[Αγιογραφίες] Τοξικότητα

PAPAMIMIKOS for President –ή, τέλος πάντων, για γραμματέας της ΝΔ. Υπάρχουν δύο στοιχεία που εντυπωσιάζουν στην περίπτωση του νεαρού δικηγόρου από τη Λάρισα. Και πιο εντυπωσιακός ακόμη είναι ο συσχετισμός τους.

ΣΤΟΙΧΕΙΟ πρώτο, το νεαρόν της ηλικίας του νέου γραμματέα. Αυτό είναι το πιο εύκολα εξηγήσιμο. Οπως η Γαλλία μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο είχε βρεθεί χωρίς άντρες 18-30 ετών, με τις γυναίκες να μη βρίσκουν συντρόφους και τη χώρα να πάσχει από υπογεννητικότητα, έτσι και η ελληνική πολιτική, όχι από το 2010 αλλά από το 2008 και μετά, έχει γνωρίσει απίστευτους ρυθμούς ανθρώπινης φθοράς. Από το 2008 –αν μιλήσουμε για τη ΝΔ –γιατί τότε έχουμε την έξοδο Ρουσόπουλου που ήταν εμβληματικό πρόσωπο της ηγεσίας Καραμανλή από το 2000 και της πρωθυπουργίας του από το 2004. Ακολουθεί το ξεκλήρισμα του ανασχηματισμού του Ιανουαρίου του 2009 και η μεγάλη σφαγή στις εκλογές του Οκτωβρίου εκείνης της χρονιάς. Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για τα υπόλοιπα. Είναι πιο πρόσφατα –άρα γνωστά. Με μια διαφορά. Το ΠΑΣΟΚ μπαίνει στην ιστορία της φθοράς από το 2010 αλλά την υφίσταται με ρυθμούς ιλιγγιώδεις. Φθάνει σε μονοψήφιο νούμερο και, σε ένα άλμα προς τα μπρος, εκλέγει τριαντάρη γραμματέα του κόμματος, τον Νίκο Ανδρουλάκη. Δεν είναι τυχαίο ότι η απόλυτη ανανέωση γίνεται σε κομματικό πόστο. Τα κόμματα είναι το πιο απαξιωμένο από τα εξαρτήματα της ελληνικής πολιτικής. Αν μη τι άλλο, γιατί έχει πλήρως καταλυθεί το πελατειακό σύστημα. Αλλά και γιατί, κατά έναν παράξενο τρόπο, το μόνο πράγμα που συνεχίζει να λειτουργεί στον δικομματισμό είναι οι πολιτικές νεολαίες. Η ΠΑΣΠ συγκριτικά έχει πάει καλύτερα στα πανεπιστήμια από ό,τι το ΠΑΣΟΚ στην εθνική πολιτική. Είναι το ΠΑΣΟΚ που άνοιξε τον δρόμο στην εκλογή Παπαμιμίκου, με μια διαφορά όμως, που συνιστά το δεύτερο στοιχείο.

ΤΟ δεύτερο στοιχείο είναι ο τρόπος με τον οποίο εξελέγη ο Παπαμιμίκος. Στο ΠΑΣΟΚ έγινε ενδιαφέρον παιχνίδι και αναμετρήθηκαν διάφορα συστήματα στην εκλογή Ανδρουλάκη. Ηταν μια άσκηση εσωκομματικής δημοκρατίας. Στη ΝΔ όμως το έφεραν από εδώ, το μαγείρεψαν από εκεί, και ο Ανδρέας Παπαμιμίκος εξελέγη χωρίς ψηφοφορία. Οπως πάντα το Καταστατικό, αν ξέρεις να το διαβάσεις, δίνει τη λύση. Να πας σε baby γραμματέα αλλά να τον εκλέξεις σε στυλ Σοβιέτ της παλιάς καλής εποχής; Ε, αυτά συμβαίνουν όταν είσαι στην εξουσία. Κι αυτό γιατί οι πιέσεις είναι πολύ μεγαλύτερες και τα ρίσκα περισσότερα. Αν το ΠΑΣΟΚ μετά το Μνημόνιο είναι σαν τα τοπία ταινιών που διαδραματίζονται έπειτα από κάποια πυρηνική αποκάλυψη, η ΝΔ είναι ένα είδος πυρηνικού καταφυγίου όπου οι μέσα προσπαθούν να απωθήσουν την εξωτερική νοσογόνο πραγματικότητα.

ΦΥΣΙΚΑ ο Παπαμιμίκος τα ξέρει όλα αυτά. Και ξέρει ότι στη δική του περίπτωση δεν είναι τόσο οι εσωκομματικές ισορροπίες ή, εν πάση περιπτώσει, οι ίντριγκες μέσα στο πυρηνικό καταφύγιο που έχουν σημασία. Το κρίσιμο είναι να βγει έξω και με κάθε τρόπο να συναντηθεί αυτός –και τα κομματικά στελέχη που θα τον πλαισιώσουν –με την κοινωνία πολιτών. Στις συνθήκες υψηλής τοξικότητας που επικρατούν δεν είναι εύκολο.