη βασάνιζα αναγκάζοντάς την να περιπλανιέται

ανάμεσα στους πάγκους των μανάβηδων.

Στο τηλέφωνο είχε ένα δισταγμό. Ένα απροσδιόριστο λαϊκό τραγούδι και μετά μια

σιγανή γυναικεία φωνή. Με ευγένεια μου εξηγούσε ότι δεν θέλει τη δημοσιότητα.

Το πατρικό της διαμέρισμα ήταν γεμάτο φωτογραφίες ενός λεβέντη άνδρα, στον

τοίχο ήταν κρεμασμένα και δύο ναυτικά καπέλα. «Ο πατέρας μου. Ήταν ναυτικός.

Πέθανε από καρκίνο». Από την κουζίνα η τηλεόραση, συντονισμένη στα πρωινάδικα,

έδινε συνταγή για σπανακόρυζο. Δεν μπόρεσα να μη γελάσω. Γέλασε και αυτή μαζί

μου. Μια νέα κοπέλα, όμορφη, χαρούμενη, μοντέρνα. Μόνο που δεν είναι έτσι. Η

αρρώστια της Όλγας είναι σοβαρή.

Πώς το ονομάζεις εσύ αυτό που έχεις;

Ψυχογενή ανορεξία. Αν και πιο πολύ θα το έλεγα κατάθλιψη.

Ήσουν ποτέ παχιά;

Ποτέ δεν ήμουν στρουμπουλή, είχα όμως καμπύλες. Ακόμα και όταν είχα κάποια

κιλά, ήταν μοιρασμένα. Και μετά μπήκα στο τριπάκι να κάνω δίαιτα. Τότε είχαμε

τα πρότυπα των μοντέλων.

Πόσα κιλά ήσουν;

62 κιλά.

Και τώρα;

Αυτή τη στιγμή είμαι 45 κιλά.

Και ύψος;

1,68, 1,69 μ.

Τι δίαιτες έκανες;

Έτρωγα σαλάτες, δεν έτρωγα κρέας, μόνο κανένα κοτόπουλο, αλλά συνήθως την

έβγαζα όλη μέρα με ένα γιαούρτι. Υπήρχαν βεβαίως κάποιες περίοδοι που έτρωγα

κανονικά.

Γιατί ήθελες να αδυνατίσεις; Πίστευες ότι έτσι θα άρεσες

περισσότερο;

Αντιθέτως. Μια μεγάλη σχέση που είχα, τη διέλυσα γιατί μου είχε βάλει όρο να

παχύνω. Χωρίσαμε, έφαγα μια γερή κατραπακιά και αυτό επιδείνωσε την κατάσταση.

Από τότε έχω πέσει πάρα πολύ.

Να τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή; Πότε αποφάσισες να κόψεις το

φαγητό;

Το πρόβλημα άρχισε όταν ήμουν 18 χρόνων. Άρχισα να γίνομαι ευαίσθητη. Να κλαίω

με το παραμικρό. Σε έβλεπα στον δρόμο δεν μου μιλούσες και ερχόμουν στο σπίτι

να κλάψω. Κι εσύ μπορεί να μη με είχες δει καν. Η διατροφή μου άρχισε να

γίνεται περίεργη. Πότε έτρωγα, πότε δεν έτρωγα. Άρχισα σιγά σιγά και τα

καθαρτικά…

Καθαρτικά, δίαιτες και εμετούς φαντάζομαι…

Μόλις τελείωσα το Λύκειο, 19 χρονών, πήγαινα στο φαρμακείο και έπαιρνα κουτιά

τα καθαρτικά, δεν ήθελα να με βαραίνει τίποτα μέσα μου. Και μετά το φαγητό

έβαζα το δάχτυλό μου και έκανα εμετούς. Πολλές φορές, έπεφτα με τα μούτρα στο

φαγητό για να πάω να κάνω εμετούς, για να ξεσπάσω.

Η σκέψη σου ποια ήταν; Τι ήθελες να πετύχεις;

Αρχικά ήθελα να αδυνατίσω.

Τι είχες στο μυαλό σου;

Ένα αδύνατο σώμα.

Ένα κοκαλιάρικο σώμα…

Ναι, δηλαδή να μπορώ να φοράω ό,τι θέλω.

