Η λήξη της ενισχυμένης εποπτείας για την Ελλάδα όπως την επεξεργάζεται η ΕΕ είναι ομολογουμένως ιστορική τομή για τη χώρα μας. Χαλαρώνει μια υπερδεκαετή θηλιά, διαμορφώνει ελκυστικό επενδυτικό περιβάλλον, ωθεί την αναπτυξιακή τροχιά κι άλλο, επισφραγίζει την κανονικότητα και τις προϋποθέσεις για ένα άλμα στο μέλλον. Αποτέλεσμα σύνεσης, θυσιών των πολιτών αλλά και μιας ευρωπροσήλωσης που παραμένει εγγύηση για την εξέλιξη της Ελλάδας και δεν χωρά έμπρακτη αμφισβήτηση. Βεβαίως η παραπάνω τομή δεν μπορεί να διαβαστεί απλώς ως ένα στατικό δεδομένο ή ως πεδίο χαλάρωσης και υποχώρησης των συλλογικών στόχων. Οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να ενταθούν. Μαζί με αυτές και να αναπτυχθεί ένα πλάνο που να συνδυάζει τις δεξιότητες και τις ανάγκες του ανθρώπινου δυναμικού με τα μακροοικονομικά μεγέθη και τις δημοσιονομικές υποχρεώσεις του κράτους μας. Τώρα όμως είναι η ευκαιρία η χώρα όντως να ανέβει πίστα. Σε ένα μέλλον ψηφιακής επανάστασης και παγκοσμιότητας η Ελλάδα έχει και θέση και ρόλο ως πυλώνας σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή. Ο συνδυασμός ενεργητικής οικονομικής διπλωματίας και περιβάλλοντος ανάπτυξης θα θωρακίσουν επίσης τη χώρα μας από νέες απειλές ενώ μπορούν να σταθούν οδηγοί για ένα αντίστροφο ρεύμα του brain drain νέων επιστημόνων. Σε συντονισμό και εντός της νέας αρχιτεκτονικής της Ευρώπης και παρά τα προβλήματα, οι δυνάμεις της οπισθοδρόμησης δεν θα καταφέρουν να θέσουν τη χώρα σε επισφάλεια και διακινδύνευση. Η έξοδος από την εποπτεία είναι έξοδος από το τούνελ.