Αναζήτηση
Οχι, όχι, όχι
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης αρέσκεται στις συμβολικές κινήσεις: πριν από την ψηφοφορία για την εξουσιοδότηση στον Αλέξη Τσίπρα, λίγες ημέρες μετά το δημοψήφισμα, είχε –ανεπιτυχώς –κινήσει γη και ουρανό ώστε να πουν «ναι» οι άλλες συνιστώσες για να έχει αποκλειστικότητα στο «όχι» η Πλατφόρμα του.
Χθες, εξέδωσε μια ανακοίνωση με την οποία προαναγγέλλει ότι θα κάνει το «όχι» κόμμα –αλλά από βουλευτές υπογράφει μόνον ο ίδιος. Οι άλλοι είναι εξωκοινοβουλευτικοί. Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Ο Λαφαζάνης ήταν ο μεγάλος νικητής του δημοψηφίσματος: εκεί που ο Τσίπρας συνδύαζε το Οχι με συμφωνία εντός 48 ωρών, η Πλατφόρμα έκανε προεκλογική εκστρατεία σε όλες τις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ με σύνθημα τη ρήξη και ό,τι αυτή συνεπάγεται…
Το βράδυ της κάλπης, ο Πρωθυπουργός επισημοποίησε τη στροφή, αφήνοντας τους πιο οργισμένους ψηφοφόρους προίκα στην Πλατφόρμα –η οποία δεν λέει τίποτα περισσότερο από εκείνα που έλεγαν όλοι μαζί στον ΣΥΡΙΖΑ πριν γίνουν κυβέρνηση, αν εξαιρέσει κανείς την ξεκάθαρη υιοθέτηση της δραχμής.
Και αυτό είναι το μεγαλύτερο εκλογικό όπλο του Λαφαζάνη: ο μεν Τσίπρας φυσιολογικά θα απευθυνθεί στην ευρύτερη Κεντροαριστερά, ο δε Λαφαζάνης θα απευθυνθεί στον ΣΥΡΙΖΑ και αριστερότερα –αν μπορεί κανείς να συνδυάσει Αριστερά και δραχμή.
Στο Μέγαρο Μαξίμου δεν πολυανησυχούν –κάτι λογικό, από τη στιγμή που τα πάντα στον ΣΥΡΙΖΑ στηρίζονται στη μεγάλη δημοτικότητα του Αλέξη Τσίπρα. Ομως, καθώς η Ελλάδα θα βγαίνει από τη ραστώνη του Δεκαπενταύγουστου, θα αρχίσει να μπαίνει στο τούνελ των πάσης φύσεως λογαριασμών που θα πρέπει να πληρωθούν.
Από εκείνη τη στιγμή –και με εντεινόμενους ρυθμούς στη συνέχεια –η ρητορική Λαφαζάνη θα ακούγεται οικεία και φιλική σε ένα μεγάλο κοινό, που υπό άλλες συνθήκες δεν θα ήθελε ούτε να την ακούσει.
