Οι ατυχείς δηλώσεις προκαλούν ποικίλες αντιδράσεις. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα των δηλώσεων της περασμένης εβδομάδας του πρωθυπουργού της ΠΓΔΜ. Για διαφορετικούς λόγους, σε δύο γειτονικές χώρες, την Ελλάδα και τη Βουλγαρία, υπήρξαν αντιδράσεις. Μπορεί ο κ. Ζάεφ, στην προσπάθειά του να διατηρήσει τα δύο τρίτα των μελών του κοινοβουλίου της χώρας του υπέρ της «Συμφωνίας των Πρεσπών», να μην υπολόγισε ορθά ενδεχόμενες αντιδράσεις στο εσωτερικό άλλων χωρών. Ετσι, η μέχρι πρότινος θεωρούμενη ως δεδομένη πλειοψηφία τον 151 ψήφων στη Βουλή των Ελλήνων, τέθηκε ξαφνικά εν αμφιβόλω. Διότι ο κ. Ζάεφ μεγέθυνε άμετρα ακριβώς τα δύο εκείνα σημεία για τα οποία η ελληνική πλευρά δεν μπορεί να θεωρεί εαυτήν ικανοποιημένη.  Ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ γνωρίζει καλά ότι στην Ελλάδα, τόσο στην κοινωνία όσο και στο κοινοβούλιό της, υπάρχουν ισχυρές ενστάσεις για τα χωλά σημεία της «Συμφωνίας των Πρεσπών»: τη γλώσσα και την εθνικότητα. Ομως, σε μια στιγμή που υπάρχουν δυνατοί άνεμοι, υψώνει για εσωτερική κατανάλωση ένα πανί που σε πολλών τα μάτια στην Ελλάδα φαίνεται κόκκινο. Αναρριπίζοντας έτσι αρνητικά αντανακλαστικά. Με αποτέλεσμα να του ζητείται πλέον σαφής δέσμευση για την προσήλωσή του στο γράμμα και το πνεύμα της συμφωνίας.

Τώρα πλέον οι διαδικασίες για την τροποποίηση του Συντάγματος της ΠΓΔΜ πλησιάζουν στην ολοκλήρωση. Ο κ. Ζάεφ φαίνεται να συγκεντρώνει και πάλι τα απαραίτητα δύο τρίτα των μελών του κοινοβουλίου του, όπως είχε γίνει και στην πρώτη από τις τρεις ψηφοφορίες σε αυτό. Ομως, τα ερωτηματικά που υπήρχαν για την υπερψήφιση της συμφωνίας στη χώρα του μετακινούνται στην Ελλάδα και αυτό με αποκλειστική την ευθύνη του για τον άμετρο λόγο που χρησιμοποίησε. Κυκλοφόρησαν φήμες για παραρτήματα και πρόσθετα πρωτόκολλα όμως και οι δύο πλευρές τις διέψευσαν. Στο προσκήνιο τώρα έρχεται η φήμη για ενδεχόμενη επανεξέταση της τροπολογίας που αναφέρεται στους εκτός ΠΓΔΜ σλαβομακεδόνες. Με σκοπό αυτή να μην απέχει από τη διατύπωση του Συντάγματος της Ελλάδας (άρθρο 108) όπου γίνεται αναφορά στη μέριμνα του Ελληνικού Κράτους για τον απόδημο Ελληνισμό. Η αρχικά εύκολη πορεία έγκρισης της συμφωνίας από τη Βουλή των Ελλήνων διέρχεται πλέον σκολιές ατραπούς. Και για να διαφανεί κάποια διέξοδος, ο κ. Ζάεφ πρέπει πλέον να μην επιδίδεται σε ερμηνεία των συμβατικών υποχρεώσεων της χώρας του αλλά να παράσχει εχέγγυα πραγματικά καλής πίστης. Αν θέλει να διασώσει αυτό που σε μερικούς στην Ελλάδα είχε θεωρηθεί, έστω και οριακά, λύση για το χρονίζον πρόβλημα.