Κώστας Κοφινάς
Το κατά Ιωάννην
Αχ αυτές οι θύμησες… Μένουν σιωπηρές και στοιβαγμένες στις αποθήκες της μνήμης και περιμένουν να τις ρωτήσει κάποιος, να μιλήσουν, να λύσουν απορίες. Τι φέρνει στον νου το σημερινό ντέρμπι Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού; Ακριβώς δύο χρόνια πίσω γυρίζει το ρολόι του χρόνου. Ξανά Φώτα (6/1/2017) και πάλι πρεμιέρα δευτέρου γύρου, όπως τώρα! Με τους Κόκκινους να φτάνουν σε αγχωτική νίκη (77-68) και έχοντας πρωταγωνιστή έναν παίκτη που ο κόσμος τον συναντά πλέον ως αντίπαλο. «Πα-πα-πέ-τρου, Πα-πα-πέ-τρου», ήταν η ιαχή που εκείνο το βράδυ στο ΣΕΦ τρυπούσε τα τύμπανα. Ο λόγος; Ο Ιωάννης ήταν κομβικός, όχι μόνο με τα 3/3 τρίποντα σε κρίσιμες στιγμές, αλλά και διότι κατέθεσε και την ψυχή του για τη νίκη. Απόψε, τι θα δούμε, άραγε;
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΙΣΑΡΗΣ
Μέχρι να μιλήσει ο Εντι
Σαραγόσα 1995. Ημιτελικός φάιναλ φορ κι η ταπεινότητά μου παρούσα στο Πρίνθιπε Φελίπε. Στις εξέδρες οι οπαδοί του Παναθηναϊκού και της Ρεάλ αδελφοποιημένοι. Κι όχι με προχειροδουλειές. Οι Ισπανοί με χαρτάκια στα χέρια για να διαβάζουν τους λατινικούς χαρακτήρες και να φωνάζουν μαζί με τους πράσινους οπαδούς συνθήματα «πουτ… γιοι Ολυμπιακοί». Το ματς στην κόψη του ξυραφιού με τον Παναθηναϊκό να είναι δύο πόντους μπροστά στο ημίχρονο. Μέχρι να αποχωρήσει λόγω τραυματισμού ο 36χρονος Παναγιώτης Γιαννάκης. Από κει και πέρα μίλησε ο Εντι Τζόνσον. Τέσσερα τρίποντα και τέλος. Με τον Αμερικανό να βάζει τους 27 από τους συνολικά 58 πόντους των Ερυθρολεύκων, έναντι 52 των Πρασίνων. Ο Ολυμπιακός στον τελικό.
Διονύσης Δελλής
Ενα «πιστόλι» στη Σαραγόσα
Κάτι σαν τα καλύτερά μας χρόνια… Εκεί στα μέσα των 90s, όταν έμοιαζε πρωτοφανές πως οι δύο κορυφαίες ελληνικές ομάδες βρίσκονται αντιμέτωπες σε μια διοργάνωση, πολλώ δε μάλλον μονομαχώντας για τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης. Και αν ο Σιγάλας περνούσε «χειροπέδες» στον Νίκο Γκάλη τη μεγάλη εβδομάδα του 1994 στο Τελ Αβίβ και το πρώτο αίμα; Η παράσταση του Fast Eddie στη Σαραγόσα θα είναι πάντα στο εξώφυλλο αυτού του ιδιαίτερου άλμπουμ. 11 Απριλίου του 1995: Το τελευταίο του τρίποντο δίνει προσπέρασμα 1’ 40’’ πριν από τη λήξη (53-52). Αυτό ήταν. Ο Ολυμπιακός δεν κοίταξε πίσω, ποτέ ξανά. Ενα ακόμη από τον Τόμιτς (56-52) και η δουλειά έγινε (58-52). Ο Εντι Τζόνσον εκείνο το βράδυ σταμάτησε στους 27 πόντους με 4/4 τρίποντα. Ελάχιστοι μπορεί να θυμούνται πως ήταν και πρώτος ριμπάουντερ (10). Και ίσως μόνο ο ίδιος να θυμάται ότι στο πρώτο ημίχρονο η μπάλα δεν… έμπαινε με τίποτα. Τα κράτησε όλα για το δεύτερο ο «Εντι το πιστόλι». Εκείνος σήμερα είναι 59 και σχολιαστής αγώνων για το ΝΒΑ. Και εμείς 40αρίσαμε!