Στα αγόρια πιστεύεις ότι αρέσουν οι πολύ αδύνατες γυναίκες;

Δεν με ενδιέφερε τι αρέσει στα αγόρια. Ακόμα και τώρα, αν θέλω έναν άνδρα και

μου πει να μην είμαι τόσο αδύνατη, δεν θα αλλάξω. Πάνω απ’ όλα, θέλω να νιώθω

εγώ καλά.

Σωστό είναι αυτό, αλλά πάντα μας επηρεάζει και το βλέμμα του

άλλου.

Ίσως για μένα να μην έχει βρεθεί το κατάλληλο άτομο που θα με επηρεάσει.

Μετά το Λύκειο; Δούλεψες;

Σε πολλές δουλειές. Ήμουν στον Γερμανό γύρω στον ενάμιση χρόνο και τον δεύτερο

μήνα μού είχαν δώσει τα κλειδιά του μαγαζιού, μετά πήγα στο ΤΕΒΕ στο Δημόσιο.

Όπου και αν εργάστηκα, άκουγα τα καλύτερα λόγια.

Γιατί έφυγες;

Έφυγα από το ΤΕΒΕ παρ’ ότι είχα το μέσον να γίνω μόνιμη, γιατί δεν μου αρέσει

να κάθομαι. Ήθελα να δουλεύω πραγματικά, να έχω επαφή με τον κόσμο.

Τώρα τι τρως;

Φρούτα, γιαούρτι, κόκα κόλα λάιτ απεριόριστη, κρύα σαλάτα, χωρίς λάδι βέβαια.

Δηλαδή θέλεις να συνεχίσεις να είσαι τόσο αδύνατη;

Ναι το θέλω, πιστεύω ότι είναι μια συνήθεια.

Συνεχίζεις να παίρνεις καθαρτικά;

Ναι. Τα τελευταία δύο χρόνια έχει περάσει στο υποσυνείδητό μου ότι και μία

μπουκιά να φάω, κάτι θα με βαραίνει μέσα μου. Ουφ! έχω κι αυτό, ας το βγάλω!

Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, ακούγεται τελείως χαζό, το ξέρω, αλλά ισχύει.

Είναι ένα δράμα.

Φάρμακα για την κατάθλιψη παίρνεις;

Είχα πάει σε πολλούς ψυχολόγους, στο Δημόσιο και σε ιδιωτικούς. Μου έδιναν

λαντόζ. Τα έπαιρνα ύστερα από πίεση από τη μητέρα μου και κάποια στιγμή που

δεν ένιωθα ούτε θλίψη ούτε χαρά, είχα ένα μπέρδεμα με τα χάπια και τα έκοψα

μαχαίρι! Ενώ έπρεπε να τα κόψω σταδιακά. Και δεν πρόκειται να τα ξαναπάρω. Το

μόνο που παίρνω τώρα με δική μου πρωτοβουλία, είναι κάτι φάρμακα για να

κοιμάμαι πού και πού, γιατί δεν κοιμάμαι και έρχονται στιγμές που καταρρέω.

Προβλήματα υγείας έχεις;

Έκανα μετρήσεις μυϊκής μάζας, λίπους και μου βρήκαν κατακράτηση υγρών από τη

διατροφή και τα χάπια. Έρχονται στιγμές που πρήζομαι, νιώθω ότι θα σκάσω. Έχω

πρόβλημα και με τα δόντια μου, σπάνε. Η φεριτίνη μου, οι αποθήκες σιδήρου,

ήταν μηδέν. Και καπνίζω πάρα πολύ. Άλλαξε και ο μεταβολισμός μου, που αυτό

είναι ό,τι χειρότερο θα μπορούσα να πάθω. Μπορεί να φάω μια φρυγανιά και να

πάρω ένα κιλό.

Περίοδο έχεις;

Είχα να τη δω γύρω στον ένα χρόνο.

Όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη, είσαι ευχαριστημένη από το σώμα

σου;

Πιστεύεις ότι δεν το κοιτάζω; Δεν ασχολούμαι με τον εαυτό μου.

Όταν βγαίνεις έξω; Αισθάνεσαι ωραία;

Δεν βγαίνω έξω, το έχω κόψει. Έχω να βγω κάνα δυο χρόνια. Άντε να πάω για

κανένα καφέ. Δεν έχω όρεξη. Με το ζόρι με έβαλε η μητέρα μου να μου βάψει τα

μαλλιά.

