Η αλήθεια είναι ότι ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος έχει μείνει πίσω στην αγορά της δημοσιότητας, τον έχουν υπερκεράσει ο Αιγιαλείας Αμβρόσιος, ο Πειραιώς Σεραφείμ, ο Θεσσαλονίκης Ανθιμος… Ομως, αν είσαι και παπάς με την αράδα σου θα πας. Ελήλυθεν, λοιπόν, η ώρα και της δικής του της αράδας –του δικού του νέου αντάρτικου. Με την εγκύκλιο 85, ανήμερα Κυριακή 4 Αυγούστου, αναγγέλλει την αντίθεσή του στην απόπειρα της κυβέρνησης να ανοίγουν τα μαγαζιά και τις Κυριακές.

Ο τρόπος του Νικολάου διακρίνεται για τη μειλίχια λογοτεχνικότητά του, τη χαρμολύπη, τον θρησκευτικό λυρισμό. Ξεκινά πάντα από τη θρησκεία, από τον αναχωρητισμό, από το επέκεινα –αλλά έχει τον τρόπο να προσγειώνεται πολύ σύντομα στα γήινα. Εν προκειμένω, το πάει λάου λάου, πριν καταπιαστεί με θέματα τα οποία μάλλον αφήνουν αδιάφορο τον Θεό: «Η θλίψη και η αίσθηση του αδιεξόδου για τα γήινα, τα καθημερινά αλλά και τα κοινωνικά και εθνικά μας θέματα, όταν δεν τα απωθούμε, κυριολεκτικά μας πνίγουν».

Από τι ασφυκτιά ο Νικόλαος; «Τα πάντα ερμηνεύονται με οικονομικές παραμέτρους», καταγγέλλει. Για να προσθέσει ότι, παρά τις (ανιδιοτελείς, ασφαλώς) αντιδράσεις μητροπολιτών και συνδικάτων (!), «κατάφεραν νομοθετικά (ποιοι κακοί, άραγε, που μπορούν να φτιάχνουν και νόμους;) να αποδυναμώσουν και την από αιώνων και από Θεού καθιερωμένη αργία της Κυριακής». Οπότε, τι; «Να αφυπνισθούμε και να αντιδράσουμε». Πώς; Διά της μεθόδου του μποϊκοτάζ. Να μην ψωνίζουμε και να μην ανοίγουμε τα μαγαζιά.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Νικόλαος βάζει μπροστά τη θρησκευτική πίστη, τη μεταφυσική προσέγγιση της ζωής, για να κινητοποιήσει τον λαό του εναντίον ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων. Στο παρελθόν, με αυτό τον τρόπο συμπεριφέρθηκε και σε άλλες περιπτώσεις. Χάρη και στη δική του κινητοποίηση απετράπη η δημιουργία αποτεφρωτηρίου νεκρών στη Βαρυμπόμπη. Κατά τον ιερό ανορθολογισμό του, «η κοινωνία με την καύση των νεκρών προσυπογράφει το δικό της τέλος, τον μηδενισμό της…». Εν προκειμένω, πάντως, χάθηκε ένα σοβαρό έσοδο για τον δήμο και την τοπική οικονομία.

Η μεγαλύτερη παρέμβαση του Αγίου Μεσογαίας, ωστόσο, στην περιοχή ήταν η στήριξη του ιερού αγώνα των κατοίκων της Κερατέας για μια περιοχή καθαρή από εργοστάσια κατεργασίας σκουπιδιών. Ανεχόμενος (αλλά και επιβραβεύοντας) το «ιερό ξύλο» κατά των ΜΑΤ, σε συμμαχία με τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλες «αντισυστημικές» δυνάμεις, κατέκτησε έναν ρόλο μειλίχιου επαναστάτη του φονταμενταλισμού. Κάτι σαν διάδοχος του μακαρίτη του Χριστόδουλου. Μπορεί να παίξει ο Νικόλαος αυτόν τον ρόλο;

Δύσκολα. Η εποχή που ζούμε υποχρεώνει την κρίσιμη μάζα των πολιτών σε αναμέτρηση με τα δεδομένα της πραγματικότητας. Η υπερβατική σωτηριολογία δεν δίνει απαντήσεις στα κρίσιμα θέματα της επιβίωσης, της διατήρησης ενός κάποιου επιπέδου ζωής και της επανεκκίνησης της οικονομίας. Από μια άποψη, ευτυχώς, οι «οικονομικές παράμετροι» επιβάλλουν να είμαστε ρεαλιστές.

Τελευταία Νέα