Αναζήτηση
Eχουν περάσει 52 χρόνια από την επίσκεψη του στρατηγού Ντε Γκολ στη χώρα μας – στην οποία έκανε ειδική αναφορά ο πρόεδρος Ολάντ χθες, κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης Τύπου με τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.
Η εντυπωσιακή υποδοχή που επεφύλαξε η κυβέρνηση Καραμανλή στον Ντε Γκολ και η γαλλική στήριξη που απλόχερα παρασχέθηκε από τον στρατηγό δεν κεφαλαιοποιήθηκαν: λίγες ημέρες αργότερα παρακρατικοί δολοφονούσαν τον Γρηγόρη Λαμπράκη και προτού περάσει μήνας ο Καραμανλής είχε παραιτηθεί.
Οι συγκρίσεις με το σήμερα, αδόκιμες: ο μετέπειτα πρωταγωνιστής της Μεταπολίτευσης είχε τότε συμπληρώσει οκτώ χρόνια στην πρωθυπουργία – ενώ ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει κλείσει εννέα μήνες στο Μέγαρο Μαξίμου.
Η γαλλική στήριξη φανερή για άλλη μία φορά – αλλά θα χρειαστεί χρόνος για να φανεί αν θα είναι αποτελεσματική. Σε ένα πεδίο είναι τα πράγματα ξεκάθαρα: η επίσκεψη Ολάντ ήταν η βούλα που επικύρωσε την πλήρη νομιμοποίηση και αποδοχή Τσίπρα από την ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία.
Οι συνεχείς αναφορές του Φρανσουά Ολάντ στη γαλλική συνδρομή για την επίτευξη της συμφωνίας του Ιουλίου με τους δανειστές δεν έχουν μόνο την κλασική ανάγνωση – ένας γάλλος πρόεδρος επιδιώκει να πάρει πόντους στη δική του πολιτική σκηνή. Υποδηλώνουν την ανάγκη της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας να αγκαλιάσει πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ – αλλά και να δείξει ότι ο Αλέξης Τσίπρας «είναι ένας της οικογένειας».
Το ενδιαφέρον είναι ότι ο Πρωθυπουργός έχει πετύχει αυτή την αναγνώριση χωρίς να κάνει τη «μεγάλη στροφή». Προφανώς η συμφωνία είναι πολύ σκληρή για ένα κόμμα της Αριστεράς, αλλά η ρητορική του παραμένει ίδια – χωρίς να προσεγγίζει τη Σοσιαλδημοκρατία. Ενώ αντί μεταρρυθμίσεων – λέξη διαρκώς επαναλαμβανόμενη στα ελληνικά ή στα γαλλικά – η κυβέρνηση έχει επιλέξει την πεπατημένη των φόρων και μάλιστα σε ταξική βερσιόν.
Σε συνδυασμό με την έκλειψη της Κεντροαριστεράς και τα χαστούκια που εισέπραξε στη Μαδρίτη η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, ο ΣΥΡΙΖΑ – δηλαδή τώρα πια ο Αλέξης Τσίπρας – αναδεικνύεται, στα μάτια των ξένων, στη μοναδική σταθερά της ελληνικής πολιτικής. Λίγο σαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ώς την επίσκεψη Ντε Γκολ. Με ό,τι συνεπάγεται η διαπίστωση αυτή.