Και γιατί δεν αλλάζεις τη ζωή σου ή φοβάσαι ότι δεν μπορείς;

Δεν ξέρω αν θέλω, δεν ξέρω κι αν θα τα καταφέρω. Ίσως μου έχει γίνει και

τρόπος ζωής να ξεσπάω στον εαυτό μου, γιατί δεν ξεσπάω κάπου αλλού. Περιμένω

ένα άσπρο φωτάκι από κάπου τριγύρω, ένα κίνητρο.

Έναν άνδρα;

Εντάξει, κάποια στιγμή θέλω κι εγώ να παντρευτώ, να κάνω παιδιά, γιατί λατρεύω

τα παιδιά. Δεν έχω παράπονο, δεν λέω ότι δεν με αγαπάνε, αλλά νιώθω ότι ακόμα

και οι συγγενείς μου πατάνε πάνω στην καλοσύνη της Όλγας. Είμαι υπερβολικά

ευαίσθητη και το εκμεταλλεύονται όλοι.

Φίλες έχεις;

Έχω δυο – τρεις καλούς φίλους, τον έναν, τον κολλητό μου, τον έχασα,

σκοτώθηκε.

Σχέση;

Έχω μια σχέση, είμαστε τρία χρόνια μαζί και το μόνο που νιώθω γι’ αυτόν είναι

αγάπη.

Σεξ δηλαδή δεν κάνετε;

Όχι συχνά. Ο φίλος μου, αντίθετα από μένα, έχει πάρει αρκετά κιλά και έχει

πέσει πολύ.

Όταν πέθανε ο πατέρας σου πόσων χρόνων ήσουν;

19.

Πιστεύεις ότι σε επηρέασε ο θάνατός του;

Όσο σκληρό και αν ακουστεί, όχι.

Συμπίπτει όμως χρονικά;

Ναι. Τον μπαμπά μου όμως, επειδή ήταν ναυτικός δεν τον έχω ζήσει πολύ. Πιο

πολύ με βαραίνει η ζωή. Άμα δεν έχεις και δουλειά, εκεί είναι που πέφτεις.

Αφού τώρα που δεν εργάζομαι, περπατάω. Μπορεί να ξεκινήσω από εδώ και να φθάσω

στη Γλυφάδα.

Η εμφάνισή σου πιστεύεις ότι είναι προσόν ή εμπόδιο;

Τίποτα από τα δύο.

Όταν είσαι με ανθρώπους που δεν σε ξέρουν, τους λες ότι είσαι

ανορεκτική;

Όχι.

Και όταν ρωτούν γιατί είσαι τόσο αδύνατη;

Τους λέω ότι τρώω κανονικά.

Μπορείς να μου περιγράψεις τα τελευταία σου γεύματα;

Το πρωί ήπια σκέτο καφέ με λίγο γάλα λάιτ και μισή φρυγανιά. Χθες έφαγα ένα

πεπόνι και ένα γιαούρτι λάιτ.

Γιατί συνεχίζεις να τρως λάιτ;

Και γιατί να φάω περιττές θερμίδες;

Μα από τη μια λες «έχω πρόβλημα» και από την άλλη δεν τρως τροφές με

θερμίδες;

Ναι, γιατί υποσυνείδητα ξέρω ότι μετά θα νιώσω τύψεις που έφαγα. Μια – δυο

φορές τον μήνα θα καθήσω να φάω κανονικά, ακόμη και σουβλάκι. Κάτι που μου

έχει λείψει κάθομαι και το τρώω. Χαίρομαι που έχω καταφέρει κάποιες στιγμές

τον χρόνο να τρώω και να μην κάνω εμετό. Βέβαια, τις επόμενες ημέρες το

στομάχι μου είναι off.

Πίνεις;

Όχι, ούτε να το μυρίσω το αλκοόλ.

Ναρκωτικά;

Ποτέ. Δοκίμασα μία φορά να καπνίσω γιατί κάπνιζαν κάποιοι φίλοι μου, αλλά δεν

θέλω να το δω καθόλου.

Ποιοι είναι οι φόβοι σου;

Έχω κάτι απίστευτα χαζούς φόβους. Φοβάμαι τον θάνατο για τους δικούς μου,

φοβάμαι μη χάσω τους φίλους μου. Σκέφτομαι ότι αν είναι να πάθει κάποιος κάτι,

να πεθάνω πρώτη. Είχα κάποιο τρακάρισμα πριν από δυόμισι χρόνια…

Με τον φίλο σου;

Ναι, έβρεχε και έπεσε κάποιος πάνω μας. Ακόμα έχουμε δικαστήρια. Θυμάμαι ότι

είχα δει τον εαυτό μου να κοιτάζει από ψηλά το σώμα μου. Μετά μου είπαν ότι

είχα πάθει για κάποια λεπτά, ανακοπή. Από τότε λέω, αν είναι έτσι ο θάνατος

δεν με νοιάζει καθόλου να πεθάνω. Ίσως και να ησυχάσω κιόλας.

