Ο πρόεδρος Μπους, που λέει ότι θέλει να πάρει την πρωτοβουλία στη Μέση

Ανατολή, θα πρέπει να επιβάλει μια ειρηνική διευθέτηση. Πρέπει να το κάνει,

μπορεί να το κάνει. Ουδείς άλλος είναι σε θέση να το κάνει. Μόνον ο πρόεδρος

των ΗΠΑ έχει τα απαραίτητα μέσα και το απαραίτητο κύρος. Αν ηγηθεί, ολόκληρος

ο κόσμος θα τον υποστηρίξει – εκτός ίσως από τους συντηρητικούς Αμερικανούς

και την ισραηλινή δεξιά, καθώς και τα πιο ριζοσπαστικά παλαιστινιακά κινήματα

και τρομοκρατικά δίκτυα. Αλλά όλοι αυτοί οι αντίπαλοι μπορούν να ξεπεραστούν.

Δεν είναι δύσκολο να εντοπιστεί ο στόχος: να δημιουργηθεί ένα βιώσιμο

παλαιστινιακό κράτος, όχι στη βάση των συμφωνιών του Καμπ Ντέιβιντ, που δεν

είναι αρκετά συγκεκριμένες, αλλά χρησιμοποιώντας τους όρους των επόμενων

διαπραγματεύσεων στο Σαρμ ελ-Σέιχ και την Τάμπα. Εξίσου σημαντικό είναι να

υπάρξουν ρυθμίσεις ασφαλείας και οικονομικές διευθετήσεις που θα εγγυηθούν την

ειρηνική συνύπαρξη των κρατών του Ισραήλ και της Παλαιστίνης.

Αν ο πρόεδρος Μπους δεσμευτεί σ’ αυτή την προσέγγιση, θα έχει αμέσως την πλήρη

στήριξη της Ευρώπης, μετριοπαθών αραβικών και μουσουλμανικών κυβερνήσεων, των

Ρώσων και του Κόφι Άναν. Η πρωτοβουλία αυτή θα του προσφέρει επίσης απέραντη

δημοτικότητα στον αραβικό κόσμο, κάτι ανεκτίμητο για τον αγώνα κατά της

τρομοκρατίας.

Για να επιτύχει πρέπει:

(1) Να δεσμευθεί σε μια μακροχρόνια παρουσία αμερικανικών δυνάμεων στην

περιοχή (ίσως με στρατεύματα από άλλες χώρες) κατά μήκος των

ισραηλινο-παλαιστινιακών συνόρων και των συνόρων του Ισραήλ με την Ιορδανία,

τη Συρία και τον Λίβανο, με την προϋπόθεση ότι οι Ισραηλινοί θα θελήσουν μια

τέτοια στρατιωτική παρουσία ως τμήμα μιας ειρηνικής διευθέτησης.

(2) Να είναι έτοιμος αρχικά να υπομείνει αρκετούς μήνες αντίδρασης από την

ισραηλινή δεξιά και τους συμμάχους της στις ΗΠΑ. Παρά την αντίσταση αυτή, θα

είναι σημαντικό να παρουσιάσει το ειρηνευτικό σχέδιο και να καθορίσει ένα

χρονοδιάγραμμα και μια προθεσμία για τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού

κράτους.

Ο Ιμπέρ Βεντρίν διετέλεσε υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας από το 1997

έως τον Μάιο του 2002