Γιώργος Χούπης
A night to remember
Ηταν 27 Μαρτίου 1997. Εκείνο το βράδυ στο ΟΑΚΑ άλλαξε η ιστορία και για τους δύο «αιωνίους». Μετά το επιβλητικό 69-49 των Ερυθρολεύκων επί του πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκού, άνοιξαν δύο διαφορετικοί δρόμοι. Ο Ολυμπιακός έβλεπε μπροστά του τη Ρώμη και την κατάκτηση του πρώτου ευρωπαϊκού τροπαίου, αλλά για τον τότε προπονητή των Πρασίνων, Μπόζινταρ Μάλκοβιτς, ήταν η αρχή του τέλους της παραμονής του στην Αθήνα. Μπορεί το κεφάλαιο Μάλκοβιτς να έκλεισε οριστικά 20 ημέρες αργότερα, ωστόσο η απόφαση είχε ληφθεί εκείνο το βράδυ.
Στον Ολυμπιακό, ο Ντούσαν Ιβκοβιτς παρέμενε ήρεμος παρά τις δυσκολίες σε Ελλάδα και Ευρώπη. Η πρώτη δικαίωση ήρθε με το 69-49 επί των Πρασίνων. Και ήταν η αρχή. Οταν ο Γιώργος Σιγάλας φώναξε «το πρώτο», στην απονομή του Κυπέλλου, λίγοι τον πίστεψαν. Τα γεγονότα όμως απέδειξαν πως έλεγε την αλήθεια. Ο Ολυμπιακός πάτησε το κουμπί για την αντίστροφη μέτρηση μιας τεράστιας επιτυχίας: το τρεμπλ που ήρθε στο τέλος της σεζόν.
Νίκος Κιτσιγιάννης
Τα τρίποντα του Τζόνσον
Οι ευρωπαϊκές αναμετρήσεις Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού που έρχονται στο μυαλό είναι πολλές και έντονες, όμως μία ξεχωρίζει στο κουβάρι των προσωπικών μου αναμνήσεων. Ισως γιατί ήταν από τις πρώτες που θυμάμαι ξεκάθαρα και ολοκληρωμένα. Το 1994 στη Σαραγόσα οι δύο «αιώνιοι» αναμετρήθηκαν στα ημιτελικά του Final Four, με τον Ολυμπιακό να παίρνει τελικά την πρόκριση στον τελικό. Επειτα από μια αναμέτρηση με δυνατές άμυνες, χαμηλό σκορ και γενικώς όχι ιδιαίτερο θέαμα.
