Οι επαγγελµατικές τους υποχρεώσεις είναι πολλές. Η καθηµερινή ένταση µεγάλη. Οταν µάλιστα περνούν το κατώφλι του γραφείου είναι αναγκασµένοι να αφήνουν απ’ έξω τα προσωπικά τους προβλήµατα και τις ανησυχίες. Το άγχος χτυπά και τη δική τους πόρτα, παρ’ όλο που αυτοί είναι επιφορτισµένοι µε το να το καταπολεµούν. Το στρες και οι αγχωτικοί ρυθµοί της καθηµερινότητας δεν κάνουν διακρίσεις και δεν αφήνουν ανεπηρέαστους ούτε τους επαγγελµατίες στον χώρο της ψυχικής υγείας. Ωστόσο, εκείνοι εφαρµόζουν διάφορες τεχνικές µε τις οποίες καταφέρνουν να «νικήσουν» το στρες. Αλλωστε, όπως τονίζουν, δεν θα µπορούσαν να βοηθήσουν τους ασθενείς τους εάν δεν εφάρµοζαν οι ίδιοι πρώτα τις αγχολυτικές µεθόδους που προτείνουν. Ερευνες δείχνουν πως το άγχος σε υπερβολικές δόσεις είναι ηαιτία για µία σειρά από προβλήµατα. Παλαιότερη µελέτη του Πανεπιστηµίου Cornell στη Νέα Υόρκη, έδειξε πως το έντονο άγχος σχετίζεται µε την υψηλή αρτηριακή πίεση. Αλλες έρευνες κάνουν λόγογια εξασθένηση της µνήµης. ∆εν είναιµόνο το άγχος και το στρες, µε τα οποία έρχονται αντιµέτωποι ακόµη και οι επαγγελµατίες στην ψυχική υγεία.

Φοβίες αλλά και δύσκολες στιγµές, όπως η απώλεια ενός αγαπηµένου προσώπου, είναι µέσα σε αυτά που καλούνται να ξεπεράσουν.

Το… αντιστρές φάρµακο για τον ψυχίατρο Αντώνη Παπαδουράκη δεν είναι άλλο από τη συστηµατικήενασχόλησή του µε την τέχνη αλλά και η γυµναστική. Οπωςδηλώνει στα «ΝΕΑ», κάθε ψυχίατρος αναπτύσσει διάφορους τρόπους διάχυσης των συναισθηµάτων του. «Προσωπικά, έχω βοηθηθεί µε τηνέντονη ενασχόλησή µου µε τη λογοτεχνία, τον κινηµατογράφο και το θέατρο.

∆ευτερευόντως, θα έλεγα µε τη ζωγραφική, µέσω επισκέψεων σε εκθέσεις, όπου επεξεργάζοµαι τα συναισθήµατα που µου προκαλούν οι πίνακες. Το πραγµατικό “αγχολυτικό” µου όµως είναι η σωµατική άσκηση. Κατέχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή µου, αφούπραγµατοποιείται σε καθηµερινή βάση, εδώ καιτέσσερα χρόνια. Εκτός από χαλάρωση, µου προκαλεί και ευφορία».

Αλλωστε, όπως εξηγεί, επειδή ο ψυχίατρος στο πλαίσιο τόσο τηςδιάγνωσης όσο και των ψυχοθεραπευτικών του παρεµβάσεων, θέτει τον εαυτό του στη θέσητου ασθενή – προκειµένου να µπορέσει να βιώσει το νόηµα των συναισθηµάτων, των επιθυµιών, των φόβων και των σκέψεών του – είναιπολύ σηµαντικό να αναπτύσσει την ικανότητα «να κλείνει τους διακόπτες», ώστε αυτή ησυναισθηµατική αλληλεπίδραση να µην επηρεάζει την προσωπική του ζωή, αν και πάντοτε αποτελεί µέρος των βιωµάτων του. «Οταν ο ασθενής κλείνει την πόρτα του γραφείου µου, γυρίζω σελίδα», τονίζει ο κ. Παπαδουράκης.

Το έντονο άγχος σχετίζεται µε την υψηλή αρτηριακή πίεση, έδειξε έρευνα

25%

των Ελλήνων είναι αιχµάλωτοι του άγχους, σύµφωνα µε έρευνα του οργανισµού οικονοµικής Συνεργασίας και άνάπτυξης

7εκατ.

κουτιά αγχολυτικών αλλά και αντικαταθλιπτικών χαπιών υπολογίζεται πως καταναλώνουν κάθε χρόνο οι ελληνες

«ΜΟΥΣΙΚΗ, ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΚΑΙ ΧΑΛΑΡΟ ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ»


«κάνοντας έναν απολογισµό της ηµέρας, µαθαίνεις σταδιακά να αξιολογείς πιο σωστά τις ανάγκες σου αλλά και τα πράγµατα που είναι ουσιαστικά σηµαντικά. “Κλέβοντας” λίγο χρόνο για µια πιο χαλαρή δραστηριότητα, όπως το άκουσµα ενός τραγουδιού, το διάβασµα ενός βιβλίου ή για έναν περίπατο, “κατεβάζω” τα επίπεδα της έντασης. Για κάθε άνθρωπο η πηγή του άγχους είναι διαφορετική. οσον αφορά την καθηµερινότητά µoυ, είναι σηµαντικό να έχω ρεαλιστικές προσδοκίες από µένα και τους άλλους. είναι χρήσιµο ο καθένας µας να αξιολογεί σωστά και να αναγνωρίζει τα πράγµατα που είναι σηµαντικά για εκείνον. Η βελτίωση των συνθηκών της ζωής µας, η εξάσκηση σε τεχνικές χαλάρωσης, η σωµατική άσκηση, η σωστή διατροφή, η ηρεµία, η αναζήτηση ευχάριστων δραστηριοτήτων µάς επιτρέπουν να ελέγξουµε τα επίπεδα άγχους µε ευεργετικές επιδράσεις στη σωµατική και ψυχική µας υγεία».

