Αν υπάρχει κάτι ουσιαστικό αναφορικά με την εννιάωρη συζήτηση στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ προχθές, είναι ότι –θα το πω –προέκυψε καθαρά πως το αριστερό μου αγόρι Αλέξης είναι ΟΜΗΡΟΣ (βλέπω να τη γράφει τη δεύτερη ραψωδία ο Μίκης, μετά το «Ενας όμηρος» σε στίχους Μπρένταν Μπίαν) μιας μειοψηφίας που ανά πάσα στιγμή μπορεί να του τραβήξει, με μεγάλη ευκολία μάλιστα, το χαλί κάτω από τα πόδια. Δακρύζω στη σκέψη και μόνο αυτής της προοπτικής αλλά (αυτο)συγκρατούμαι, τι άλλο μπορώ να κάνω;

Καμιά 40αριά και βάλε βουλευτές είναι όσοι διαφωνούν με τη συμφωνία-γέφυρα (στο Μνημόνιο, που λέει και ο φίλος μου ο Χιώτης). Και ευκαιρίας δοθείσης υπενθυμίζω ότι τόσοι είναι περίπου οι βουλευτές που «έφαγαν» και τον Αβραμόπουλο –τόσους ανέφερε στον Τσίπρα ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Φίλης ότι δεν θα τον ψήφιζαν, με αποτέλεσμα εκείνος να κάνει τελευταία στιγμή την αλλαγή και να προτείνει τον Προκόπη Παυλόπουλο για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Εχουμε να κάνουμε, λοιπόν, με μια μειοψηφία η οποία χορεύει ήδη στο ταψί το ευλύγιστο, επί του παρόντος όπως αποδεικνύεται, αριστερό αγόρι, αλλά πόσο μπορεί να συνεχίζεται αυτό; Αγνοώ. Γνωρίζω όμως αυτά που συνέβησαν προχθές, και μπορώ να διαβεβαιώσω ότι πραγματικά δεν έχουμε δει τίποτε ακόμη με τα παλικάρια στα οποία ο κατά τεκμήριο σοφός ελληνικός λαός ανέθεσε τη διακυβέρνηση της χώρας.

Το… αγριεμένο πλήθος των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ τα πήρε άσχημα, ας πούμε, από την αρχή της συνεδρίασης, ειδικά με τον «ουάου» υπουργό Βαρουφάκη, διότι το τρέντι αγόρι απάντησε σε δυο – τρεις ερωτήσεις και εν συνεχεία την έκανε από την Αίθουσα της Γερουσίας ισχυριζόμενο ότι «έχει δουλειά». Αυτό έκανε έξω φρενών τους βουλευτές οι οποίοι μιλούσαν, μιλούσαν και απαντήσεις δεν έπαιρναν.

Οταν δε έφτασε η ώρα της ψηφοφορίας, οι σοφοί περί τον Τσίπρα γέροντες (όπως ο Βούτσης, ο Βίτσας κ.λπ.) του είπαν «μην την κάνεις, θα τη χάσεις». Ετσι, εκείνος εφηύρε τον όρο «ενδεικτική» ψηφοφορία (..!), και αντί να ψηφίσουν ένας ένας οι βουλευτές ώστε να καταμετρηθούν τα «ναι», τα «όχι» και τα «παρών»/λευκό, τους λέει δεν κάνουμε μια ψηφοφορία δι’ ανατάσεως της χειρός, έτσι να δούμε πού βρισκόμαστε;

Αλλά και πάλι με δυσκολία κρύφτηκε το πρόβλημα: πάνω από 20 ήταν τα «όχι» και τα λευκά και αν αθροιστούν στους περίπου 30 που έφυγαν αρνούμενοι να πάρουν μέρος στην ψηφοφορία καταλαβαίνει κανείς ότι ζήτημα είναι αν αυτή η συμφωνία –κόλαφος για τον κάθε συνεπή συριζαίο –θα έπαιρνε 100 ψήφους σε μια ονομαστική ψηφοφορία στη Βουλή.

Αυθαίρετο το συμπέρασμα; Μπορεί. Αλλά όπως μου είπαν διάφοροι βουλευτές με τους οποίους συνομίλησα χθες, «αρκετοί θα καταψήφιζαν τη συμφωνία και στην Ολομέλεια της Βουλής».

Τούτων δοθέντων, αντιλαμβάνομαι απολύτως γιατί μερικοί μερικοί όπως ο Νίκος «αφήστε με, συνομιλώ με τον Θεό, τώρα» Παππάς, η Πρόεδρος Ζωή και ο δικός μου Αλέξης «είμαι το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ» Μητρόπουλος υπεράσπιζαν μανιωδώς την άποψη να μην κατατεθεί προς συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή η συμφωνία. Εντάξει, δεν ακούγεται και πολύ δημοκρατικό αυτό, αλλά εκεί θα κολλήσουμε; (Και δεν σχολιάζω καν το γελοίον των επιχειρημάτων ότι τάχα μου ψηφίζοντας τη συμφωνία η Βουλή δημιουργεί δεσμεύσεις για τη χώρα. Αφού η ίδια η συμφωνία λέει πως η χώρα αναλαμβάνει να εκπληρώσει στο όλον τις υποχρεώσεις της έναντι των δανειστών. Θα μας τρελάνουν;).

