Είναι η πρώτη αμιγώς αντικυβερνητική συγκέντρωση που διεκδικεί μαζικό χαρακτήρα. Και είναι μια συγκέντρωση που συσπειρώνει αριστερούς και συντηρητικούς στο όνομα του ρεαλισμού. Στόχος τους, να υπερασπίσουν τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις των προηγούμενων χρόνων, να πολεμήσουν την αντιμεταρρύθμιση Τσίπρα – Μπαλτά στα πανεπιστήμια αλλά και στις λοιπές βαθμίδες της παιδείας.

Η συγκέντρωση, με κεντρικό σύνθημα «Οχι Μπαλτά στην παιδεία», έχει προγραμματιστεί για απόψε στις 7 στο κλειστό γυμναστήριο Σπύρος Λούης του Μαρουσιού, πλάι στον σταθμό του ηλεκτρικού. Ο κύριος κορμός των διοργανωτών της είναι οι καθηγητές που στήριξαν τις προηγούμενες μεταρρυθμίσεις, ήδη από την εποχή της Μαριέττας Γιαννάκου στο υπουργείο Παιδείας –αλλά πλαισιώνονται και από καθηγητές της μέσης και της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το βασικό τους όπλο είναι η πειθώ. Δεν μπορεί, λένε, η παιδεία να είναι στην υπηρεσία ενός κλειστού συστήματος κομματικών εξαρτήσεων και εθνοκεντρισμού, ξεκομμένη από τις εξελίξεις στην έρευνα αλλά και στην αγορά εργασίας της Ευρώπης.

Η αλήθεια είναι πως η κυβέρνηση γυρίζει στη δεκαετία του 1980 τους εκπαιδευτικούς θεσμούς, όχι επειδή έχει κάποιο μακροπρόθεσμο σχέδιο αλλά, κυρίως, διότι το απαιτούν οργανωμένες ομάδες συμφερόντων που επλήγησαν από τις μεταρρυθμίσεις. Οι κομματικοί στρατοί στο όνομα της συνδιοίκησης με τους φοιτητές ή οι πρυτάνεις και τα μέλη της συγκλήτου που σε καθεστώς αδιαφάνειας θα μπορούν να ψηφίζουν τους προϋπολογισμούς που οι ίδιοι έχουν καταρτίσει, θα μπορούσαν βραχυπρόθεσμα να θεωρήσουν ότι ωφελούνται από την αντιμεταρρύθμιση.

Αλλά η χώρα δεν θα ωφεληθεί. Το αντίθετο. Θα καθηλωθεί για μερικά χρόνια ακόμα σε ένα χρεοκοπημένο σύστημα, το μόνο που γνωρίζει η «επανάσταση». Η οποία, στην ουσία, με ταξικά κριτήρια στέλνει τα παιδιά όσων δύνανται στα ανταγωνιστικά πανεπιστήμια του εξωτερικού, καταδικάζοντας ακόμα μια γενιά να μείνει στάσιμη στα θρανία του εξισωτισμού.

Μετριοκρατία –αυτή η μάστιγα.