Διανύουμε μια αλλόκοτη περίοδο και φαίνεται επίσης πως θα διαρκέσει αρκετό καιρό. Ο λαός νιώθει σε γενικές γραμμές πως η Τουρκία έχει εμπλακεί σε ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ αντίπαλων δυνάμεων. Και η κοινωνία έχει χωριστεί στα δύο.

Η θέση του ΑΚΡ

Το ΑΚΡ είναι αντιμέτωπο με μία συνωμοσία. Το αδύναμο κατηγορητήριο που έχει συντάξει ο εισαγγελέας συνίσταται κατά κύριο λόγο σε αποκόμματα εφημερίδων. Στόχος των δυνάμεων που αντιτίθενται στο ΑΚΡ (των Εθνικιστών) είναι να το κλείσουν και να θέσουν εκτός πολιτικής τον πρωθυπουργό Ερντογάν. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι δημοκράτες. Αντιθέτως, είναι εχθροί της δημοκρατίας. Σκαρώνουν συνωμοσίες. Ανάμεσά τους είναι απόστρατοι, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες, πολιτικοί, ακόμα και επιστήμονες.

Η έρευνα γύρω από την παρακρατική οργάνωση Εργκένεκον είναι διαφορετική, αφού προετοιμάστηκε και ξεκίνησε από τους εισαγγελείς και μόνο.

Η θέση των αντι-ΑΚΡ

Η έρευνα Εργκένεκον είναι μια τεράστια συνωμοσία. Άρχισε ως απάντηση στη δίκη εναντίον του ΑΚΡ, ως μια μορφή απειλής. Δεκατρείς μήνες τώρα δεν έχει απαγγελθεί ούτε μία κατηγορία. Εντούτοις, έχουν υπάρξει έξι διαδοχικά κύματα συλλήψεων. Σχεδόν κανείς από αυτούς τους ανθρώπους δεν θα μπορούσε να είναι μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης, να μετέχει σε ένοπλη δράση ή να διοργανώσει πραξικόπημα. Δεν έχουν κάνει τίποτε άλλο πέρα από νόμιμη αντιπολίτευση. Η έρευνα βασίστηκε κυρίως σε αποκόμματα εφημερίδων…

Κάπως έτσι έφτασε η Τουρκία να χωριστεί στα δύο. Κανείς δεν ακούει αυτά που λένε οι άλλοι. Με υποψία αντιμετωπίζονται και οι ανακριτικές μέθοδοι που χρησιμοποιεί η αστυνομία.

Τέτοιες εξελίξεις κάνουν δυστυχώς την Τουρκία να μοιάζει ολοένα και περισσότερο με μπανανία.

Και τώρα πού πάμε;

Όλοι κάνουν την ίδια ερώτηση. Και τώρα πού πάμε; Τι θα συμβεί από εδώ και πέρα; Κανείς δεν μπορεί να κάνει μια αξιόπιστη πρόβλεψη. Αρχίζω να φοβάμαι, διότι αυτή η κλιμάκωση δείχνει απόλυτη απουσία ελέγχου. Κανείς δεν κινείται. Απλώς παρακολουθούμε, σαν να βλέπουμε ταινία. Μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι όταν, τελικά, χτυπήσουμε τοίχο, θα είναι πολύ αργά…

Το σχόλιο του Τούρκου αρθρογράφου Μεχμέτ Αλί Μπιράντ δημοσιεύτηκε στην «Τurkish Daily Νews».