Ωστόσο, την έκαναν ξεχωριστή στα μάτια μου το… κρεσέντο του Εντι Τζόνσον από τη γραμμή του τριπόντου και το γεγονός πως ο Ζάρκο Πάσπαλιε, δεν φορούσε ερυθρόλευκα, αλλά πράσινα. Στοιχεία που στα μάτια μου εκείνη την περίοδο είχαν κάνει εντύπωση και παραμένουν ξεκάθαρα στο μυαλό, μέχρι και σήμερα. Οπως βέβαια και το τελικό 58-52, που ακόμα και για την εποχή, θεωρούνταν αρκετά… ρηχό ως αποτέλεσμα.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΠΕΤΟΠΟΥΛΟΣ
Αθηναίοι Vs Σπαρτιατών
Ηταν η πρώτη φορά που είδαμε αντιπάλους τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό σε έναν ημιτελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης – πράγμα που εκείνα τα χρόνια έμοιαζε απίθανο. Ο μακαρίτης Κώστας Πολίτης, κόουτς του Παναθηναϊκού, και ο Γιάννης Ιωαννίδης, προπονητής του Ολυμπιακού, ήταν οι μόνοι ψύχραιμοι ενώ το αίμα όλων έβραζε. Το Τελ Αβίβ ήταν σαν τη Σικελία, όπου κάποτε Αθηναίοι και Σπαρτιάτες είχαν πάει να λύσουν τις διαφορές τους. Το ματς ήταν γεμάτο ένταση κι αν το δεις σήμερα θα το θεωρήσεις ανυπόφορο: μια πραγματική κακοποίηση του μπάσκετ από δυο ομάδες που είχαν μάλιστα παίκτες με τρομερό ταλέντο. Αλλά αν δεν έχεις ζήσει την εποχή δεν μπορείς να το καταλάβεις και το αδικείς: ήταν ένας ιερός πόλεμος με απόλυτους πρωταγωνιστές τον Πάσπαλιε και τον Τάρπλεϊ, από τη μεριά του Ολυμπιακού και τον Βολκόφ που με 32 πόντους πήγε να πάρει το ματς μόνος του για χάρη του ΠΑΟ. Στο μυαλό μου είναι και το κύκνειο άσμα του Νίκου Γκάλη: ο τρομερός αμυντικός Γιώργος Σιγάλας τον άφησε στους 8 πόντους – πράγμα απίθανο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΜΠΙΡΗΣ
Αφετηρία το ΟΑΚΑ
Τα μεγάλα σουτ του Αλεξέι Σβεντ στον ημιτελικό της ΤΣΣΚΑ με τον Παναθηναϊκό στο φάιναλ φορ της Πόλης, το 2012, χάλασαν το πρώτο ραντεβού των δύο Αιωνίων σε τελικό Ευρωλίγκας.
Εκτός πάντως από τις συναντήσεις σε ημιτελικά φάιναλ φορ οι δύο Αιώνιοι έχουν συναντηθεί και σε προημιτελική φάση στον δρόμο προς το φάιναλ φορ της Ρώμης (1997).
Ο πρωταθλητής Ευρώπης του 1996 Παναθηναϊκός, έχοντας και το πλεονέκτημα έδρας, ήταν το απόλυτο φαβορί κόντρα στον ταλαιπωρημένο (στην πορεία της διοργάνωσης) Ολυμπιακό που είχε αποκλείσει με διπλό μπρέικ στους 16 την Παρτίζαν (δύο νίκες στο Βελιγράδι και ήττα ενδιάμεσα στο ΣΕΦ).
Σε εκείνον τον (πρώτο) προημιτελικό του ΟΑΚΑ, η ομάδα του Ντούσαν Ιβκοβιτς είχε πραγματοποιήσει εκπληκτική εμφάνιση και είχε σοκάρει τον Παναθηναϊκό του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς επικρατώντας με 69-49 και ολοκληρώνοντας λίγες μέρες αργότερα την πρόκριση στο ΣΕΦ.
Ουσιαστικά εκείνο το βράδυ ο Ολυμπιακός είχε αρχίσει την αντίστροφη μέτρηση προς τον θρίαμβο της Ρώμης και τον πρώτο του ευρωπαϊκό τίτλο. Μαζί του και ο Ρίβερς με μια εξαιρετική παράσταση (17 π.).
ΒΑΣΙΛΗς ΣΚΟΥΝΤΗς
Κατατρόπωσον βαρβάρους!
Kοντεύει να συμπληρωθεί ένα τέταρτο του αιώνα από τότε που οι μορφονιοί του ελληνικού μπάσκετ διεθνοποίησαν την αιώνια κόντρα τους και μάλιστα σε ρεπετισιόν: στις 19 Απριλίου του 1994 στο Τελ Αβίβ και στις 11 Απριλίου του 1995 στη Σαραγόσα, σε δυο απανωτούς ημιτελικούς του Final 4, που εκείνη την εποχή θαρρούσαμε πως αποτελούσαν τη συντέλεια του κόσμου. Νιώθαμε όντως – και πιο πολύ το αισθάνονταν και το καλλιεργούσαν με βιωματικό τρόπο οι ίδιοι – πως με το που θα έληγε αυτό το ματς στο καπάκι θα συντελούνταν η Δευτέρα Παρουσία!
