«Η ΠΟΙΗΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ
΄ΝΑΙ/ ΕΝΑ ΖΑΧΑΡΩΜΕΝΟ
ΒΟΤΣΑΛΟ/ ΠΑΝΩ ΠΟΥ ΘΑ
΄ΧΕΙΣ ΓΛΥΚΑΘΕΙ/ ΝΑ ΣΠΑΣ
ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΣΟΥ»,
ΣΗΜΕΙΩΝΕΙ
Ο ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ
Γενέτειρα: Αθήνα 1943 Σπουδές/ Σταδιοδρο μία: Ολοκληρώνει τις εγκύκλιες σπουδές του στο 2ο Νυχτερινό Γυμνάσιο. Σε ηλικία 28 ετών γράφεται στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ και σπουδάζει ιταλική φιλολογία. Τη δεκαετία 1982-1992, εργάζεται ως μεταφραστής στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις Βρυξέλλες. Τον Ιούλιο του 1992, παραιτείται και εγκαθίσταται στο Θροφαρί, μικρό χωριό της ορεινής Κορινθίας, όπου έκτοτε ζει απομονωμένος, «καλλιεργώντας τη γη και την ποίηση». Το γνωρίζατε; Έχει εκδώσει δύο βιβλία με παραμύθια και τρεις συλλογές διηγημάτων, εκ των οποίων οι δύο πιο πρόσφατες, Όντα και μη όντα (2006, Βραβείο διηγήματος του περιοδικού «Διαβάζω» 2007) και Περί αγγέλων και δαιμόνων (2007), κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδης. Έχει μεταφράσει ποιήματα των Οκτάβιο Πας, Ρομπέρτο Χουαρόθ, Νικανόρ Πάρα, Χουάν Ραμόν Χιμένεθ, Στήβεν Κρέιν, Ανρί Μισώ καθώς και το μυθιστόρημα Περηφάνια και προκατάληψη της Τζέιν Ώστεν. Κριτική ετυμηγορία: Η διαυγής, υποβλητική, ευφάνταστη, αλλά και σαρκαστική, στα όρια του παραδοξολογήματος, ποίηση του Χιόνη δεν θα μπορούσε παρά να έχει αρδευτεί από τη λιτή και ακριβή έκφραση του Καβάφη (αλλά και του Καρυωτάκη), και από το λυτρωτικό, ειρωνικό του πνεύμα. Η Βίβλος (ιδίως το Βιβλίο του Ιώβ ), ο Κάφκα και ο Μπέκετ διαμόρφωσαν και ενίσχυσαν την πίστη του στο παράλογο και μάταιο της ύπαρξης, αλλά ταυτόχρονα σφυρηλάτησαν και το «αγωνιστικό» του ήθος: ότι ο ποιητής, υπομένοντας το υπαρξιακό του αδιέξοδο, πρέπει να καταφάσκει διαρκώς, ώς το τέλος, στη ζωή· να αναζητεί το δικό του δαντικό paradisο terrestre στα «λεκτικά τοπία» που αργά αργά συνθέτει. Στο γνωστό πρόταγμα του Μπέκετ «δεν μπορώ να συνεχίσω, θα συνεχίσω», ο Χιόνης απαντά: «η σιωπή αποψιλώνει την ψυχή μου, αλλά εγώ επιμένω να φυτεύω δέντρα». Με άλλα λόγια, όπως το βέλος του Ζήνωνα δεν θα φτάσει ποτέ στον στόχο του, έτσι και ο Χιόνης παραμένει ένας «ακίνητος δρομέας», που ωστόσο επιμένει στην αναγκαιότητα της κίνησης των λέξεων. Η ποίηση είναι υπόθεση αδιάκοπης ενδοσκόπησης. Απαραίτητη προϋπόθεση φαίνεται να είναι για τον Χιόνη η «μόνωση», όχι όμως και η «αποξένωση» από την πραγματικότητα. Έτσι, μολονότι γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μεγαλούπολη και έζησε για καιρό σαν κοσμοπολίτης, αποφάσισε, χάριν της τέχνης του, να «απεκδυθεί το κοστούμι της ασφάλτου και να ενδυθεί», όπως λέει ο ίδιος, «το βρακί του χώματος», αφού μόνο στη φύση μπορεί η ψυχή, «η περικοκλάδα της αβύσσου/ στο χάος να σκαρφαλώνει/ ντύνοντας πράσινο το τίποτα».

Βιβλιογραφία: Έχει εκδώσει έντεκα ποιητικές συλλογές, δέκα εκ των οποίων, συγκεντρωμένες σ΄ έναν τόμο, κυκλοφόρησαν το 2006 από τις Εκδόσεις Νεφέλη, με τον τίτλο Η φωνή της σιωπής. Η ενδέκατη, με τίτλο Στο υπόγειο, κυκλοφόρησε από τον ίδιο εκδοτικό οίκο, το 2004.

Στίχοι: « Πηδάει, πάντα, δίχως πήχυ · δεν τον ενδιαφέρει ένα συγκεκριμένο ύψος άλματος , αλλά το υπέρτατο ρεκόρ · η πτήση ».

Τελευταία Νέα