Αναζήτηση
|
|
Και τώρα τα Τίρανα…
Ο αγώνας δεν θα είναι εύκολος άλλωστε η γειτονική χώρα ποτέ δεν προσφέρθηκε
για τουρισμό…
Όμως, δεν είναι δυνατόν στον αγώνα της προσεχούς Τετάρτης να υπάρξει
περισσότερο άγχος από αυτό του περασμένου Σαββάτου στο Μαρούσι.
Εντάξει, προηγήθηκε η φθινοπωρινή καταιγίδα, και κάπως χάλασε τα σχέδια του
Δανιήλ, όχι σε μεγάλο βαθμό, πάντως…
Θα έλεγα ότι χάλασε τα σχέδια εξόδου μερικών χιλιάδων υποστηρικτών της Εθνικής
μας, οι οποίοι έμειναν σπίτι.
Εδώ βρίσκεται η διαφορά νοοτροπίας με τις προηγμένες, ποδοσφαιρικώς, ομάδες
της Ευρώπης.
Στην Αγγλία, για παράδειγμα, το γήπεδο θα ήταν φίσκα, ακόμη και αν η
καταιγίδα ήταν συνεχής.
Στη Φινλανδία, ακόμη κι αν όλα είναι παγωμένα, όταν θα δώσει η Ελλάδα τον
αγώνα-ρεβάνς το πάθος θα το νιώσει στο «πετσί της».
Πρέπει να αγαπήσουμε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και να το
θεωρούμε «παντός καιρού».
Θα μου πείτε, δεν υπάρχει σταθερότητα στο παιχνίδι, οι επιλογές του κόουτς δεν
είναι πάντα οι ιδανικές, η ΕΠΟ δεν σχεδιάζει με όραμα τις κινήσεις της. Σωστά
είναι όλα αυτά.
Αν όλα λειτουργούσαν ιδανικά, ύστερα από δύο αγώνες, δεν θα είχαμε
περισσότερους βαθμούς από… γκολ.
Θα ήταν μέγα σφάλμα να δειλιάσουν οι διεθνείς μας σ’ αυτό το νέο «δρομολόγιο»
που έχει στόχο την πρόκριση σε Παγκόσμιο Κύπελλο.
Όπως φάνηκε καθαρά στο Αμβούργο, έχουμε δυνατότητες οι οποίες παραμένουν
ανεκμετάλλευτες. Όπως φάνηκε προχθές στο Γουέμπλεϊ (άλλη πονεμένη ιστορία
αυτή, την οποία θα «μελετήσουμε» σε λίγο), οι θεωρούμενες παραδοσιακές
δυνάμεις στην ποδοσφαιρική Ευρώπη ψάχνονται… Σοβαρότητα λοιπόν και όσο το
δυνατόν λιγότερα λάθη είναι τα ζητούμενα και όλα θα πάνε καλά.
Κυρίως, σοβαρότητα στον αγώνα της Τετάρτης, διότι αποτελεί «κλειδί» για
την παραπέρα πορεία.
(Και αυτός, αγώνας «μονόδρομος» είναι, αν και δύσκολα θα τον χαρακτηρίσει έτσι
ο «προφήτης». Λογικό είναι να φυλάξει τα νώτα του…)
Σας έλεγα για την Εθνική Ομάδα της Αγγλίας. Ιδανικότερη στιγμή στη
διοργάνωση δεν θα μπορούσαν να περιμένουν οι «γαλαζοαίματοι» της Δύσης.
Έμπειρη ομάδα διέθεταν, ο αντίπαλος δεν έχει βρει ακόμη τη (νέα) ταυτότητά
του κλ.π.
Κι όμως, με ελάχιστες φάσεις για γκολ, η Γερμανία πήρε τη νίκη,
αιφνιδιάζοντας το ομορφόπαιδο τον Σίμαν. Τι ειρωνεία!
Τρεισήμισι δεκαετίες μετά τον ιστορικό τελικό Αγγλίας-Γερμανίας στην ίδια
διοργάνωση, οι Άγγλοι έχασαν από τους Γερμανούς επειδή απλά οι τελευταίοι δεν
φοβήθηκαν τα δήθεν «λιοντάρια» του άτυχου Κέβιν Κίγκαν...
Ποτάμια μελάνης έχουν χυθεί (και αμέτρητες ώρες προβολής της εικόνας
έχουν προκύψει) από εκείνον τον τελικό του καλοκαιριού του ’66.
Πρόσφατα, μόλις, οι Γερμανοί δέχτηκαν ότι η μπάλα είχε «περάσει» τη γραμμή της
εστίας τους. Τώρα, άραγε, τι επιφυλάσσει το μέλλον στους Άγγλους; Κι αν
ηττηθούν στο Ελσίνκι από τον Γιάρι Λιτμάνεν και την παρέα του, τι είδους
σχόλιο θα μας προσφέρει ο Βασίλης Δανιήλ;
Η Αγγλία έχει πάψει εδώ και καιρό να αποτελεί το φόβητρο οποιασδήποτε
ομάδας στην Ευρώπη.
Η πληθώρα μη Βρετανών ποδοσφαιριστών που έχει «πλημμυρίσει» το πρωτάθλημά
τους, έχει αποδυναμώσει το σύστημα.
Το περίφημο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου κλείνει για ανακατασκευή. Μιλάμε για
γήπεδο-σύμβολο το οποίο θα επηρεάσει πολύ τους γηπεδούχους.
Φιλόδοξος αλλά και ικανός τεχνικός, δύσκολα θα αποφασίσει να αντικαταστήσει
τον παραιτηθέντα Κέβιν Κίγκαν. Ο Γουίλκινσον, άγνωστο αν διαθέτει την
προσωπικότητα και το κύρος…
Όσο για τους πολυδιαφημισμένους κυνηγούς της Αλβιώνος;
Έφταιγε στον λονδρέζικο Τύπο ο χαρισματικός Άλαν Σίρερ, επειδή, λέει,
δεν μάρκαρε επαρκώς.
Σήμερα, άραγε, πώς κρίνονται στο «νησί» οι ντεφορμέ και εντελώς «άσφαιροι»
προχθές Γκάρι Όουεν και Άντι Κόουλ;
Έβλεπαν τον Όλιβερ Κάαν και μου θύμιζαν νεαρούδια που τρέμουν μπροστά σε
«μπαμπούλα»…
Την ίδια ώρα, η άσημη και πλέον «ασθενής» Εθνική Ομάδα της Βρετανίας, τα
πήγαινε καλύτερα με πιο έμπειρο αντίπαλο.
Ουαλλία-Νορβηγία 1-1. Ο Μίκλαντ θα πρέπει να προσπαθήσει περισσότερο στη
ρεβάνς αν θέλει να δει την ομάδα του να προχωρά…
Η Κύπρος, δεν άντεξε εντός έδρας και έχασε από την Ολλανδία με το βαρύ
4-0.
Φαίνεται δεν θα βρίσκεται σε καλή κατάσταση ο Γκόκιτς, διότι δεν τον ανέγνωσα
στη σύνθεση (ούτε στο πινακίδιο των παικτών πάγκου). Αντίθετα, οι Ιταλοί
μάλλον ξεπερνούν το πρόσφατο σοκ. Η νίκη τους επί των Ρουμάνων ήταν άνετη και
άφησε ελπίδες για το μέλλον.
Καλό είναι αυτό, διότι στη Σεούλ και στο Τόκιο, η σκουάντρα (και
ενδεχομένως Γερμανία και Ισπανία, μαζί με τους Γάλλους) θα αποτελέσει την
παραδοσιακή κόντρα των Λατινοαμερικάνων στον δρόμο για το τρόπαιο…
