Στυλιστικές συγγένειες

Συνέβη στο Παρίσι αυτή την εβδομάδα. Εκεί όπου η μόδα ποτέ δεν είναι αρκετή. Το γκλάμουρ, η πολυτέλεια, ο θρίαμβος της υψηλής ραπτικής, οι ανδρικές πασαρέλες και η σύγχυση των σεζόν είναι ένα σύγχρονο φαινόμενο. Το αποτέλεσμα αυτής της συμπύκνωσης συλλογών, ιδεών και στυλ οδήγησε σε μία συνύπαρξη της μόδας των φύλων. Και η παρατήρηση των συλλογών δείχνει πως οι άνδρες και οι γυναίκες όλο και πιο συχνά μπορούν να ανταλλάσσουν μεταξύ τους ρούχα.

Η πλευρά της γυναικείας υψηλής ραπτικής έδειξε όμορφα και φορέσιμα ρούχα. Η έμφαση εξακολουθεί να υπάρχει στην ποιότητα και στην πολυτέλεια της χειροποίητης δουλειάς. Ομως ένας αέρας ελαφρύς ανανεώνει τις δημιουργίες από το να μοιάζουν με βαρύτιμα κομμάτια μιας μουσειακής συλλογής. Η υψηλή ραπτική εδώ και χρόνια ήταν μια απεικόνιση της επισημότητας και του μεγαλείου που αφορούσε περιστάσεις περασμένων εποχών. Οι εμφανίσεις σε κόκκινο χαλί, οι γάμοι εστεμμένων, οι δεξιώσεις και οι τελετές έδωσαν πολλές ευκαιρίες τα δύο τελευταία χρόνια ώστε να γίνει μεγάλη κατανάλωση από μακριές τουαλέτες με την υπερπαραγωγή των κεντημάτων και των διακοσμητικών στοιχείων που είχαν πάνω τους.

Αυτή η εβδομάδα λοιπόν στο Παρίσι έδειξε ότι η πολλή επισημότητα κούρασε και γι’ αυτό εκτονώθηκε. Εξαιτίας αυτής της κούρασης οι συλλογές Christian Dior και Chanel ξεχώρισαν, κυρίως από τα αθλητικού ύφους παπούτσια.

Τα επέλεξαν οι δημιουργοί τους Ραφ Σίμονς και Καρλ Λάγκερφελντ για να χαμηλώσουν τους τόνους τής γκλάμουρ υπερβολής. Αλλά και για να συνδέσουν με το παρόν τα μοντέρνα σύνολά τους. Μπορεί τα υλικά να παραμένουν πολύτιμα αλλά οι γραμμές των ρούχων «μαλακώνουν», έρχονται πιο κοντά στο σώμα και το απελευθερώνουν από τη στημένη σιλουέτα.

Η οδύνη της ομορφιάς δεν είναι πια το ζητούμενο στη μόδα. Τα ιλιγγιώδη τακούνια στιλέτο και οι ηχηρές δίσολες πλατφόρμες δεν ταιριάζουν στη γυναικεία ελευθερία. «Μπορείτε να είστε στη μόδα χωρίς να γίνετε θύματά της» δήλωσε ο Καρλ Λάγκερφελντ εξηγώντας την εμφάνιση των αθλητικών παπουτσιών στη συλλογή Chanel. Φτιαγμένα από σιφόν μετάξι, κεντημένα με λεπτές χάντρες, στολισμένα με τούλι και ταιριασμένα στις αέρινες ροζ, μπλε, λευκές αποχρώσεις υπόσχονταν άνεση και σταθερότητα στις νεαρές πελάτισσες του οίκου που εννοούν την περιπλάνηση και το βάδισμα ζωτικά στοιχεία της ύπαρξής τους.

Σε αυτό το σημείο της αλλαγής διάθεσης, το Παρίσι υποδέχθηκε την αναβίωση του ιστορικού οίκου Schiaparelli, με την πρώτη συλλογή του Μάρκο Ζανίνι. Ο οποίος, για να τιμήσει τη δημιουργό του οίκου Ελσα Σκιαπαρέλι και την ανάμειξή της στο καλλιτεχνικό κίνημα του σουρεαλισμού, δημιούργησε ρούχα που συντονίζονται με τον ρυθμό της μοντέρνας γυναίκας. Δηλαδή έδωσε έμφαση στα παντελόνια, στην άνεση των κοστουμιών σμόκιν και των παντελονιών πιζάμα στολισμένων με μικροσκοπικά κεντημένες έθνικ μορφές πολεμιστών.

