Θυμάστε τα μπλε και τα πράσινα καφενεία; Εγώ πολύ καλά. Θυμάμαι επίσης ότι τότε κρίνονταν –από μια αισθητική ελίτ που φαντασιωνόταν ότι έπινε μαρτίνι με τον Γουόρχολ και στην οποία θέλαμε να ανήκουμε –ως tres βαλκανικά! Οπως και τα γηπεδικού τύπου συνθήματα. Από το «Εκεί, εκεί στη Β’ Εθνική, μαζί με το Αιγάλεω και τον Καραμανλή» (τον Κωνσταντίνο) μέχρι το «Καλύτερα παπάκι παρά με Μητσοτάκη» όταν ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας έταξε προεκλογικά χαμηλότερη φορολογία στα αυτοκίνητα. Μας έκανε δε πολύ Μπανανία το σκουπιδαριό από τις αφίσες των υποψηφίων και τα πλαστικά σημαιάκια την επομένη των συγκεντρώσεων.

Από εκεί λοιπόν που προγραμματίζαμε εκλογές scandinavian chic, πώς βρεθήκαμε στη χωματερή του φετινού διαδικτυακού προεκλογικού αγώνα; Δεν νομίζω ότι στη ζωή μου ολόκληρη έχω ακούσει τη λέξη «ουστ!» περισσότερες φορές απ’ όσες την έχω δει γραμμένη τον τελευταίο καιρό στο Διαδίκτυο ως αποστροφή πολιτικού διαλόγου, από οπαδούς και προσαρτώμενους. Και «ξεφτίλες» και «πιθηκάνθρωπε» και άλλα με έμπνευση σωματικές εκκρίσεις, επιδημίες, γενετήσιες πράξεις φύσει και παρά φύσει.

Να ξεκαθαρίσω ότι θεωρώ τον καθωσπρεπισμό εκτροπή του πολιτισμού. Και έχω ακούσει στο λιμάνι της πατρίδας μου φορτοεκφορτωτές να βρίζονται, αλλά επειδή γνωρίζουν εξ ενστίκτου τους όρους της βωμολοχίας ο διάλογός τους μοιάζει με εναλλακτική ποίηση. Παρόμοιες λέξεις στο στόμα φανατικών της στράτευσης με κάνουν να νοσταλγώ τον πολιτικό πολιτισμό των κομματικών καφενείων και να αναρωτιέμαι αν η οικονομική κρίση είναι η αιτία του θυμού μας ή και το άλλοθι της κατάντιας μας.

Τελευταία Νέα