Ανδρικός καρκίνος μαστού: νεότερα δεδομένα

Ο καρκίνος του μαστού στους άνδρες αποτελεί σπάνια νόσο και αντιπροσωπεύει περίπου το 1% των κακοηθειών που εμφανίζονται στους άνδρες καθώς και το 1% όλων των καρκίνων του μαστού παγκοσμίως. Διαγιγνώσκεται συχνότερα στη μαύρη φυλή, με επίπτωση 1,8 στους 100.000 συγκριτικά με 1,1 στους 100.000 στη λευκή φυλή. Οπως και στις γυναίκες ασθενείς, αρκετές γενετικές μεταλλάξεις προδιαθέτουν για την εμφάνιση καρκίνου του μαστού και άλλων κακοηθειών στους άνδρες. Συνολικά, 20%-25% των ασθενών ανδρών με καρκίνο του μαστού αναφέρουν θετικό οικογενειακό ιστορικό για καρκίνο του μαστού, και σχεδόν 20% των ασθενών παρουσιάζουν γενετικές μεταλλάξεις στο γονίδιο BRCA2. Υπάρχουν σημαντικές διαφορές στη βιολογία του όγκου μεταξύ των ανδρών και γυναικών ασθενών με καρκίνο του μαστού. Ο καρκίνος του μαστού στους άνδρες παρουσιάζει σχεδόν πάντοτε θετική έκφραση για τους ορμονικούς υποδοχείς, συμπεριλαμβανομένων των ανδρογονικών υποδοχέων. Καθώς αποτελεί μία σπάνια νόσο, δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για τη θεραπευτική αντιμετώπιση της νόσου με τα περισσότερα δεδομένα να προέρχονται από κλινικές μελέτες στις οποίες συμμετείχαν γυναίκες ασθενείς. Η θεραπευτική αντιμετώπιση των ανδρών ασθενών με καρκίνο του μαστού συνίσταται αρχικά σε χειρουργική αντιμετώπιση (μαστεκτομή και λεμφαδενικός καθαρισμός της σύστοιχης μασχάλης). Ανάλογα με τα παθολογοανατομικά ευρήματα και την έκφραση ορμονικών υποδοχέων καθώς και του ογκογονιδίου HER-2, καθορίζεται η μετεγχειρητική αγωγή η οποία μπορεί να είναι χημειοθεραπεία, ορμονική θεραπεία ή ο συνδυασμός τους. Επίσης, το μονοκλωνικό αντίσωμα τραστουζουμάβη χορηγείται όταν διαπιστωθεί υπερέκφραση του ογκογονιδίου HER-2. Σε περιπτώσεις τοπικά προχωρημένης νόσου χορηγείται και ακτινοθεραπεία. Σημαντική, επίσης, διαφορά στη θεραπευτική αντιμετώπιση μεταξύ των ασθενών ανδρών και γυναικών με καρκίνο του μαστού εμφανίζεται κυρίως στο σκέλος της ορμονοθεραπείας με την ταμοξιφαίνη να αποτελεί την κύρια θεραπευτική επιλογή καθώς δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα για την αποτελεσματικότητα της χορήγησης των αναστολέων αρωματάσης στους άνδρες. Χημειοθεραπεία ή και ορμονοθεραπεία χορηγούνται σε ασθενείς που αναπτύσσουν μεταστατική νόσο.