Για αυτές τις μοντέρνες γυναίκες που δείχνουν προτίμηση για τη σύνθεση του χειροποίητου ρούχου με το σπορ ύφος υπάρχουν και ιδανικοί σύντροφοι. Είναι εκείνοι που δείχνουν από το ντύσιμό τους ένα εκλεπτυσμένο ενδιαφέρον για μία εμφάνιση που στέλνει μηνύματα περισσότερο αισθητικής και λιγότερο κύρους. Σε αυτή τη διαπίστωση οδηγούν οι ανδρικές συλλογές πρετ α πορτέ για τον ερχόμενο χειμώνα.

Εκείνο που ξεχωρίζει στην ανδρική εμφάνιση του μέλλοντος είναι κυρίως η ποιητικότητα που υπογραμμίζει τα πανωφόρια τους. Είτε πρόκειται για τουίντ παλτό σε ίσια γραμμή από το βάθος της υπαρξιστικής δεκαετίας του ’60 (Saint Laurent) είτε για τη μείξη αναγεννησιακών κολάρων σε πουκάμισα με σύγχρονες ρέιβ αποχρώσεις σε μακριά παρκά (Dries Van Noten) ή στοιχεία του μπάσκετ με τη γεωμετρική πειθαρχία της αρχιτεκτονικής του Μπαουχάους κινήματος σε ένα δερμάτινο πορτοκαλί παλτό (Givenchy), τα πανωφόρια των ανδρών ξεφεύγουν από την κλασική κομψότητα του παρελθόντος.

«Κάθε σεζόν όταν ετοιμάζουμε μία συλλογή αναρωτιόμαστε μεταξύ μας για να βρούμε τη λέξη που χαρακτηρίζει τη στιγμή», εξηγούν οι σχεδιαστές της ανδρικής συλλογής Lanvin, Αλμπέρ Ελμπάζ και Λούκας Οσεντρίγβιερ. «Είναι η τέχνη, είναι ο δρόμος αυτό που ξεχωρίζει; Ο σύγχρονος άνδρας είναι μονόπλευρος στο ντύσιμό του ή έχει πολλές εκδοχές η εμφάνισή του; Ζούμε στην εποχή των ριάλιτι σόου», λέει ο Ελμπάζ. «Αυτά άλλαξαν τον ρυθμό μας και φαίνεται ότι η ψηφιακή πραγματικότητα έσβησε τα πρόσωπα των ανθρώπων. Η μόδα είναι πάντα σχετική με τη στιγμή. Και το τώρα είναι ψηφιακό».

Για την αναζήτηση της νέας ανδρικής ταυτότητας έψαξαν ιδιαίτερα και άλλοι σχεδιαστές, σχεδόν ανατρέποντας το ύφος με το οποίο αναγνωρίζονται τα ρούχα τους. Ο Ιάπωνας Γιόζι Γιαμαμότο απέφυγε το μαύρο χρώμα και κατηύθυνε την ποιητικότητά του στην κατασκευή ενός νέου ρομαντικού διαβάτη των πόλεων ο οποίος ζωγραφίζει τα μακριά σακάκια του με λουλούδια, φίδια και κρανία. Ο Αγγλος Πολ Σμιθ, οι Ιταλοί Πιερ Πάολο Πιτσιόλι και Μαρία Γκράτσια Κιούρι (Valentino), ο Βέλγος Ραφ Σίμονς έβαλαν χρώματα, τεχνικές και έμπνευση από τον κόσμο της υφαντουργίας και της σύγχρονης τέχνης. Αν και μεταξύ τους διαφέρουν σε ηλικία και άποψη στυλ, οι συλλογές τους ήταν νεανικές, πολύχρωμες, απελευθερωμένες. Και έλεγαν ότι ένα ρούχο δεν χρειάζεται να δείχνει έργο τέχνης. Αρκεί εκείνος που θα το φορέσει να είναι μοντέρνος.