«Ωραία ως άνθος του λειμώνος, σοφή ως βίβλος του Ινκμάρου, πανούργος ως αλώπηξ». Με λέξεις χειρουργικής ακρίβειας περιγράφει ο Εμμανουήλ Ροΐδης την πρωταγωνίστρια ηρωίδα του που αποκάλυψε πριν από 158 χρόνια, μέσα από το «αντιχριστιανικό και κακόηθες», όπως χαρακτηρίστηκε στην εποχή του, μυθιστόρημά του. Η αμφιλεγόμενη και σκανδαλώδης προσωπικότητά της λίγους άφησε ασυγκίνητους. Ο Βοκκάκιος την αναφέρει ανάμεσα στις 106 διάσημες γυναίκες – «Περί ενδόξων γυναικών» (1360-1374) –, ο Πετράρχης στα 1370 στα «Χρονικά ποντιφίκων και αυτοκρατόρων», ο Ραμπελέ στο «Γαργαντούα και Πανταγκριέλ» (1546 και 1548). Την αναφέρουν ακόμα ο Βολταίρος (1764), ο ιταλός αβάς Giambattista Casti (1804), ο Γερμανός Achim von Arnim, οι αδελφοί Γκριμ, ο Σταντάλ (1830), ο Μπρεχτ τον 20ό αι. και το ενδιαφέρον γι’ αυτή την ιστορία δεν έχει τέλος. Κομβικές στιγμές από τον πολυτάραχο βίο της αφηγείται η «Σουίτα δωματίου από την Πάπισσα Ιωάννα». Πρόκειται για συνεπτυγμένη εκδοχή της όπερας του Γιώργου Βασιλαντωνάκη «Πάπισσα Ιωάννα» – ανάθεση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής – σε λιμπρέτο του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή