Βαρύ κλίμα διαμορφώνεται πάλι πάνω από τη χώρα, προερχόμενο από την εικόνα επιδείνωσης των σχέσεών της με την τρόικα που δίνει η κυβέρνηση. Οι σκληρές διατυπώσεις που χρησιμοποιεί πλέον εναντίον του κλιμακίου των τροϊκανών, κυρίως ο αντιπρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών, προϊδεάζουν για «τελική αναμέτρηση».

Η κυβέρνηση διαμηνύει ότι είναι αποφασισμένη να μην υιοθετήσει μέτρα για τους πλειστηριασμούς και τις ομαδικές απολύσεις. Αλλωστε τον τελευταίο καιρό προσπαθεί να θεμελιώσει ένα είδος αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Υποσχόμενη διαρκώς ότι η χώρα οσονούπω βγαίνει από την κρίση, επιχειρεί να πείσει τους δανειστές να τη στηρίξουν, χωρίς να απαιτούν τίποτε περισσότερο από ό,τι έχει πραγματοποιηθεί. Ούτε νέα μέτρα, ούτε νέο Μνημόνιο. Και επιπλέον κλείνει το μάτι στην κοινή γνώμη: η κομπανία του Τόμσεν καιρός να τα μαζεύει.

Προφανώς η κυβέρνηση δυσκολεύεται να πείσει τους βουλευτές για όσα ζητάει η τρόικα και κάνει την ανάγκη φιλοτιμία. Αλλά ο χειρισμός της οδηγεί σε ένα ακόμη λάθος. Γιατί δεν απαντά στο απλό ερώτημα: τι θα σημαίνει για τη χώρα η απομάκρυνση της τρόικας;

Αν αυτό πρόκειται να παρουσιαστεί ως λήξη της κρίσης, την απάντηση έδωσε ήδη ο Τάσος Γιαννίτσης, σε μια πρόσφατη ομιλία στη Θεσσαλονίκη. Είναι ο πρώτος που είπε τη μεγάλη αλήθεια, που οδηγεί και στον επόμενο εφιάλτη της χώρας:

– «Να παρακαμφθεί τελικά η κρίση, αλλά η κοινωνία να μείνει σε ένα κυμαινόμενο τέλμα ανεργίας που θα στηρίζεται σε περικοπές μισθών και συντάξεων, στην επιβολή φόρων σε όσους πληρώνουν φόρους, στις νέες μορφές φτώχειας, στο δεύτερο μεγάλο μεταναστευτικό κύμα φυγής νέων στο εξωτερικό και στην πολιτική αδιαφορία για την πραγματικότητα που διαμορφώνεται».

Με τον τρόπο του εφιστά την προσοχή στην κυβερνητική καυχησιολογία για το ξεπέρασμα της κρίσης. Μπορεί να τελειώσει το Μνημόνιο, δηλαδή να μην υπάρξει νέο, να φύγει και η τρόικα και αυτό στην καλύτερη περίπτωση να μη σημαίνει τίποτε για τον καθημερινό άνθρωπο.

Τα κόμματα που κυβερνούν όμως δεν φαίνονται να προβληματίζονται γι’ αυτό το ενδεχόμενο και κινδυνεύουν να επαναλάβουν με το Μνημόνιο τον «θρίαμβο» της ΕΡΤ: να το κλείσουν και να μην έχουν κάτι να βάλουν στη θέση του. Από αυτή την άποψη βρισκόμαστε στο σημείο που έλεγε ο Αρθουρ Κλαρκ: «Ενώ για πρώτη φορά δίνουμε σημασία στο μέλλον, μπορεί να μην έχουμε μέλλον».

Τελευταία Νέα