«Το τέλειο, το πρότυπο ήταν να είσαι πολύ αδύνατη»

Η «anorexia» ευθύνεται για τους περισσότερους θανάτους στις νεαρές γυναίκες

από όλες τις ψυχιατρικές παθήσεις. Δεν ξέρουμε τι την προκαλεί. Ξέρουμε όμως

ότι είναι «μεταδοτική». Τα περιοδικά και οι τηλεοράσεις δείχνουν την Βικτόρια

Μπέκαμ, την Κέιτ Μος, την Σαρλίζ Θέρον, την Νικόλ Κίτμαν και τα κορίτσια στο

Μπραχάμι ή τη Μαδρίτη νομίζουν ότι με κάθε κιλό που θα χάσουν θα πλησιάσουν

την ευτυχία τους. Και όπως με ενημερώνει ο διατροφολόγος Δημήτρης Γρηγοράκης

αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος που κάνουμε. Θεωρούμε ότι τα κορίτσια «παίζουν»

με τα κιλά τους. Πριν από λίγες μέρες όμως, η τοπική κυβέρνηση της Μαδρίτης

απαγόρευσε στα ανορεκτικά μοντέλα να λάβουν μέρος στην εβδομάδα μόδας στην

Ισπανία. Έτσι 4 στα 10 top models είδαν από μακριά μια από τις καλύτερες και

πολυφωτογραφημένες διοργανώσεις της Ευρώπης. «Η βιομηχανία της μόδας και του

θεάματος», έγραψαν οι ισπανικές εφημερίδες, «είναι ένοχος για τα σκελετωμένα

κορίτσια μας».

Είχες κάποιο μοντέλο ή κάποια ηθοποιό σαν πρότυπο;

Όχι, δεν μου άρεσε καμία, ήθελα απλά να είμαι αδύνατη. Όλα τα μοντέλα και όλες

οι γυναίκες που έβλεπα στα περιοδικά ήταν αδύνατες.

Ε, δεν είναι όλες τόσο αδύνατες στα περιοδικά.

Στα περιοδικά που διάβαζα εγώ, που δίνανε συμβουλές στις νέες κοπέλες, το

πρότυπο ήταν να είσαι πολύ αδύνατη. Λίγο μαρούλι, μισή φρυγανιά και τέτοια.

Και στις τηλεοράσεις το ίδιο αλλά κυρίως στα περιοδικά. Πολλές φορές η μητέρα

μου, μου απαγόρευε να αγοράζω περιοδικά, αλλά εγώ έβρισκα λεφτά. Δεν υπήρχε

περίπτωση να μην τα πάρω. Και ήθελα να είναι όλα τέλεια. Το σώμα μου, η

προσωπική μου ζωή.

Ναι, αλλά γιατί το τέλειο είναι το αδύνατο;

Γιατί έτσι μου έχει περάσει στο μυαλό από μικρή. Το τέλειο ήταν το αδύνατο και

να μην άρεσε στο αγόρι μου δεν με πείραζε. Εγώ αυτό ήθελα.

Αν ένα κορίτσι σου πει σήμερα ότι το «τέλειο είναι το αδύνατο», τι

θα του πεις;

Θα τρομάξω. Ήταν ένα κοριτσάκι μιας φίλης της μητέρας μου, πάει τώρα Γ’

Γυμνασίου και βαδίζει στα χνάρια τα δικά μου, με το που το άκουσα με έπιασε

τρέλα. Έκλαιγα. Της λέω μην κάνεις βλακείες, σε παρακαλώ.

Σκέφθηκες ποτέ να ασχοληθείς με τη μόδα;

Μου είχαν γίνει διάφορες προτάσεις για φωτογράφηση. Πριν, περίπου, από ένα

μήνα κάποιο πρακτορείο μοντέλων στη Βουλιαγμένης μου πρότεινε να κάνω μια

διαφήμιση. Έκανα τις φωτογραφίσεις, αλλά τελικά δεν πήγα. Ντρεπόμουν.