ΨΥΧΟΡΡΑΓΟΥΝ εδώ και χρόνια αλλά… υπάρχουν! Ασθμαίνουν πίσω από
αλλεπάλληλα «σοβατισμένους» τοίχους αλλά υπάρχουν! Ενδεδυμένες μόνο με τα
ξέφτια της παλαιάς τους δόξας: στην οδό Ιπποκράτους 189 πάντα η «μητέρα»
οργάνωση, η «Ζωή». Και στην οδό Μαυρομιχάλη 32, ο αποσχισθείς υιός, ο «Σωτήρ».
Τριάντα οκτώ χρόνια μετά τη διαίρεσή τους «σε δύο», οι παραεκκλησιαστικές
οργανώσεις «Ζωή» και «Σωτήρ» πορεύονται τον ίδιο δρόμο εκείνον της αφάνειας.
Η αλήθεια είναι ότι εκείνες έδωσαν πολλά στην Εκκλησία. Της έδωσαν κατ’
αρχάς τον απριλιανό Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, αλλά και για πρώτη φορά στην
ιστορία παρόμοιας «συμπόρευσης» της Εκκλησίας με την Πολιτεία, τον μοναδικό
που κατέκτησε το παράδοξο χρίσμα ως Αρχιεπίσκοπος Ενόπλων Δυνάμεων (!) τον
Νικόλαο Ξένο πρώην αρχιμανδρίτη Ηρακλείου Κρήτης και μέλος φυσικά τής τότε
κραταιάς «Ζωής».
Και δεν πήραν τίποτα! Μονάχα τις περιουσίες των μελών των δύο Αδελφοτήτων
Θεολόγων. Που, για να γίνουν μέλη, έπρεπε να πρεσβεύουν την ακτημοσύνη και
να είναι ακτήμονες. Και για να είναι ακτήμονες, έπρεπε όλα να τα παραδώσουν
έως και το τελευταίο τους ένδυμα, αυτό της ντροπής. Θα ‘ταν μικρό το κακό, αν
σταματούσε εκεί. Βεβαίως και οι «Π.Ο.» «Ζωή» και «Σωτήρ» δεν δέχονται δωρεές
από μη μέλη των «εν κόσμω»… μοναστηρίων τους. Δέχονται, όμως, οι παρεμφερείς
εκκλησιαστικοί σύλλογοι και τα σωματεία που τους πλαισιώνουν αμέτρητα ανά
την Ελλάδα!
Αυτά τα σωματεία έκαναν πλούσιες τις «Π.Ο.». Τόσο πλούσιες, που
προβληματίστηκε έως και η πλουσιότερη όλων, η… Εκκλησία. Μόνο το σωματείο
«Μέγας Βασίλειος», στο οίκημα του οποίου φιλοξενείται σύσσωμος ο «Σωτήρ» και
τα μέλη του στην οδό Μαυρομιχάλη 32, έχει ακίνητη περιουσία ύψους 1,6 δισ. (με
βάση τις αντικειμενικές αξίες των οικοπέδων και κτιρίων του). Ο ίδιος ο
«Σωτήρ» εμφανίζεται «φτωχότερος»: διατηρεί (εμφανώς) ακίνητη περιουσία ύψους
μόνον 1 δισ.!
Έχουν οικοτροφεία (αρρένων και θηλέων, φυσικά), «εποπτεύουν» γηροκομεία και
ορφανοτροφεία (από τους ενοίκους των πρώτων… «ό,τι ευαρεστηθείτε που σας
φροντίζουμε»), έχουν σπίτια, οικόπεδα, γήπεδα, κατασκηνώσεις, έχουν
τυπογραφεία και βιβλιοπωλεία, έχουν συγγράμματα, «διαφωτιστικά» φυλλάδια και
περιοδικά που κάποτε απευθύνονταν σε έναν απίστευτο αριθμό Ελλήνων «πιστών»,
αλλά συγκριτικά πια σε ελάχιστους!
