[Θεωρείο] Το μήνυμα του κτιρίου

Παραφράζοντας τον Μάρσαλ ΜακΛούαν, το κτίριο είναι το μήνυμα. Και το κτίριο στο «όμορφο Μοσχάτο», όπως είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν είναι μόνο μια άχαρη κατασκευή από μπετόν. Είναι –και πάλι σύμφωνα με τον αρχηγό της ΝΔ –η απόδειξη ότι η Kεντροδεξιά βάζει τάξη στο σπίτι της συμμαζεύοντας τα οικονομικά της με τον υποδεκαπλασιασμό του ενοικίου. Κι αφού μπορεί να βάλει τάξη στο σπίτι της, τότε μπορεί να βάλει τάξη και στη χώρα.

Αυτή πάντως είναι μια χώρα όπου σπανίως τα παλιά κτίρια θεωρούνταν τεκμήρια ιστορικής μνήμης –γι’ αυτό οι ελληνικές πόλεις στερήθηκαν τα ιστορικά τους κέντρα. Από αυτήν την άποψη, η αλλαγή της έδρας από το παλιό κτίριο της Ρηγίλλης στη Συγγρού και τώρα στο Μοσχάτο είναι ένα είδος ήπιας επανεκκίνησης για τη ΝΔ. Η διαγραφή ενός παρελθόντος το οποίο δεν κληροδοτεί μόνο δόξα, αλλά και βαρίδια. Από το μπαλκόνι της Ρηγίλλης, για παράδειγμα, οι ηγέτες της ΝΔ χαιρετούσαν τα πλήθη τις βραδιές των εκλογικών τους θριάμβων. Αλλά στα υπόγεια του ιστορικού κτιρίου κάποιος Μαυρίκης κάποτε κατασκόπευε τους πολιτικούς αντιπάλους της ηγεσίας του κόμματος.

Η σημερινή έδρα της ΝΔ δεν έχει μπαλκόνι –και δεν το χρειάζεται: οι οπαδοί έχουν πάψει να δονούν την ατμόσφαιρα έξω από τα κομματικά κτίρια με το σύνθημα «έβγα έξω αρχηγέ». Η μετακόμιση εκεί πάντως αποτυπώνει τον προσεκτικό τρόπο με τον οποίο κινείται ο Μητσοτάκης στο εσωκομματικό ναρκοπέδιο: ο αρχηγός της ΝΔ δεν θα άλλαζε ποτέ το (καραμανλικό) όνομα του κόμματος όπως έκανε ο Σαρκοζί που μετονόμασε το UMP σε Ρεπουμπλικανούς. Το μήνυμα του κτιρίου, με άλλα λόγια, είναι πως ο Μητσοτάκης αισθάνεται ενδοοικογενειακά δέσμιος. Κι αυτό δεν λέγεται ακριβώς «τάξη στο σπίτι».