Του Κουτρούλη ο γάμος

Ως έκφραση τη γνωρίζουμε. Σε ελεύθερη «μετάφραση» σημαίνει, πάνω-κάτω, κουλουβάχατα. Οχι ό,τι κι ό,τι κουλουβάχατα όμως. Μεγαλειώδη και θεαματικά. Κομέντια ντελ’ Αρτε σε σκηνικό παράγκας του Καραγκιόζη. Και μπορεί στη μεν Μεθώνη «Του Κουτρούλη ο γάμος» να είναι χάπενινγκ της Καθαράς Δευτέρας, στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για έμμετρο θεατρικό έργο του Αλέξανδρου Ραγκαβή που γράφτηκε λίγο μετά την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους. Η υπόθεση έχει ως εξής: ο Κουτρούλης είναι ράφτης εκ Σύρου, ερωτευμένος με την Ανθούσα. Η οποία είναι κόρη αθηναίου ξενοδόχου, μεγαλοαστή της εποχής και επίσης ερωτευμένη με έναν νεαρό χωροφύλακα. Δεν θέλει για άντρα της τον Κουτρούλη ούτε όμως και να κακοκαρδίσει τον πατέρα της που πριμοδοτεί το προξενιό. Γι’ αυτό και βάζει έναν όρο προκειμένου να τον παντρευτεί. Να γίνει υπουργός. Κάτι που μοιάζει αδύνατον για τον εντελώς αγράμματο πολιτικά και σαφώς αφελή ράφτη. Εκείνος όμως το βάζει αμέτι μουχαμέτι, χρησιμοποιεί όλα τα μέσα και τις μεθόδους που του προτείνονται και κατορθώνει να υπουργοποιηθεί με δόξα και τιμή. Η Ανθούσα αναγκάζεται έτσι να τον παντρευτεί αλλά γρήγορα αποκαλύπτεται ότι η υπουργοποίησή του είναι μούφα και οι επιτήδειοι συμβουλάτορές του εκμεταλλεύτηκαν την άγνοια και την αφέλειά του. Ο Ραγκαβής μάλιστα ήταν τόσο σίγουρος ότι ο τίτλος του έργου του θα καθιερωνόταν ως έκφραση που το έγραψε στις τελευταίες στροφές: «Καλήν δουλειάν τω όντι κατωρθώσαμεν / Νομίζω εις τα στόματα πολύν καιρόν των Αθηναίων ότι θε να μείνωμεν / Οταν ο κόσμος όλος εμπερδεύεται / και γίνεται μαλλιά κουβάρια, ταραχή κι οχλοβοή και όλα διά τίποτε / οι άνθρωποι θα λέγουν παροιμιακώς / ο γάμος του Κουτρούλη ότι γίνεται».