Η Νίκη Ζαρκάδα είναι ψυχολόγος στο Ινστιτούτο Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας

«ΑΝΤΙΣΤΑΣΟΥ ΣΕ ΟΣΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ»


το στρες είναι µια αντίδραση προσαρµογής του οργανισµού στην αλλαγή. Για την ένταση, όταν θέλω να κοιµηθώ, φροντίζουν η φυσική κούραση, τα ποτά, η ηλικία µου και το κολύµπι. προσπαθώ να αφήνω µια προσωπική χαρά για το βράδυ. Λένε κάποιοι πως “αν βρεις τη δουλειά που σου αρέσει, δεν θα χρειαστεί να ξαναδουλέψεις ποτέ πια στη ζωή σου”. είχα αυτήν την τύχη. πιστεύω πως ό, τι µας συµβαίνει είναι ακριβώς ό, τι χρειαζόµαστε για να µάθουµε αυτά που έχουµε ανάγκη. το κεντρικό της δίδαγµα “αντιστάσου σ’ αυτά που αντιστέκονται µέσα σου, γίνε ο εαυτός σου” είναι σκοπός και τρόπος ζωής, όχι µόνο βοήθεια σε δυσκολίες. Θυµίζω στον εαυτό µου πως, αν επιζήσω των προβληµάτων µου, αυτά θα πεθάνουν. ταυτόχρονα θυµάµαι πως έλεγαν οι παλιοί “µη µου στείλεις Θεέ µου όσα µπορώ ν’ αντέξω”. Κάπου εκεί ανάµεσα ακροβατώ στις δύσκολες καταστάσεις.

ο γιάννης κασβίκης είναι ψυχίατρος, ψυχοθεραπευτής Συµπεριφοράς, υπεύθυνος της Μονάδας Θεραπείας Συµπεριφοράς – ελληνικό Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής και ερευνών

«“ΦΑΡΜΑΚΟ” Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ»


οι αυξηµένες υποχρεώσεις, επαγγελµατικές και οικονοµικές, και το γεγονός ότι πρέπει να είµαι συνεπής σε όλες αυτές και να τα προλάβω όλα, αλλά ταυτόχρονα να διαθέσω και χρόνο για προσωπικές ασχολίες και κοινωνικές επαφές, µου δηµιουργούν ένταση και στρες. προσπαθώ πάντοτε να ξεκλέβω λίγο προσωπικό χρόνο έπειτα από µια έντονη και γεµάτη άγχος ηµέρα. άυτό που θα µε ανακουφίσει συνήθως είναι να δηµιουργήσω για λίγο έναν χώρο χαλάρωσης: Θα χαµηλώσω τα φώτα και θα ανάψω αρωµατικά κεριά, ακούγοντας την αγαπηµένη µου µουσική, θα ξαναδώ µια από τις αγαπηµένες µου ταινίες, θα κοιτάξω παλιές φωτογραφίες, αναπολώντας όµορφες στιγµές. άυτό όµως που προσφέρει µεγαλύτερη χαλάρωση είναι να τραβήξω τις δικές µου φωτογραφίες: µε κάνει να ξεχνάω όλα τα προβλήµατα. ο καθένας µας για να διώξει το άγχος πρέπει µία στο τόσο να κάνει ένα δώρο στον εαυτό του, είτε αυτό είναι ένα αφρόλουτρο, µια έξοδος µε φίλους ή µια εκδροµή».

Η ∆ήµητρα Θεοφίλη είναι σύµβουλος ψυχικής υγείας – οικογενειακή σύµβουλος

«ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΩΡΙΜΑΣΩ»


Aπό µικρό παιδί θυµάµαι, υπήρχαν στιγµές που µε πληµµύριζε ένα συναίσθηµα αγωνίας. πάντα σχετιζόταν µε την απώλεια. ∆εν µπορούσα να δεχτώ πώς είναι δυνατόν ένα πρόσωπο που ζει, παύει από τη µία στιγµή στην άλλη να υπάρχει. Μπαίνοντας στον ρόλο της θεραπευόµενης ως µαθητευόµενη ψυχοθεραπεύτρια, ήρθα αντιµέτωπη µε τις δικές µου αγωνίες: µην πεθάνω εγώ ή ένας αγαπηµένος µου άνθρωπος. εµαθα να ζω µε αυτές. πρόσφατα έζησα µια οδυνηρή απώλεια. Λόγω επαγγελµατικής «διαστροφής» συνειδητοποίησα ότι περνούσα ένα καταθλιπτικό επεισόδιο! ενας φίλος ψυχίατρος µε καθοδήγησε. Μέσα από το πένθος ωρίµασα. άρχισα να µετασχηµατίζω την απώλεια σε δοτικότητα. Όταν κάποιος πεθαίνει, δεν πεθαίνει η ιστορία του ή το δέσιµο µαζί του. Για να µπορέσεις να εκτιµήσεις την αγάπη σου για κάποιον που δεν ζει πια, οφείλεις να επεξεργαστείς τους συµβολισµούς του δεσµού αυτού και τη σηµαντικότητά του στη ζωή σου και να τα ενσωµατώσεις».

Η Μυρσίνη κωστοπούλου είναι δρ Κλινικής Ψυχολογίας και ψυχοθεραπεύτρια

Τελευταία Νέα