Κάθε μέρα καράβια με πληρώματα και σημαίες από όλα τα μέρη του κόσμου δένουν στο λιμάνι του Πειραιά. Με διαφορετικά εμπορεύματα, λαλιές, κουλτούρες, όψη. Κάθε καλοκαίρι, χιλιάδες ταξιδευτές από όλον τον κόσμο αποβιβάζονται στον Πειραιά για να ξεκινήσουν την περιήγησή τους στην Ελλάδα. Αλλοι με μεγάλο προϋπολογισμό, άλλοι με σακίδιο. Ποικιλία στο χρώμα, στην καταγωγή. Τους ενώνει η επιθυμία της περιήγησης. Καθ’ όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα χιλιάδες άνθρωποι έφτασαν στον Πειραιά από τα νησιά κυρίως, ως εσωτερικοί μετανάστες, για να δουλέψουν στη βιομηχανία του Πειραιά. Δεν τους έφερε εδώ η επιθυμία αλλά η ανάγκη για επιβίωση. Από την 1η έως τις 30 Σεπτεμβρίου 1922 τριάντα πέντε ατμόπλοια και ένα υπερωκεάνιο, με επιβάτες περισσότερους από 40.000 πρόσφυγες από τα μικρασιατικά παράλια, προσέδεσαν στο λιμάνι του Πειραιά και στον γειτονικό όρμο Κερατσινίου. Παρέμειναν για μήνες φιλοξενούμενοι σε επιταγμένα καταλύματα ή άστεγοι σε πρόχειρα υπόστεγα στο λιμάνι, ενώ καινούργια πλοία έφταναν καθημερινά. Ο Πειραιάς μετατράπηκε σε έναν ατέλειωτο καταυλισμό. Τους έφερε εδώ η ανάγκη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