Αναζήτηση
«Προτιμώ να δω το φιλμ ενός νέου έλληνα σκηνοθέτη, που γυρίστηκε με 200.000 ευρώ, παρά τον “Μεγάλο Γκάτσμπι” του Μπαζ Λούρμαν. Αυτό είναι μονάχα η αποψή μου, φυσικά».
Ηταν λογικό να πέσει ένα μικρό χειροκρότημα μετά απ’ αυτό. Ο Τζιμ Τζάρμους τίμησε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης («μελέτησα προσεκτικά την ιστορία της Θεσσαλονίκης πριν φτάσω εδώ, και έμεινα άφωνος») παρουσιάζοντας τη νέα του ταινία σε πανελλήνια πρεμιέρα, ένα φιλμ που για τον ίδιο καταγράφει μια πρωτιά: Είναι η πρώτη ταινία της οποίας ο δημιουργός αναγκάστηκε να «εγκαταλείψει» στα χέρια των παραγωγών του. Δηλαδή, δεν θα κατέχει ο ίδιος τα πνευματικά της δικαιώματα, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα.
«Είναι τόσο δύσκολο να κάνεις ταινίες πια, εξαιρετικά πιο δύσκολο απ’ ό,τι μόλις πέντε χρόνια πριν» απάντησε σχεδόν αποκαρδιωτικά ο Τζάρμους που εδώ και χρόνια κινείται έξω από το χώρο του mainstream με αξιοθαύμαστη αφοσίωση.
«Πάντα πίστευα πως οτιδήποτε βρίσκεται μακριά από το να χαρακτηριστεί δημοφιλές έχει σίγουρα πιο ενδιαφέρον. Και στη μουσική – ακούω πολλά πράγματα, από doom metal και trance, μέχρι και οτιδήποτε ορίζεται ως heavy rock’n’roll -, και στον κινηματογράφο».
Για τον Λου Ριντ
Με την κουβέντα να πηγαίνει στη μουσική, ο Τζάρμους μίλησε, αναπόφευκτα, για τον Λου Ριντ. «Είμαι Νεοϋρκέζος, όπως και ο Λου. Βρεθήκαμε αρκετές φορές, δειπνήσαμε άλλες τόσες. Κάναμε κουβέντες που δεν μπορώ να ξεχάσω, ο άνθρωπος ήταν και είναι μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης για μένα. Το μόνο που έχω να πω γι αυτόν είναι “Long live Lou Reed” (σ.σ.: «Να ζήσει ο Λου Ριντ»)». Εκεί, το κοινό χειροκρότησε άλλη μια φορά – και πιο δυνατά.
«Μουσική και κινηματογράφος είναι οι μεγάλες μου αγάπες, αλλά όταν ξεκινώ μια ταινία δεν σκέφτομαι τίποτε από τα δυο. Μάλλον πρώτα αναζητώ τον χαρακτήρα, τον κεντρικό ήρωα, και μετά τον τόπο του, που δηλαδή ζει. Τα υπόλοιπα έρχονται από μόνα τους. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω τη μουσική από το σινεμά. Μαθαίνω σινεμά ακούγοντας μουσική – και μαθαίνω μουσική βλέποντας σινεμά. Μπορείτε να πείτε πως είμαι… μπερδεμένος. Αλλά το προτιμώ» απάντησε σε ερώτηση των «ΝΕΩΝ». Συμπλήρωσε δε πως «στην ουσία, προτιμώ το σινεμά απ’ όλα τα υπόλοιπα ναρκωτικά. Και τα έχω δοκιμάσει όλα!».
Πολλοί προσπάθησαν να δώσουν τις δικές τους ερμηνείες πάνω στη νέα ταινία του σκηνοθέτη, το βαμπιρικό ερωτικό δράμα «Μόνο οι εραστές μένουν ζωντανοί», αλλά ο Τζάρμους αρνήθηκε να απαντήσει κάθε ερώτηση τέτοιου ύφους. «Δεν μου αρέσει να αναλύω τις ταινίες μου, ούτε πιστεύω πως υπάρχει κάτι σ’ αυτές για να αναλυθεί. Ο,τι είναι να βρεις, είναι μέσα στην ταινία».
Τέλος, δεν παρέβλεψε να επιστρέψει στο ελληνικό σινεμά, δηλώνοντας πως παρακολουθεί την πορεία του τα τελευταία χρόνια. «Ενας ακόμα λόγος να προτιμώ οτιδήποτε κινείται εκτός mainstream. Δείτε τι σινεμά κάνει η Ελλάδα, τι σινεμά κάνει η Ρουμανία, τι σινεμά έκανε εδώ και χρόνια το Ιράν. Κάποιοι θα έλεγαν “μα πως είναι δυνατόν να παράγει σινεμά αξιώσεων η Ελλάδα που έχει χτυπηθεί τόσο σκληρά από την οικονομική κρίση;”. Κι όμως…».
