ΡΟΚ

Λέγεται ότι η Μάχη του Βατερλώ κερδήθηκε στο προαύλιο του κολεγίου Ιτον –με την έννοια ότι εκεί διαμορφώθηκε το πνεύμα της βρετανικής ελίτ από την οποία προέρχονταν οι αξιωματικοί και, βεβαίως, το επιτελείο. Αντίστοιχα, οι κοινωνικοί αγώνες κερδίζονται στις αυλές των λυκείων και των πανεπιστημίων, αφού αν βγουν στον δρόμο οι μαθητές, πολύ εύκολα χάνουν τον έλεγχο οι εκάστοτε κυβερνώντες. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το 2008, μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια. Οι πολιτικοί πρωταγωνιστές της εποχής είναι ακόμη, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, στα πράγματα και δεν το έχουν ξεχάσει.

Παρ’ όλ’ αυτά, στα χρόνια του Μνημονίου τα προαύλια της ελληνικής εκπαίδευσης δεν λειτούργησαν ως κοινωνικός αντιδραστήρας. Η χαμένη γενιά έζησε την ήττα της χωρίς να εκδηλωθεί στον δρόμο –ίσως η κορυφαία πολιτική της έκφραση να είναι ότι ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ το 2012 και, μαζικά πια, το 2015. Δεν είναι βέβαιο ότι θα το έκανε σήμερα.

Ολα αυτά ενώ η πολιτική αντιπαράθεση ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ στην παιδεία αφορά τη νομενκλατούρα του Παιδείας και Θρησκευμάτων. Η κυβέρνηση, κυρίως διά του υπουργού Φίλη, ενδιαφέρεται να προβοκάρει τους σχολάρχες της ιδιωτικής εκπαίδευσης και την Ιεραρχία. Τους εκπαιδευτικούς, αθροίζοντας και τους προοδευτικούς πανεπιστημιακούς, θέλει να τραβήξει προς το μέρος της και η ΝΔ που έχει προκαλέσει και συζήτηση στη Βουλή την εβδομάδα αυτή.

Ωστόσο, το πραγματικό διακύβευμα είναι η νεολαία –όσοι νέοι δεν έφυγαν στο εξωτερικό και αυτοί που θα ήθελαν να γυρίσουν. Το ενδιαφέρον είναι ότι ο Πρωθυπουργός είναι πραγματικά νέος, φρέσκος σαραντάρης, και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει νεανικό ύφος πολιτικής –κι ας προσεγγίζει τα πενήντα. Παρ’ όλ’ αυτά αισθάνεται κανείς ότι δεν θα πείσουν εύκολα μια γενιά που, για να θυμηθεί κανείς ένα παλιό ροκ τραγούδι από τα χρόνια των κινημάτων, «δεν θα ‘θελε να την κοροϊδέψουν πάλι».