Έχουν πολλά. Αλλά ευτυχώς δεν έχουν πια τον κόσμο που είχαν! Ζουν την
παρακμή τους όπως κάθε τι «ολοκληρωτικό». Έκαναν τον κύκλο τους, έσπειραν τα
δαιμόνιά τους και θέρισαν δαιμόνια! Όπως εκείνο του «666»…
|
Μαυρομιχάλη 32-34. Ο αποσχισθείς «υιός», ο «Σωτήρ»
|
ΟΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ της Αδελφότητος Θεολόγων «ΖΩΗ» Γεώργιος Μελέτης, υπήρξε απολύτως
σαφής στην τηλεφωνική κρούση των «ΝΕΩΝ»: «Υιοθετήσαμε μια αρχή, να μην
παραχωρούμε πια στοιχεία και συνεντεύξεις», είπε. «Έχουμε μια αποστροφή προς
τον Τύπο. Ένας από τους λόγους είναι ότι πάντα γίνεται παραποίηση,
διαστρέβλωση…». Στην δημοσιογραφική επιμονή «της δικής τους αλήθειας»
ανταπάντησε: «Όσοι μας ξέρουν δεν έχουν ανάγκη να διαβάσουν τίποτα». Ήταν
ευγενής. Και αμετάπειστος.
Ευγενής ήταν και ο εκπρόσωπος του «Σωτήρος» Ευστάθιος Μπάστας. Αλλά όχι
αμετάπειστος. Θα ‘λεγα ότι αποδέχθηκε την συνάντηση δηλώνοντας ότι θα
απαντήσει στις όποιες ερωτήσεις και θα δώσει όσα στοιχεία «μπορούσε», θέλοντας
να (απο)δείξει ότι η Αδελφότης «Σωτήρ» δεν έχει τίποτα να κρύψει.
Ορθάνοιχτο το παράθυρο στο γραφειάκι. Μια μεθυστική μυρουδιά από παλαιά βιβλία
και αγιόκλημα. Και εκείνος, αποφασισμένος να πιει «το πικρόν τούτο ποτήριον».
Είναι «αφιερωμένος», λέει, σε μια «ύψιστη αποστολή, το κήρυγμα της
Ορθοδοξίας», 66 ολόκληρα χρόνια. Τα πρώτα 28 χρόνια στην οργάνωση «Ζωή». Και
τα τελευταία 38 στον αποσχισθέντα «Σωτήρα». Πιστός στο τρίπτυχο: «Υπακοή,
εγκράτεια, ακτημοσύνη». Υπακοή στην Αδελφότητα έως θανάτου. Εγκράτεια έως
θανάτου. Ακτημοσύνη έως θανάτου.
Αντέχει, επιμένει, την κριτική των άλλων, τις διαφορετικές απόψεις. Εκείνο που
δεν αντέχει είναι οι συκοφαντίες που γράφονται για τις οργανώσεις «Ζωή» και
«Σωτήρ». Παραδόξως, δεν μιλάει μόνο για τον «Σωτήρα». Συχνά – πυκνά αναφέρεται
και στη «Ζωή» λες και την εκπροσωπεί, λες και δεν υπάρχει η σαρακονταετής
έχθρα τους. Δημιουργεί μόνος του ένα «ειδικό» κλίμα, προκαλώντας με φράσεις –
κλειδιά από κάποιο πολεμικό για τις παραεκκλησιαστικές οργανώσεις άρθρο
που αναφέρεται σε προσηλυτισμό, εκμετάλλευση απλών ανθρώπων, σε καταδότες
ιερείς, στην ψυχική αναπηρία χιλιάδων νέων… Φαίνεται, είναι η εποχή που
μπροστά στην συρρίκνωση και τον αφανισμό τους, οι άσπονδες «φίλες»,
συνεργάζονται για την έξωθεν καλή τους μαρτυρία.