Βάζω επίτηδες έναν τέτοιο θρησκευτικό τόνο, ως πρόλογο σε μια ευτράπελη ιστορία, που είναι όντως εκκλησιαστική και δη… Πατριαρχική. Το 1994 λοιπόν στρατοπεδεύσαμε στο Τελ Αβίβ με όλη την ομάδα της ΕΡΤ από την προηγούμενη Πέμπτη και το Σάββατο που ο Ολυμπιακός επισκέφθηκε το Πατριαρχείο, τον ακολουθήσαμε και καταγράψαμε όλο το προσκύνημά του στους Αγίους Τόπους. Εκείνη την ημέρα λοιπόν ο μακαριστός Πατριάρχης Ιεροσολύμων Διόδωρος θέλησε να ευλογήσει το μπασκετικό ποίμνιό του, αλλά έπεσε στην περίπτωση: αγνοούσε ότι αντίπαλος του Ολυμπιακού στον ημιτελικό θα ήταν ο Παναθηναϊκός και έψαλε μια ευχή στην οποία περιλαμβανόταν η φράση «κατατρόπωσον τους βαρβάρους»!
Η ειρωνεία της τύχης είναι ότι ο αείμνηστος Παύλος Γιαννακόπουλος είχε δωρίσει στο Πατριαρχείο 30 εκατομμύρια δραχμές για την ανακαίνιση του ιερού τέμπλου!
Βασίλης Μοιρώτσος
Η πιο πλήρης ομάδα όλων
Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Από το μακρινό Τελ Αβίβ, το 1994, τότε που ο Βολκόφ με τους 32 πόντους δεν κατάφερε να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στην πρόκριση. Ο Σιγάλας πέρασε… χειροπέδες στον Γκάλη, ο Ολυμπιακός προκρίθηκε, όπως και έναν χρόνο αργότερα, στη Σαραγόσα με τον Εντι Τζόνσον. Σε καμία από τις δύο διοργανώσεις δεν στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης. Η μοίρα ήθελε ο Παναθηναϊκός να φέρει το πρώτο Ευρωπαϊκό, το 1996, από το Παρίσι.
Ισως το Τελ Αβίβ και η Σαραγόσα να έμεναν πιο βαθιά στο μυαλό κάποιου αν συνοδεύονταν και με ελληνικό τίτλο, μα αυτό έμελλε να γίνει μια 15ετία αργότερα. Στο Βερολίνο, εκεί όπου εμφανίστηκε η – ομολογουμένως – πιο πλήρης ελληνική μπασκετική ομάδα που είδαμε ποτέ. Ο Παναθηναϊκός του Ομπράντοβιτς, του Διαμαντίδη, του Σπανούλη, του Γιασικεβίτσιους, του Ντρου Νίκολας. Ο Παναθηναϊκός του Μπατίστ, του Πέκοβιτς, του Φώτση. Μια ομάδα που δεν ήξερες ποιον να βάλεις και ποιον να βγάλεις.
Εκείνος ο Παναθηναϊκός πήρε τη ρεβάνς για τις ήττες σε Τελ Αβίν και Σαραγόσα, προκρίθηκε επί του Ολυμπιακού, έστω κι αν χρειάστηκε να φτάσει στο… σουτ και ολοκλήρωσε τη δουλειά στον τελικό απέναντι στην ΤΣΣΚΑ κατακτώντας το 5ο ευρωπαϊκό του τρόπαιο. Εκείνο το ευρωπαϊκό ματς μεταξύ των δύο χαράζει το μυαλό περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο: γιατί συνοδεύτηκε από την κατάκτηση του τροπαίου και γιατί ο Παναθηναϊκός εκείνος ήταν τόσο πλήρης που αποκλείεται να τον ξεχάσεις.
