Τώρα σιωπή! Δεν περισσεύει χώρος ούτε για ασάφειες ούτε για διφορούμενα σχόλια ούτε για «δεν εννοούσα αυτό!» ούτε για «νοικοκυρεμένες» γειτονιές. Ο πολιτισμός μας –πνευματικός, πολιτικός, αστικός –που καλλιεργεί επικοινωνιακά τερτίπια πνίγηκε στα ανοιχτά της Λαμπεντούζα. Και στο Αγαθονήσι, στη μισοβουλιαγμένη βάρκα όπου μια μάνα από το Καμερούν γέννησε δίδυμα και οι γύρω της σκέπαζαν τα νεογνά με τα χέρια τους για να τα ζεστάνουν.

Από το Καμερούν ήταν και ο άνθρωπος που πριν από λίγα χρόνια έκανε κάποια μερεμέτια στο σπίτι μου. Εργατικός, χαμογελαστός, δούλευε πάντα τραγουδώντας. Μια ημέρα τον είδα συνοφρυωμένο. Είχε βρει άκρη να έλθει και η οικογένειά του στην Ελλάδα αλλά του έλειπαν χρήματα για το εισιτήριο ώστε να πάει ο ίδιος, για μεγαλύτερη ασφάλεια, να τους φέρει. Δεν ήταν πολύ μεγάλο το ποσόν, είπα ότι θα του το δώσω εγώ. Με το που το είπα, ξέγραψα τα χρήματα. Την επομένη που έφυγε είδα να με καλούν στο τηλέφωνο από έναν περίεργο αριθμό με πολλά νούμερα. Ηταν αυτός. «Είναι το κινητό μου όσο θα είμαι στο Καμερούν» μου είπε και από τότε με έπαιρνε κάθε μέρα τηλέφωνο για να ρωτήσει αν είμαι καλά. Απορούσα μέχρι που κατάλαβα. Δεν ήθελε να περάσει από το μυαλό μου η υποψία ότι μπορεί να εξαφανιζόταν και να μη μου επιστρέψει τα χρήματα. Μου τα έδωσε μόλις ήρθε, μαζί με σουβενίρ από την πατρίδα του.

Αφιερωμένο σε όλους αυτούς που «απειλούν» τον πολιτισμό μας.

Τελευταία Νέα