Αρκετές φορές το facebook έχει κατεβάσει από τοίχους χρηστών το έργο του Κουρμπέ «Η προέλευση του κόσμου» που απεικονίζει ένα αιδοίο. Αυτή η λογοκρισία σε έργα τέχνης με πρόσχημα τη δημόσια αιδώ που παραπέμπει σε ολοκληρωτικά καθεστώτα καταδεικνύει τον συντηρητισμό ενός μέσου που μοιάζει να αντέχει μόνο τσιρίδες πολιτικού πουριτανισμού, φωτογραφίες από «ακρογιαλιές, δειλινά» και μουσακάδες. Ετσι, δεν εξεπλάγην όταν κατέβασε τη φωτογραφία του ερωτικού φιλιού του συγγραφέα Αύγουστου Κορτώ με τον σύντροφό του. Κάτι που θα το γνώριζε και ο ίδιος αφού είναι από τα πιο δυνατά προφίλ του ελληνικού κυβερνοχώρου.

Ωστόσο, αναγνωρίζοντας απόλυτα το δικαίωμά του να κοινοποιεί την προσωπική του ζωή, αναρωτιέμαι γιατί ένας άνθρωπος που έχει υπερβεί (πιθανότατα όχι χωρίς κόστος) τα ασφυκτικά όρια του κοινωνικού κατεστημένου επιζητά την αποδοχή ενός πουριτανικού περιβάλλοντος όπως του facebook. Εχοντας συστρατευθεί από την εφηβεία μου στον αγώνα υπέρ των ελεύθερων ερωτικών επιλογών –σε εποχές σκληρές όταν, γύρω στο 1980, η Νέα Δημοκρατία επεξεργαζόταν νομοσχέδιο για να εξορίζονται οι ομοφυλόφιλοι –αδυνατώ να συνδέσω τα κομμάτια του παζλ. Το ένα χέρι γροθιά στον μικροαστισμό και το άλλο να πατάει το share προς επικύρωση των στίχων του Γιάννη Ξανθούλη «Μια ευτυχισμένη Κυριακή του ’33/ κάναμε το αίσθημα σεμνή φωτογραφία». Ετσι όμως συμβαίνει συνήθως στις επαναστάσεις. Οι πρώτες γενιές ρίχνουν τα πυρομαχικά και οι επόμενες ανεμίζουν τα λάβαρα. Αν και θεωρώ ότι ο κ. Κορτώ δεν είχε ανάγκη ούτε τη συγκεκριμένη ανάρτηση ούτε τον σάλο που προκάλεσε το κατέβασμά της.

Τελευταία Νέα