Τον ρώτησα, αν τελείωσε ο… εμφύλιος και απάντησε, ότι σήμερα είναι φιλικές
οι σχέσεις τους. Αρχίζει να μιλά για τον ιερέα Ευσέβιο Ματθόπουλο, τον
εμπνευστή της οργάνωσης «Ζωή», που το 1907 έθεσε τα θεμέλιά της με σκοπό «να
διακονεί τον Θεόν με το κήρυγμα του σταυρού και του Χριστού». Ύστερα, για τη
διάδοση και την πανελλήνια εξάπλωση της οργάνωσης, με τους ιερείς, τα
καταχητικά της, τους ιεροκήρυκές της, τα φυλλάδιά της. Για το έργο τού επί
χρόνια προϊστάμενου της οργάνωσης Σεραφείμ Παπακώστα. Για να μου εξηγήσει, ότι
το σχίσμα, η διάσπαση, έγινε το 1960, με πρωτεργάτες τους Τρεμπέλλα,
Κοντόπουλο και Παναγιωτόπουλο, «γιατί μετά το θάνατο του Παπακώστα υπήρξαν
ορισμένες τάσεις αλλαγής τρόπου δράσης και διοικήσεως και οι τρεις που ήταν
συντηρητικοί άνθρωποι αντέδρασαν, δεν ήθελαν να αλλάξουν τίποτα».
Οι της «Ζωής», την εποχή εκείνη, ήταν μπροστά τους… εκσυγχρονιστές: «Έτσι
τουλάχιστον έδειχναν, εκσυγχρονιστές, αλλά μετά αποχώρησαν πολλοί και ήρθαν με
μας, στον «Σωτήρα». Φύγαμε συνολικά 60 θεολόγοι, ιερείς, προσωπικό. Έμειναν
πίσω 130…».
Ο κ. Μπάστας πήγε μαζί με τους τρεις, που έγιναν 60, στο όνομα του
συντηρητισμού που πρέσβευαν. Δεν αποδέχεται ότι ήταν μια υπόθεση «μοιρασιάς»
του αποκτηθέντος πλούτου, προσωπικών διαφορών και φιλοδοξιών.
ΖΟΥΝ ΟΛΟΙ μαζί, στο σπίτι αλλιώς μοναστήρι της οδού Ισαύρων 42. Κάποιοι
έχουν δικό τους δωμάτιο, κάποιοι μοιράζονται το ίδιο. Πέρασαν τρομακτικές
δυσκολίες, εξομολογείται ο γέροντας, μέχρι να «στήσουν» στα πόδια της τη νέα
οργάνωση. Αλλά την «έστησαν», με τη βοήθεια των πιστών που συνδράμουν τα λοιπά
σωματεία, όπως αυτό του «Μέγα Βασιλείου». Που έχει τα δύο οικοτροφεία. Όπου,
πάνω από 3.000 νέοι και νέες από την επαρχία έχουν ζήσει και ζουν τα
φοιτητικά τους χρόνια: «Είναι παιδιά πιστών μας. Θέλουν να είναι τα παιδιά
τους “φυλαγμένα”, να έχουν ένα πρόγραμμα στη ζωή τους, περιποίηση, αλλά και
μια εποπτεία. Να μη χαλάσουν τα παιδιά τους…». Με αντίτιμο 60.000 δραχμές το μήνα!
Οι ίδιοι, εξηγεί, ζουν πολύ λιτά: «Ενας άνθρωπος, ένας απλός υπάλληλος,
κατορθώνει, έστω στο τέλος της ζωής του, να φτιάξει ένα σπιτάκι. Εδώ, δεν έχει
κανένας τίποτα δικό του. Ακόμη και οι ιεροκήρυκες (οι διορισμένοι), που έχουν
ένα μισθό, τον δίνουν στην Αδελφότητα…».
Είκοσι από τους εξήντα έχουν μισθούς που κατατίθενται στην οργάνωση κάθε μήνα.
