Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Υπάρχουν μερικά «μυστήρια» που κυκλοφορούν ως αστικοί μύθοι και κουτσομπολιά και συζητιούνται με μια απίθανη ελαφρότητα, ώστε αν γίνει ποτέ ένα τσακ και σκάσουν τα γεγονότα σαν γδούποι πάνω στους γαργαλιστικούς ψιθύρους, να μπορούν όλοι να παριστάνουν μετά τους έκπληκτους, πως δήθεν κάθονταν αμέριμνοι σε αφράτα συννεφάκια που δεν τους βάσταξαν καλά και βρέθηκαν πεσμένοι κι άλαλοι μέσα στην έρημο του πραγματικού.
Κάπως έτσι χάσκουν τώρα, αμήχανα μες στα ερωτηματικά τους, τα στόματα πολλών που παρακολουθούν τα δημοσιεύματα για την περιουσία του Γιώργου Τράγκα. Και έχει σημασία να βάλουμε υπογράμμιση στη λέξη «δημοσιεύματα» με μαρκαδόρο κόκκινο χοντρό, διότι από τους αναγνώστες τους, εξαιρουμένων, ίσως, ελάχιστων ανθρώπων στον κόσμο όλο, κανένας άλλος δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι γνωρίζει την πάσα αλήθεια για τα κινητά κι ακίνητα περιουσιακά στοιχεία που συγκέντρωσε όσο ζούσε αυτή η μοναδική περίπτωση ανθρώπου που είναι δύσκολο να τον χαρακτηρίσεις με μια ιδιότητα αρκούντως πειστική. Δημοσιογράφος; Εκδότης; Σόουμαν; Ας πούμε παράγοντας του δημόσιου βίου, να τα βάλουμε όλα μέσα, χάριν συντομίας, αν μη τι άλλο.
Ηταν μέσα σε αυτά τα πρόσωπα που γνώριζαν τη χήρα του, Μαρία Καρρά; Κι αυτό μόνο αυτή το γνωρίζει. Η Μαρία Καρρά ήταν η τρίτη και τελευταία σύζυγος του Γιώργου Τράγκα, που, μέσα στα 20 χρόνια κοινής τους ζωής, τον παντρεύτηκε τρεις φορές, με πολιτικό γάμο, με παπά και με κουμπάρο και με τελετάρχη γάμων ντυμένο Ελβις Πρίσλεϊ σε 24ωρο παρεκκλήσι γάμων του Λας Βέγκας. Ηταν δημοσιογράφος και συνεργάτιδά του και όταν αναφερόταν σε αυτή η χαρακτηριστική φωνή του μαλάκωνε κι έλεγε λόγια αγάπης. Η ίδια δεν μίλαγε, αλλά ήταν πάντα εκεί, η αναγνωρίσιμη φιγούρα πλάι του σε όσους τον έβλεπαν σε χώρους εργασίας ή κοινωνικά. Δεν φαινόταν, όμως, να επιδιώκει η ίδια την προσωπική προβολή.
Η ζωή, βέβαια, καμιά φορά, τα φέρνει περίεργα. Τις τελευταίες λίγες εβδομάδες, παρότι η Μαρία Καρρά βρίσκεται πιο μακριά μας από ποτέ - γεωγραφικά μιλώντας -, άλλο τόσο επίμονα έχει στραφεί το βλέμμα μας πάνω της.