Γιατί ήταν μήπως δημοκρατικό να κλείσουν τις πόρτες της συνεδρίασης στα μέσα ενημέρωσης, για να μπορούν να «διαρρέουν» εν συνεχεία διάφορα ψέματα του είδους «εντάξει μωρέ, δεν έγινε τίποτε, μόνο 5 είπαν «όχι» στη συμφωνία».

Θυμίζω απλώς, γιατί ξεχνάμε εύκολα σε αυτό τον τόπο, ότι το γερμανοτσολιάδικο ΠΑΣΟΚ είχε κάνει την εποχή των Μνημονίων εκατό ανοιχτές συνεδριάσεις της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας και του Εθνικού του Συμβουλίου. Εκατό. Και όλες ανοιχτές στα Μέσα!

Τα καλύτερα έρχονται

Στο μεταξύ, εγώ το αγαπημένο μου χόμπι: διαβάζω μανιωδώς τις ιστοσελίδες και τις ανακοινώσεις των διαφόρων τάσεων και συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίες τοποθετούνται στην προσπάθεια της κυβέρνησης να βαφτίσει το «κρέας ψάρι», το νέο Μνημόνιο «γέφυρα» κ.ο.κ.

Χθες, ας πούμε, η αγαπημένη ΚΟ.ΤΑ (Κομμουνιστική Τάση) του ΣΥΡΙΖΑ απάντησε στη βροχή των επικρίσεων που δέχθηκε για την ανακοίνωσή της στις αρχές της εβδομάδας και την οποία με ιδιαίτερη θαλπωρή φιλοξένησα εδώ. Γράφουν οι σύντροφοι της ΚΟ.ΤΑ εξοργισμένοι προφανώς με τις επικρίσεις:

«Ορισμένοι σύντροφοι ή «σύντροφοι» (ας αυτοπροσδιοριστούν όπως εκείνοι νομίζουν) απολογητές της κυβέρνησης, εμφανώς αμήχανοι για την ολοένα αυξανόμενη απήχηση που έχει η έγκαιρη, τολμηρή και ξεκάθαρη εναντίωση της Κομμουνιστικής Τάσης του ΣΥΡΙΖΑ στη συμφωνία της ντροπής, προσπαθούν να μας απαξιώσουν, μιλώντας για «2-3 άτομα»(…). Ενημερώνουμε τους αλαζόνες που μιλούν απαξιωτικά για το «μέγεθος» της Κομμουνιστικής Τάσης ότι, πριν ακόμα τα γεγονότα των τελευταίων ημερών που σηματοδοτούν μια εκτόξευση της πολιτικής της απήχησης, η Τάση είχε πολλαπλασιάσει τη δύναμή της, αποκτώντας παρουσία σε ακόμα περισσότερες Οργανώσεις Μελών και πόλεις της χώρας». Και υπενθυμίζουν ότι το αρχικό κείμενό τους είχαν υπογράψει 300 άτομα.

Σε μια άλλη ανάλογης σημασίας παρέμβαση, το ΚΟ.ΔΙ (Κόκκινο Δίκτυο) τα χώνει κανονικά για τη συμφωνία:

«Η συμφωνία με τους δανειστές εγκλωβίζει τον ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική του σοσιαλφιλελευθερισμού, ακυρώνει τη δυνατότητα υλοποίησης των δεσμεύσεων της Θεσσαλονίκης, ενώ ανατρέπεται η κατεύθυνση της συνεδριακής απόφασης του ΣΥΡΙΖΑ, που όριζε την ακύρωση των Μνημονίων και των συνοδευτικών νόμων ως πρώτο βήμα για τη συνολικότερη ανατροπή των βάρβαρων πολιτικών λιτότητας».

Να, αυτά με κάνουν εμένα να αισιοδοξώ ότι τα καλύτερα έρχονται, τα έχουμε μπροστά μας.

Κλείνω αυτή την αναφορά σε πικραμένους –από τις α λα Ιωάννη Μελισσανίδη πιρουέτες Τσίπρα –συντρόφους/συναγωνιστές, με μια χθεσινή εξέλιξη που έρχεται να ταράξει τον ύπνο των άθλιων δυναστών του ελληνικού λαού που με το ζόρι μάς δάνεισαν καμιά 300αριά δισ. για να μπορούν να πληρώνονται, πλην των άλλων, συντάξεις και μισθοί σκληρά εργαζομένων στο Δημόσιο, όπως οι εργαζόμενοι στους δήμους.

Η αδάμαστη ΠΟΕ-ΟΤΑ, της οποίας ηγείται αυτή η αγνή και άδολη μορφή του συνδικαλιστικού κινήματος Μπαλασόπουλος, εξήγγειλε χθες τη δημιουργία Πρωτοβουλίας ενημέρωσης και αγώνα με στόχο τη διαγραφή του χρέους, με την επωνυμία «Διαγραφή του Χρέους, Τώρα!».

Οπως διάβασα στην ανακοίνωση που είχαν την… καλοσύνη να μου αποστείλουν οι αγωνιστές, μας καλούν όλους «σε ανοιχτή ιδρυτική συνέλευση για τη δημιουργία μαζικής πολιτικής κίνησης με στόχο τη διαγραφή του χρέους τις αμέσως επόμενες ημέρες».

«Μαζική πολιτική κίνηση»; Να τα βλέπει ο Τσίπρας ο οποίος δεν μου ήθελε επώνυμους συνδικαλιστές στα ψηφοδέλτια. Ας τα λουστεί τώρα.