Εκείνος, όταν κατέφυγε στη «μητέρα ΖΩΗ», δεν είχε τίποτα να δώσει εκτός από
τον εαυτό του. Η οικογένειά του κατάγεται από τον Πύργο της Ηλείας είχε
άλλα πέντε αγόρια. Όλοι παντρεύτηκαν, έκαναν οικογένεια. Δεν τον πονάει που
δεν έκανε οικογένεια και ούτε απέκτησε ποτέ τίποτα δικό του έξω από θέσεις
και «αξιώματα» που κατά καιρούς κέρδισε και στη «ΖΩΗ» και στον «Σωτήρα».
Υπήρξε για χρόνια μέλος της Διοίκησης του τελευταίου, αλλά λόγω ηλικίας πια
τώρα είναι υπεύθυνος πολλών εκδόσεων, εκδότης σε άλλες, αλλά και γενικός
γραμματέας στη Διοίκηση του «Μέγα Βασιλείου».
Η ζωή τους είναι «κοινοβιακή», με βάση την αρχή της κοινοκτημοσύνης, επιμένει
ο γέροντας Θεολόγος και ξαφνικά μου αποκαλύπτει ότι «εμείς έχουμε πραγματικό
κομμουνισμό». Και όταν το θέμα επανέρχεται, επεξηγεί κάπως μπερδεμένα: «Έχουμε
κομμουνισμό, όχι ως ιδεολογία, αλλά σε θέματα πίστεως. Τι ήτο ο κομμουνισμός;
Ιστορικός υλισμός…». Τον πολέμησαν, παραδέχεται, αλλά «ως άρνηση του
Χριστιανισμού». Στην ουσία, όμως, εφάρμοσαν το… οικονομικό του σύστημα!
Πάντως, από την επταετία δεν ωφελήθηκαν. Και όσο για το σύνθημα «Ελλάς Ελλήνων
Χριστιανών», ιδέα δεν έχει: «Είχαν κι αυτοί τη διπλωματία, ήξεραν πώς να
ελκύσουν πολύ κόσμο, ο Ιερώνυμος ήταν ευφυής άνθρωπος, πήρε πολλούς από τη
“ΖΩΗ” και τους έκανε μητροπολίτες και μόνον έναν (και με το ζόρι, γιατί δεν
ήθελε) από εμάς, διότι δεν ήτο μαζί μας τόσο φιλικός…».
Καλυμμένες αλήθειες που «ξετρυπώνουν» άλλοτε συνειδητά και άλλοτε όχι μέσα
από τη νοοτροπία ενός ανθρώπου που πέρασε τα 66 από τα 83 του χρόνια σε
κοινόβια ολοκληρωτισμού, υπό τον μανδύα του «χριστιανισμού», και έμαθε τη
δύσκολη τέχνη των ελιγμών κατά περίσταση. Ο άνθρωπος αυτός, που υπήρξε για
δεκαετίες «κατηχητής», «καθοδηγητής» και «ελεγκτής» χιλιάδων ανθρώπων που
παρασύρθηκαν, φανατίστηκαν και εκμαυλίστηκαν, αλλά και πολλών άλλων που
αναπήδησαν στη ζωή και έδωσαν τις μάχες τους, όπως ο κ. Χρήστος Γιανναράς
καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σπουδών του Παντείου
Πανεπιστημίου , περιγράφεται στο βιβλίο του τελευταίου «Καταφύγιο Ιδεών» με
τα μελανότερα χρώματα…
ΤΡΙΑΝΤΑ ΟΚΤΩ χρόνια αργότερα και ο πυρήνας του «Σωτήρα» εξακολουθεί να είναι
60 άτομα: «Παράδοξον πράγμα, ο αριθμός παραμένει σταθερός, άλλοι φεύγουν από
τη ζωή, άλλοι έρχονται και γίνεται αναπλήρωσις…».