Μετά τον χαμό του συζύγου της επέλεξε να αποσυρθεί σε μια από τις κατοικίες της και διάλεξε το Μαϊάμι, εκείνο το περίεργο συναπάντημα ετερόκλητων εθνολογικών, κοινωνιολογικών και ταξικών στοιχείων στη Φλόριντα, την πόλη των εμιγκρέδων της Κούβας που την κατέκλυσαν μετά την πτώση του Μπατίστα, αυτών που ακτινογράφησε η Τζόαν Ντίντιον περιγράφοντας μια πόλη με «απόκρυφη γοητεία» που συγκέντρωνε εκείνους τους εξόριστους που φλέγονταν από ένα μείγμα «μνησικακιών και εκδικήσεων και εξιδανικεύσεων και ταμπού». Τη λεγόμενη και «Μαγική Πόλη», για τον μυθικά γρήγορο ρυθμό που αναπτύχθηκε, που βρέθηκαν εκεί λεφτά πολλά, για να τα χαζεύουμε εμείς μέσα από οθόνες σε χολιγουντιανές ιστορίες για όλα αυτά που αγοράζει το χρήμα, με φόντο ουρανοξύστες που μοιάζουν σαν να ξεπετάγονται από τα γαλάζια νερά του Ατλαντικού Ωκεανού και του Κόλπου του Μπισκέιν.
Θα μπορούσε κανείς να κάνει πολλούς, άπειρους, συνειρμούς για την επιλογή ειδικά αυτής της πόλης, αν η σοβαρότητα της υπόθεσης μας επέτρεπε να αφήσουμε τη φαντασία μας να οργιάσει με κίνδυνο να φλερτάρει με το επικίνδυνο είδος του στρατευμένου μυθιστορήματος.
Από κάπου εκεί πάντως - σύμφωνα, τουλάχιστον, με τα δημοσιεύματα - παρακολουθεί τα σχόλια και τα ρεπορτάζ να απαριθμούν τα πλούτη που αποδίδονται στον Γιώργο Τράγκα, σε μια ιστορία που ξεκίνησε ως οικογενειακή υπόθεση μεταξύ κληρονόμων και εξελίσσεται σε μια μάχη ισχυρισμών, με τις διάφορες «αποκαλύψεις» να δημιουργούν πολύ περισσότερα ερωτηματικά από όσα απαντούν. Είχε πράγματι όλα αυτά τα περιουσιακά στοιχεία; Κι αν ναι, πώς τα απέκτησε; Και ακόμα: τι θα γίνει μετά τη δεσμευση της περιουσίας; Ποια θα είναι η τύχη όλου αυτού του πλούτου σε τόσες χώρες; Κινδυνεύουν πράγματι οι κληρονόμοι του Τράγκα με διώξεις; Η ίδια η Μαρία Καρρά, δεν απαντά. Μίλησε μόνο μέσω της δικηγόρου της, ενώ τα δημοσιεύματα στα ΜΜΕ έχουν οργιάσει.
Οσο καλόπιστος κι αν θέλει να είναι κάποιος, σε αυτή την αντιδικία δεν γίνεται και οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές να έχουν δίκιο. Μπορεί να θέλουν να πουν και οι δύο μια ίδια ιστορία, ίσως, ναι, αλλά σίγουρα κάποιος δεν τη λέει ολόκληρη και δεν είναι στο χέρι του κοινού να ανακαλύψει την αλήθεια. Και το πρόβλημα με αυτές τις μισοειπωμένες ιστορίες είναι ότι η δημόσια σφαίρα είναι αδυσώπητη και όσο αφήνονται εκεί ατελείς, ο καθένας έρχεται να τις συμπληρώσει καταπώς θέλει, μέχρι να χωρέσουν όμορφα στο κουτάκι με τις δικές του προκαταλήψεις. Το ήξερε, άλλωστε, αυτό πολύ καλά ο Τράγκας, το έπαιζε στα δάχτυλα. Το άκουγες στα ραδιοφωνικά του κηρύγματα, όταν στα πιο αιχμηρά του σχόλια άφηνε τη φωνή να σβήσει με αποσιωπητικά, για να βγάλει ο κάθε ακροατής τα δικά του συμπεράσματα για τη σκοτεινή αλήθεια που δεν λέγεται αλλά υπονοείται. Να είχε μαντέψει άραγε ότι μετά το φευγιό του με τον ίδιο τρόπο, ανάμεσα στα αποσιωπητικά, θα αναζητούσε ο κόσμος ξαφνικά και τη δική του αλήθεια; Κανείς δεν ξέρει. Ας το παραδεχτούμε, πάντως, πως του 'ναι ταιριαστό.