Κατά τη διάρκεια ενός αγώνα 160 χιλιομέτρων γύρω από το όρος Κοσιούσκο πέρυσι, με έπιασε μια τρομερή καταιγίδα με κεραυνούς. Είχα βρει καταφύγιο κάτω από κάτι δέντρα και δίπλα μου είχε κουρνιάσει μια άλλη δρομέας. Πιάσαμε κουβέντα. Μου είπε ότι υπάρχει ένας ακόμα πιο μεγάλος αγώνας, στη Δυτική Αυστραλία. «Πρέπει να τον κάνεις» μου είπε σχεδόν με προστακτικό τόνο. «Το φαγητό είναι φανταστικό και μετά όλοι ανεβάζουν αηδιαστικές φωτογραφίες από τα δάχτυλα των ποδιών τους!».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή