Ο κοινωνικός ρόλος που επιτελούν οι δημόσιες συγκοινωνίες είναι αυτονόητος. Αλλά για να επιτελεστεί αυτός ο ρόλος, οι δημόσιες συγκοινωνίες πρέπει να υπάρχουν. Πράγμα που με τη σειρά του δεν είναι καθόλου αυτονόητο. Γιατί σύμφωνα με τη δημοσιογραφική έρευνα των «ΝΕΩΝ», λεωφορεία και λοιπά μέσα κινδυνεύουν να… μείνουν από λάστιχο εξαιτίας των οφειλών πέντε υπουργείων, το ύψος των οποίων έχει φτάσει πλέον τα 341 εκατομμύρια ευρώ.

Ο λόγος της τραγικής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει ένα δημόσιο αγαθό τέτοιας σημασίας είναι πολιτικός. Ο εξορθολογισμός των οικονομικών των συγκοινωνιών από την προηγούμενη κυβέρνηση κατηγορήθηκε από τους σημερινούς κυβερνώντες ως νεοφιλελεύθερη πολιτική. Το σχέδιο βιωσιμότητας που εκπονήθηκε και είχε αρχίσει να αποδίδει καρπούς καταγγέλθηκε περίπου ως εθελουδουλεία στους δανειστές. Και πετάχτηκε στα σκουπίδια για να επιδοθεί η σημερινή ηγεσία σε μια ακόμη άσκηση εύκολου λαϊκισμού. Εύκολου, αλλά καθόλου ανέξοδου.

Προκειμένου να επιδείξει τα υποτιθέμενα φιλολαϊκά της αισθήματα, η σημερινή κυβέρνηση χειρίστηκε τις συγκοινωνίες περίπου σαν την κότα με τα χρυσά αβγά: άλλαξε την πολιτική εισιτηρίου της προηγούμενης διοίκησης και μοίρασε δωρεάν μεταφορές εις βάρος της εύρυθμης λειτουργίας τους. Αυτή όμως δεν είναι κοινωνική πολιτική. Είναι καταδίκη σε μαρασμό. Είναι μια ξέφρενη πορεία στην κατηφόρα όχι μόνο με σκασμένο το λάστιχο, αλλά και χωρίς φρένα. Με θύματα εκείνους που έχουν τις δημόσιες συγκοινωνίες πραγματικά ανάγκη: τους οικονομικά ασθενέστερους συμπολίτες μας.

Τελευταία Νέα