Όρκος δεν υπάρχει, με διαβεβαιώνει ο κ. Μπάστας και εκείνος ο όρκος που
αφορούσε δήθεν τις «Π.Ο.» και αναγράφηκε από τον (φιλάνθρωπο και φιλόπτωχο)
ιεροκήρυκα της Μητροπόλεως Χαλκίδος, τον αρχιμανδρίτη Χριστόφορο Καλύβα, «που
όταν ήταν φοιτητής τον είχαμε ενισχύσει αλλά μετά διαφώνησε και έφυγε ενώ
υπήρξε φίλος με τον Άγιο Φλωρίνης, τον Καντιώτη», είναι φανταστικός.
Ένα μισαλλόδοξο παραλήρημα που καταργεί θρησκεία, νόμους, αξίες και ιδεώδη,
είναι σύμφωνα με τον «ευφάνταστο» ιεροκήρυκα που πίστεψε στη «Ζωή» αλλά όταν
έγινε μέλος της αναχώρησε (είναι αναχωρητής πια και της ζωής) ο
«δωδεκάλογος» όρκος που δίνουν τα κορυφαία στελέχη των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων:
* Να διαδίδω παντού ότι η επίσημος Εκκλησία εχρεωκόπησε και δεν υπάρχει
σωτηρία παρά μόνο κοντά στους «Ζηλωτές» που θα ανακαινίσουν την Ελλάδα και όλο
τον κόσμο.
* Να πιστεύω ότι πάνω από σοφούς επιστήμονες, ανώτερους κληρικούς, συγγραφείς
και αυτούς ακόμα τους Πατέρες της Εκκλησίας είναι η κεφαλή της οργάνωσής μας.
*Να πειθαρχώ στα κελεύσματα του Αρχιζηλωτού, να πιστεύω στην αυθεντίαν και
αγιότητα όλων των «Ζηλωτών», να συκοφαντώ και να διαβάλλω την αλήθεια όταν
αυτή υπηρετείται από άλλους εργάτες του Ευαγγελίου.
* Να χρησιμοποιώ θεμιτά και αθέμιτα μέσα προς διάλυση παντός θρησκευτικού
σωματείου που δεν εξυπηρετεί τον δικό τους σκοπό και να εντάσσω τα στελέχη
τους στην οργάνωση.
* Να μην παρακολουθώ κανένα άλλο κήρυγμα, ομιλία ή διάλεξη ούτε να μελετώ ή να
κρατώ βιβλία που δεν φέρουν τη σφραγίδα και την ευλογία της οργάνωσης.
* Να αρνούμαι την αλήθεια επισήμως και ανεπισήμως όταν αυτή στρέφεται ενάντια
στα συμφέροντα της οργάνωσης.
* Να συνεργάζομαι «με τέκτονες ή και με υπό ποικίλων ανομιών βεβαρημένους» για
την επιτυχία των αγιότατων σκοπών της οργάνωσης.
* Να είμαι «πιστό μέλος της ενοριακής προσοδοφόρου “γιάφκας” μου, διότι έτσι
μορφούμαι κατά Χριστόν, εκριζώνω το ατομικό θέλημά μου και αυξάνω το μίσος μου
κατά των άλλων χριστιανών».
* Να εργάζομαι, έστω και αν «ατομικώς εκδαπανηθώ, όπως η οργάνωσίς μου
υπερβάλλει εις πλούτον και την Διεθνήν Τράπεζαν».
* Να συντελώ στη δημιουργία ευνοϊκού κλίματος «δι’ έντεχνον οργάνωσιν
Πολιτικού Κόμματος, προς κατάληψιν πασών των εξουσιών εν Ελλάδι».
* Να προκαλώ διάβρωση των ηθικών υποβάθρων τών κατά τόπους Επισκοπών, «όπως
εκπέσουν της συνειδήσεως του ποιμνίου των, από την ευσέβειαν του οποίου πρέπει
να πλουτίζει η οργάνωσίς μου».
* Σε περίπτωση που «παραβώ τον όρκο μου, είθε η γλώσσα μου να κολληθεί εις τον
λάρυγγά μου»!
Πάντως, δεν έχει καταγραφεί, έως τώρα, κανένα περιστατικό «συγκολλήσεως
γλώσσης εις τον λάρυγγα πιστού»!
