Από πολλές απόψεις, ο Ματέο Ρέντσι έχει ζήσει μια ζωή σαν παραμύθι. Πριν συμπληρώσει τα είκοσι τίναξε την μπάνκα στον αέρα στον «Τροχό της Τύχης», λίγα χρόνια αργότερα εξελέγη περιφερειακός σύμβουλος με ένα κεντροδεξιό κόμμα, έπειτα έγινε ο αγαπημένος δήμαρχος των κατοίκων της Φλωρεντίας, στη συνέχεια ανέλαβε την ηγεσία της ιταλικής Kεντροαριστεράς και τώρα ετοιμάζεται να ορκιστεί πρωθυπουργός. Θα συνεχιστεί το παραμύθι; Ή ο νεότερος πρωθυπουργός στην Ιστορία της Ιταλίας θα πάρει σύντομα τον δρόμο που πήραν πριν από αυτόν ο Μάριο Μόντι και ο Ενρίκο Λέτα;

Oλα αυτά τα χρόνια, ο Ρέντσι συγκρούστηκε ανοικτά και με πάθος. Είχε την τύχη να μη χάσει ποτέ. Κατάφερε να καρατομήσει την παλιά φρουρά της Kεντροαριστεράς πριν καν εκλεγεί αρχηγός του Δημοκρατικού Κόμματος και να κάνει να φαίνεται πειστική μια μετα-ιδεολογική πολιτική ατζέντα όπου σημασία δεν έχουν η Δεξιά και η Αριστερά, αλλά ό,τι είναι λογικό, πρακτικό και συμφέρον για τη χώρα του. Κινείται με μια αξιοθαύμαστη ικανότητα στο όριο του λαϊκισμού χωρίς να το περνάει ποτέ. Δεν κραυγάζει συνεχώς και δεν καταγγέλλει τα πάντα και τους πάντες, δεν υπόσχεται μαγικές λύσεις. Μιλάει σαν πολιτικός που ξέρει από μάνατζμεντ και πολιτεύεται σαν μάνατζερ με ισχυρό πολιτικό ένστικτο.

Αλλά το λαμπρό μέλλον που έβλεπε όλα αυτά τα χρόνια να βρίσκεται μπροστά του, σε λίγες ημέρες θα γίνει παρόν. Η φιλοδοξία που δεν έκρυψε ποτέ γίνεται πραγματικότητα. Και οι όροι του παιχνιδιού αλλάζουν. Οι αντίπαλοί του δεν είναι τώρα οι κομματικοί δεινόσαυροι και το ακροατήριο που πρέπει να πείσει για τις καλές του προθέσεις και την αποτελεσματικότητά του δεν είναι κομματικό, αλλά κάτι πολύ μεγαλύτερο. Το πεδίο της σύγκρουσης και του διαλόγου διευρύνεται, για να φτάσει στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο.

Ο Βόλφγκανγκ Μίνχαου γράφει στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς ότι η Ιταλία έχει τρία βασικά οικονομικά προβλήματα. Τα δύο –το τεράστιο χρέος και η μηδενική ανάπτυξη –είναι τα προφανή. Το τρίτο είναι, κατά την άποψή του, το ευρώ. Ο βρετανός αρθρογράφος βλέπει το κοινό νόμισμα σαν ιό που μπορεί να στείλει τον ασθενή από την εντατική στο νεκροταφείο. Για να τα καταφέρει ο Ρέντσι, γράφει ο Μίνχαου, θα χρειαστεί αποφασιστικότητα και –κυρίως –τύχη. Αποφασιστικότητα για να πείσει το Βερολίνο ότι πρέπει να αλλάξει πολιτική και τύχη για να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της χώρας του.

Μέχρι σήμερα, ο Ματέο Ρέντσι τα είχε και τα δύο. Στο εξής, θα τα χρειαστεί ακόμη περισσότερο. Διαφορετικά, το προσωπικό του παραμύθι δεν θα συνεχιστεί παρά στον κόσμο της Τίνκερμπελ.

Τελευταία Νέα