Τα ποδοσφαιρικά ματς πρέπει να κερδίζονται μέσα στα γήπεδα. Ή μήπως όχι;

Σε μια ιδανική κοινωνία με ένα ιδανικό πρωτάθλημα τα αποτελέσματα των αγώνων

θα πρέπει, δίχως αμφιβολία, να προκύπτουν μέσα στους αγωνιστικούς χώρους. Στο

ελληνικό πρωτάθλημα, όμως, το οποίο είναι προέκταση της ελληνικής κοινωνίας,

τα παιχνίδια κερδίζονται με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας. Έτσι και ο Άρης.

Έχασε την κατηγορία από ήττες στους αγωνιστικούς χώρους και προσπαθεί να

παραμείνει με νίκες στα δικαστήρια. Στην υποκριτική κοινωνία του ελληνικού

ποδοσφαίρου, οι κινήσεις του Άρη είναι κατακριτέες. Μπορεί στα μάτια ενός

ηθικολόγου να φαντάζει ανήθικο το να προσπαθεί ο Άρης μέσω του διαιτητικού

δικαστηρίου της Λωζάννης να παραμείνει στην κατηγορία, όμως είναι το ίδιο

ανήθικο ότι υπάρχει η αφορμή για τους «κίτρινους» για τέτοια διεκδίκηση, αφού

η ΕΠΟ έκρυψε την απόφαση της ΦΙΦΑ για τον Πανιώνιο, στις υποθέσεις Μαγιέφσκι

και Κλίμεκ.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η ΕΠΟ κάνει τα στραβά μάτια. Το έχει πράξει και για

άλλες ελληνικές ομάδες. Αν το έκανε για να τις προστατέψει, θα είχε καλώς. Το

κάνει όμως για να προστατέψει τις ομάδες που την εξυπηρετούν και γι’ αυτό έχει

κακώς.

Γίναμε γνωστοί και στη Λωζάννη. Δεν έγινε και τίποτε. Το 31% των προσφυγών

στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι από Έλληνες πολίτες. Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι

προέκταση της ελληνικής κοινωνίας. Άρα τώρα που ανακαλύψαμε τη Λωζάννη ποιος

μάς πιάνει.