Η πρόθεση της κυβέρνησης να αλλάξει το νομικό πλαίσιο για την προσωρινή κράτηση και τις άδειες των κρατουμένων εξηγείται ασφαλώς από τη διαφυγή του αρχιεκτελεστή της 17Ν και την αποφυλάκιση κατηγορουμένων για τρομοκρατικές ενέργειες. Είναι προφανές εκ του αποτελέσματος ότι οι σχετικοί νόμοι καλύπτουν σε κάποιες περιπτώσεις επικίνδυνα στοιχεία και ως εκ τούτου, πρέπει να αλλάξουν ώστε να προστατευθεί η κοινωνία: δεν μπορεί να παίρνει άδειες ένας κατά συρροήν δολοφόνος, όπως και ένας καθ’ έξιν βιαστής ή ένας παιδόφιλος. Επίσης, δεν μπορεί να μην προφυλακίζεται ένας κατηγορούμενος για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση. Ωστόσο, δεν πρέπει να οδηγηθούμε σε επιστροφή στο παρελθόν νομοθετώντας εν θερμώ: με τις άδειες στους κρατουμένους αναβαθμίζεται ο σωφρονιστικός χαρακτήρας της κάθειρξης, καθώς επιδίωξη είναι η μεταμέλειά τους και η ομαλή επανένταξή τους στην κοινωνία. Οι «εύκολες» προφυλακίσεις εξάλλου θα μεγάλωναν τα προβλήματα στις φυλακές – το καθεστώς των οποίων πρέπει να αλλάξει πρώτο, αφού μοιάζουν ακυβέρνητες πολιτείες!