Δεν ξέρω τι προσλαμβάνουσες έχει ο πρόεδρος Πούτιν από την κομμουνιστική ορολογία της χώρας του, που πλέον είναι παρελθόν. Το πιθανότερο όμως είναι ότι εκείνο που έχει κρατήσει, σε γενικές γραμμές, είναι ο λόγος της ισχύος.

Η επιδίωξη ισχύος, επέκτασης της ζώνης επιρροής της Ρωσίας και διείσδυσης μέσω της Ορθοδοξίας στην κοινωνία μιας ευρωπαϊκής χώρας όπως η Ελλάδα, που αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, άρα είναι κοινωνικά και θεσμικά ευάλωτη, ήταν, κατά τη γνώμη μου, ο βασικός λόγος της επίσκεψης Πούτιν στη χώρα μας. Δεν έφερε τίποτα, πλην της αύρας του, της δημοτικότητάς του, σε ένα κοινό που κυρίως γοητεύεται από τις θεωρίες συνωμοσίας, την υποτιθέμενη εύνοια του «ξανθού γένους», πατέρες, σκηνώματα και θρησκευτικές ίντριγκες.

Ο λόγος του ρώσου προέδρου δεν μπορεί να κρύψει ότι ενδιαφέρεται για την επέκταση των ζωνών επιρροής της χώρας του, και αυτό το επιδιώκει μέσω της Ορθοδοξίας. Το Πατριαρχείο Μόσχας είναι αρωγός του προέδρου Πούτιν στη διαμόρφωση της ρωσικής κοινωνίας. Η κυρίαρχη ιδεολογία του ρωσικού κράτους σήμερα και της σημερινής άρχουσας τάξης της, από την άποψη αυτή, είναι οι αντιλήψεις περί φυλής, έθνους, ταυτότητας, ισχύος. Ολα αυτά οδηγούν πίσω από τις κατακτήσεις του μοντερνισμού, πίσω από την ξεκάθαρη λειτουργία των θεσμών, σε μηχανισμούς χειραγώγησης.

Παπάδες, ολιγάρχες, συμφέροντα. Εθνικισμός και φαντάσματα μεγαλοσύνης. Αυτά είναι τα όπλα κατίσχυσης του σημερινού ρωσικού καθεστώτος –που εχθρεύεται και υπονομεύει τις ελευθερίες. Η ελληνική κυβέρνηση που ακόμα διακινεί οράματα χειραφέτησης (για τα οποία στην ουσία κυνικά αδιαφορούν πολλά στελέχη της), επί της ουσίας έχει παραδοθεί ιδεολογικά στο αυταρχικό όραμα του Πούτιν.

Είναι αυτό αριστερό; Κατά τη γνώμη μου, δεν είναι η σωστή ερώτηση. Είναι αντιδυτικό –και είτε στο όνομα του αντικαπιταλισμού είτε στο όνομα της Ορθοδοξίας, ο αντιδυτικισμός, κατ’ ουσίαν η κυρίαρχη ιδεολογία της ελληνικής κυβέρνησης, είναι ο πουτινισμός. Ο συνεκτικός ιστός της σύμπραξης ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Μια αυταρχική και ανελεύθερη ιδεολογία.